بایگانی بهمن 6, 1397

به گزارش سینماپرس،  نخستین جشنواره ملی نماهنگ فجر عصر امروز شنبه ششم بهمن در مرکز همایش‌های موسیقی صداوسیما برگزار شد.

این مراسم با حضور مدیران صداوسیما همچون مرتضی میرباقری معاون سیما، حمید شاه‌آبادی معاون صدا، محمدباقر معلم مدیر دفتر موسیقی و سرود، مسعود احمدی‌افزادی مدیر شبکه آموزش و دبیر جشنواره جام‌جم، محمدرضا جعفری جلوه مدیر شبکه دو و همچنین سازندگان تیزرهای تلویزیونی برگزار شد.

مراسم اختتامیه با حدود ۴۵ دقیقه تاخیر با اجرای سرود ملی کشور توسط ارکستر سمفونیک صداوسیما برگزار شد. رهبری این ارکستر را سهراب کاشف و رهبری گروه کر را رازمیک اوحانیان بر عهده داشت.

بعد از قرائت آیاتی از قرآن کریم این مراسم با اجرای امیرحسین مدرس آغاز شد و وی با خیر مقدم به مهمانان مراسم اظهار کرد: در اوایل دهه ۷۰ نماهنگ‌های درخشانی در تلویزیون ساخته شد اما این چراغ رو به افول گذاشت و امیدواریم امروز با چنین جشنواره‌ای دوباره میدان داده شود.

بعد از صحبت‌های کوتاه مدرس اجرای دوم ارکستر سمفونیک صداوسیما با خواندن سرود «ای ایران» به صحنه رفت.

نماهنگ هنر روزگار ما است

محمدباقر معلم دبیر جشنواره نماهنگ فجر در ادامه این مراسم متنی را درباره اهمیت و ضرورت پرداخت به نماهنگ در جامعه امروزی قرایت کرد که در بخشی از آن آمده بود: نماهنگ هنر روزگار ماست، نماهنگ غوغای شعر و موسیقی و رنگ برای روزگار امروز است. نماهنگ از نظر مخاطبان محبوب و از نظر مدیران مغفول است و به همین دلیل صداوسیما در این عرصه گام گذاشت.

وی همچنین درباره آغاز به کار دفتر موسیقی و سرود صداوسیما و دبیرخانه نخستین جشنواره ملی نماهنگ فجر تصریح کرد: اوایل سال گذشته مدیران سیاستگذاری کلان رسانه ملی، در پی دستور رییس سازمان، این رویداد را بر عهده دفتر موسیقی گذاشتند و دفتر موسیقی را به تحقق کاری کلان برای طراحی جریان فرهنگی کشور در حوزه نماهنگ انتخاب کردند.

معلم ادامه داد: اسفند سال گذشته دبیرخانه جشنواره شکل گرفت و طی یک بازه زمانی، بیش از ۱۴۰۰ اثر به دبیرخانه رسید که از میان آنها ۱۰۳۳ اثر در موعد مقرر برای رقابت در جشنواره شرکت کردند. همچنین تعداد ۱۵۰ اثر به بخش اصلی جشنواره راه یافت سپس آثار رسیده در ۱۲ بخش اصلی و سه بخش ویژه داوری شدند.

در بخشی از این مراسم بخش‌هایی از اولین نماهنگ‌های پخش شده در صداوسیما به نمایش درآمدند که آثاری شامل «نوایی» به کارگردانی رامین حیدری فاروقی، «مرغ سحر» ساخته مسعود آب پرور و «بازگشت» به کارگردانی شاهرخ دولکو بودند.

بیانیه هیأت داوران درباره نقاط ضعف و قوت نماهنگ‌ها

افشین علاء به نمایندگی از هیات داوران جشنواره بیانیه ای خواند. وی در این بیانیه با اشاره به توجه و علاقه هنرمندان سازنده نماهنگ‌ها و مخاطبان تاکید کرد: ضروری است هم خود هنرمندان و هم مسئولان فرهنگی متولی این امر متوجه وظیفه سنگین خود باشند.

علاء تنوع مضامین، تاکید بر جاذبه‌های فرهنگی و اقلیمی، توجه به مضامین ۴۰ سالگی انقلاب و هشت سال دفاع مقدس را از جمله ویژگی های این آثار دانست.

وی همچنین عدم تناسب لازم بین تصویر و روایت در نماهنگ را از ضعف‌های عمده آثار بیان کرد.

تجلیل از خانواده شهدا و خالقان نماهنگ‌های مرتبط

بخشی از این مراسم به یک تجلیل اختصاص داشت که مدیران و داورانی چون حمید شاه آبادی، مرتضی میرباقری، محمد باقر معلم، پیمان جبلی و… برای ادای این تجلیل روی صحنه رفتند.

 در این بخش از خانواده شهید ارغوانی یکی از شهدای مدافع حرم و محسنی سرپرست گروه «نسیم قدر» سازنده نماهنگ «ارغوان» تجلیل شد.

همچنین از خانواده شهید مهدی قاضی خانی و زندی سازنده نماهنگ «یلدای شهدا» نیز تجلیل به عمل آمد.  

مدرس در بخشی از مراسم با یادی از حسن ریاحی برای تجلیل از وی عنوان کرد: حسن ریاحی سازنده سرود جمهوری اسلامی قرار بود در این مراسم حضور داشته باشد اما به دلیل کسالت نتوانست در مراسم شرکت کند.

وی همچنین با اشاره به صدای گرم و پرطنین اسقندیار قره‌باغی در حوزه آثار دفاع مقدسی از او دعوت کرد تا برای تجلیل به جایگاه بیاید.

قره‌باغی در واکنش به حاشیه ایجاد شده برایش که گفته شده بود در آمریکا ساکن است، اظهار کرد: هر از گاهی شیاطین شلوغ کاری‌هایی می‌کنند. بی‌منظور هم نیستند، من در پاسخ به این شیطنت ها فیلمی از خود گرفتم تا نشان دهم در ایران هستم.

صادق آهنگران مداح اهل بیت، کیوان ساکت و پیمان سلطانی از دیگر چهره‌هایی بودند که در این بخش تجلیل شدند.

بیش از ۸۰ درصد مردم مخاطب تلویزیون هستند

مرتضی میرباقری معاون سیمای رسانه ملی در ادامه مراسم عنوان کرد: ساختار نماهنگ امروزه یکی از مهترین ساختارها در انتقال پیام به مخاطبان است. رسانه ملی باید صدای انقلاب و جمهوری اسلامی را مطرح کند و نمادی از انقلاب باشد، محتوای این رسانه نیز مقاصد جمهوری اسلامی است و این ماموریت اصلی رسانه ملی است.

وی اضافه کرد: ما در همه بخش‌های سازمان تلاش مان این است که این صدا را بتوانیم رسانه‌ای کنیم و در همه ساختارهایی که می توانیم برنامه سازی کنیم مقاصد را مطرح کنیم.  

میرباقری با اشاره به اهداف و مقاصد انقلاب تصریح کرد: مقابله با ظالمان، دفاع از مظلومان و توجه به آزادی جزو مقاصد انقلاب اسلامی است. در هیچ مکتب اجتماعی به این بعد از آزادی اشاره نمی شود که آزادی از درون خویش است.

معاون سیما افزود: ماموریت اصلی رسانه ملی این است که اینگونه مقاصد را مطرح کند و باید در برنامه‌ریزی‌ها و برنامه‌سازی‌ها آن را لحاظ کند. ما طی ۴۰ سال پس از انقلاب تلاش کردیم بخشی از این موارد را لحاظ کنیم. ساختار فیلم و سریال از جمله ظرفیت‌های مناسبی برای این منظور است. ما در بسیاری از ساختارهای گریم، صوت، تصویر و… به بلوغ کامل رسیده‌ایم و به همین دلیل است که بیش از ۸۰ درصد مردم علی رغم همه جوسازی‌های رسانه‌های ماهواره‌ای، مخاطب آثار تلویزیون هستند و بیش از سه ساعت در روز برنامه‌ها را می‌بینند.

میرباقری در ادامه تصریح کرد: ما پیام عظیمی برای مطرح کردن داریم که باید در ساختارهای چابک‌تر و سریع‌تر از آن‌ها استفاده کنیم. ساختار نماهنگ ظرفیت بسیار عظیمی دارد و باید مورد توجه اساسی قرار بگیرد. ما به عنوان تلویزیون جمهوری اسلامی ایران خواهان متاع دوستان برای ساختار نماهنگ هستیم و این ساختار با چابکی‌ای که دارد می‌تواند بخشی از نیازهای ما را مرتفع کند. امیدواریم دوستانی که این جشنواره را برگزار و آرشیوی ایجاد کردند بانک اطلاعاتی این آثار و هنرمندان آن‌ها را نیز فراهم کنند.

وی با درخواستی نسبت به تشکیل یک دبیرخانه دایمی گفت: ما به عنوان اعضای شورا هم در زمینه مسایل مالی و هم محتوایی می‌توانیم نقش آفرینی کنیم.

میرباقری در پایان سخنانش با اشاره به سرمایه‌گذاری در زمینه شکل‌گیری مسابقات استعدادیابی بیان کرد: امیدواریم سرمایه‌گذاری اساسی در ساختار نماهنگ داشته باشیم و در زمینه جوایز نیز به صورت تخصصی‌تر عمل کنیم.

سهم غالب مدیران در تجلیل‌ها!

مجید زین العابدین مدیر شبکه یک به دلیل ارسال نماهنگ «ایران»، محمدرضا جعفری جلوه مدیر شبکه دو به دلیل ارسال نماهنگ «مقاومت»، مرتضی صفری مدیر صداوسیمای آذربایجان شرقی به دلیل ارسال نماهنگ «یادها»، محمد احسانی مدیر شبکه نسیم به دلیل ارسال نماهنگ «زندان»، مهدی رحمتی رییس مرکز بسیج صداوسیما به دلیل ارسال نماهنگ «برپاخیز»، جلال غفاری مدیر شبکه افق به دلیل ارسال نماهنگ «ای باران»، وحید تاج خواننده موسیقی کشور به دلیل خواندن نماهنگ «خاک مهرآیین»، میثم حسنی مدیر موسسه دلصدا برای نماهنگ «رسول لبخند خدا»، مصطفی زیبایی‌نژاد رییس خانه موسیقی بسیج برای نماهنگ‌های «میراث» و «روز نهم»، مهدی جعفری رییس مرکز ماوا به دلیل ارسال نماهنگ «داغ نهان»، باقرزاده مدیرکل صداوسیمای گیلان به دلیل ارسال نماهنگ قاب های خالی، یوسف افشاری نیا مدیرکل صداوسیمای چهارمحال بختیاری به دلیل ارسال نماهنگ چله بهار، مسعود مجرد مدیرکل صداوسیمای آذربایجان غربی برای ارسال بهانه نماهنگ «عشق ماندگار»، میلاد عرفان‌پور رییس مرکز موسیقی حوزه هنری برای ارسال نماهنگ «مدال» تجلیل شدند.

بخش تجلیل از مدیران صداوسیما و مراکز دولتی از بخش‌های عجیب این مراسم بود که مدیران به جای کارگردانان و تهیه‌کنندگان آثار مورد تجلیل قرار گرفتند.

این مراسم با اجرای ارکستری به خوانندگی محمد معتمدی به کار خود پایان داد.

*مهر

سینماپرس: نخستین جشنواره ملی «نماهنگ فجر» در مرکز همایش‌های سازمان صداوسیما آغاز به کار کرد.

جوان آنلاین: جهانگیر الماسی، بازیگر سینما و تلویزیون در آستانه برگزاری جشنواره فیلم «فجر»، در خصوص کم و کیف این جشنواره گفت: جشنواره فجر مهم‌ترین رویداد هنری کشور است و با توجه به اهمیتش همه فیلمسازان دوست دارند در این رویداد بزرگ شرکت کنند.

سینماپرس: سیدمجتبی حسینی در سمینار علمی پژوهشی «تئاتر پس از انقلاب اسلامیِ» سی و هفتمین جشنواره‌ی بین‌المللی تئاتر فجر از شهرهای پرشماری گفت که می‌توانند هنر را زینت و افتخار خود بدانند اما با کمبود زیرساخت‌های تخصصی مواجهند.

سینماپرس: فیلم سینمایی «آستیگمات» ساخته مجیدرضا مصطفوی فردا در فرهنگسرای ارسباران نمایش داده شده و پس از آن با حضور عوامل نقد و بررسی می‌شود.

سینماپرس: ۳۷ سازمان متقاضی حضور در بخش تجلی اراده ملی سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر شدند.

سینماپرس: نازنین بیاتی مقابل دوربین سریال نمایش خانگی «مانکن» قرار خواهد گرفت.

سینماپرس: تالار سوره حوزه هنری فردا میزبان مراسم جشن امضا و رونمایی از آلبوم « یَلَّلی» با حضور ساعد باقری و رضا مهدوی و اجرای زنده داوود آزاد و نکوداشت حزین لاهیجی خواهد شد.

سریال «فرار از زندان» یکی از سریال‌های محبوب در ایران است که دایره طرفدارانش بسیار وسیع است. محبوب شدن فیلم‌ها و سریال‌های خارجی، در ایران و اقبال توده‌ها گاهی از انتخاب و سلیقه نخبه‌گان و حتی مدیران رسانه‌ای و فرهنگی  پیشی می‌گیرد.

در سال‌های نخست انقلاب اسلامی دو فیلم در ایران بسیار مورد توجه قرار گرفت و توده‌های انقلابی از این دو فیلم در آن دوران بسیار استقبال کردند. در دورانی که هنوز اکران فیلم خارجی توسط مدیران محمد خاتمی(وزیر وقت فرهنگ و ارشاد اسلامی) ممنوع نشده بود، فیلم‌های “محمدرسول‌الله” (مصطفی عقاد) و”شعله”(رامش سیپی) در ایران بسیار محبوب بودند.

در این مجال ضرورت دارد، به این نکته اشاره کنیم که بسیاری مدیران و مسئولان فرهنگی دهه شصت، اقبال مردم به سینمای جهان را با ذهن‌ها بسته مدیریتی‌ – مارکسیستی‌شان تحلیل می‌کردند و هر اثر ساخت کشور دیگری را حتی فیلم محمد رسول الله(ص)، نوعی وابستگی فرهنگی تفسیر می‌کردند.

این تفکر، در دهه شصت، با الصاق انگ ابتذال به آثار خارجی علی الخصوص سینمای هند و به طبع آن ممنوعیت فیلم خارجی، لطمه بزرگی به پیکره فرهنگی انقلاب زد.

پرسش مهمتر از نخبه‌گان فرهنگی این است چرا فیلم شعله در ایران انقلابی آن سال‌ها مورد اقبال قرار گرفت و در دو نوبت در سال ۱۳۵۷ و ۱۳۶۰ اکران شد و  بسیاری از مردم ۴ یا ۵ نوبت به تماشای فیلم رفتند؟

اگر امروز بدون هیچ اعمال سلیقه سیاسی بخواهیم دلایل موفقیت شعله را با توجه به محتوایش بررسی کنیم، به یک نتیجه روشن و واحد خواهیم رسید. متن و محتوای شعله به ارزیابی یک قیام کوچک مردمی در برابر ظلم و فساد گسترده شخصیتی بدنام به نام جبار سینگ می‌پردازد.

توده‌های انقلابی با هیجان زائد الوصف سیاسی، حماسه کوچک شعله را مصداقی  داستانی و کوچک از انقلاب خودشان می‌دیدند و لزوما چنین آثاری هیجان انقلابی مردم را برای مبارزه با سیستم‌های ظالمانه بزرگتر تقویت می‌کرد و نشاط گسترده‌ای از طریق چنین اثری به متن جامعه بازتاب پیدا می‌کرد.

کما اینکه زمانی که اکران فیلم خارجی در اثر سوء مدیریت محمد خاتمی، وزیر ارشاد دهه شصت ممنوع و به فاصله کمی ویدئو ممنوع شد، فیلم شعله همچنان یکی از آثار خاص شبکه قاچاق فیلم در کشور بود. در صورتی که فیلم شعله تطبیقی روایی – تاریخی با کنش عمومی مردم داشت.

حکایت  محبوبیت  سریال «فرار از زندان» و علت علاقه طیف وسیعی از مردم نسبت به این سریال، در واقع یادآور اقبالی است که مردم نسبت به فیلم شعله داشتند. سریالی که کاملا تم ضد آمریکایی دارد و مبارزه فرد را علیه سیستمی تمامیت خواه که دچار انشعاب قدرت می‌شود را به نمایش می‌گذارد.

بازهم در یک فرآیند تاریخی سلیقه‌ توده‌ها از مسئولان فرهنگی کشور پیشی گرفت  و بازنده اصلی بازهم رسانه ملی بود که در اثر یک بد سلیقگی،  این سریال را از رسانه ملی با  ۱۰ سال تاخیر پخش کرد.

 اما همان نسخه مثله شده، با اعمال بدسلیقگی در نوع سانسور باز هم مردم را پای شبکه نمایش نشاند.

سریال در نیمه دهه هشتاد در شبکه قاچاق، دست به دست می‌شد، اما تلویزیون برای پخش آن همچنان گرفتار بدسلیقگی مدیران میانی‌اش بود. حتی سال ۱۳۸۸ یکبار اقدام به دوبله سریال کرد و پس از مدتی مدیران میانی نه چندان شجاع سیما، از نمایش عمومی آن پشیمان شدند. در صورتیکه سریال “فرار از زندان” هزاران بار با کیفیت‌تر از “سریالفارسی‌هایی” است که عمدتا درباره روابط دختر و پسر ساخته می‌شود. این سریال در شبکه نمایش خانگی با دوبله فنی و کاملا قابل اعتنای محمود قنبری عرضه شد و علی رغم اینکه نسخه اصلی در بازار قاچاق وجود داشت با اقبال گسترده‌ای مواجه شد.

بازهم مدیران نه چندان شجاع رسانه ملی، این نکته را متوجه نشدند، خانواده‌ها برای با هم سریال تماشا کردن سریال‌های خارجی، به نسخه سانسور شده تمایل بیشتری دارند و متاسفانه شبکه نمایش خانگی ورشکسته و تلویزیون، آنچه مخاطب از آنان طلب می‌کند را به طور کافی در یک عرضه مستقیم و حساب شده ارائه نمی‌دهد.

این رفتارها و بدسلیقگی ها مصداق خیانت نیست، اما در حوزه فرهنگ، هر تصمیمی که  مخاطبان رسانه ملی را به سمت شبکه‌های ماهواره‌ای هدایت کند، جرم آن کمتر از خیانت نیست. مگر محتوای این سریال با اهداف فرهنگی نظام همسو نیست؟

فصل نخست سریال از یک توطئه بزرگ پرده برداشت.«لینکلن باروز» به اتهام قتل برادر معاون رئیس جمهور «ترنس استیدمن» متهم شده است، در صورتی که در این پرونده گناهکار نیست اما در انتظار اجرای حکم است. تا اینکه مایکل اسکوفیلد (Michael Scofield) برادر لینکلن، اقدام به دزدی مسلحانه می‌کند تا به زندان برود و برادرش را فراری دهد. در این میان مشخص می‌شود تشکیلاتی به نام «سازمان» (The Company) برای برادرش پاپوش دوخته اند. این گروه مخوف منشعب شده از سازمان‌های امنیتی در آمریکا یک شرکت چند ملیتی را اداره می‌کند و قدرت و نفوذ خود را در کاخ سفید گسترش می‌دهند.

هدف آن‌های تحمیل الگویشان برای حفظ و کنترل اقتصاد ایالات متحده است. در فصل نخست، اسکوفیلد به همراه چند تن دیگر از زندان “فاکس ریور” می‌گریزند.

یکی از گره‌های مهم این قصه در فصل نخست این است که چرا لینکلن باروز با دسیسه‌چینی روانه زندان شده است. ما در این فصل با پدر او آشنا می‌شویم که از همکاران سابق «سازمان» بوده و به علت قطع همکاری، چنین توطئه‌ای برای به دام افتادن فرزندش ترتیب داده می‌شود.

مایکل و لینکلن به همراه شش زندانی دیگر، فرناندو سوکره، تئودور بگول، بنجامین مایلس فرانکلین، جان آبروزی، توئینر و هیوایر در قسمت آخر این فصل، از زندان می‌گریزند. «نجات یافتگان» فصل اول در فصل دوم یک تعقیب کننده بسیار مخوف دارند. الکس ماهون در “اف‌بی آی” مشغول به کار است و اما از همکاران «سازمان» محسوب می‌شود.او اقدام به تعقیب گروه زندانیان می‌کند تا اسکوفیلد و برادرش باروز را به دام بیاندازد. معاون رئیس جمهور که با کمک «سازمان» روی صندلی ریاست جمهوری نشسته است تبدیل به دشمن شماره یک مایکل و همرانش می‌شود.

متن سریال به جدال شهروندان با سیستم امنیتی – قضایی ایالات متحده می‌پردازد و نقد بسیار صریحی را ارائه می‌دهد و از این حیث سریال فرار از زندان یک اثر شش دانگ منتقدانه محسوب می‌شود که لایه‌های مختلف سیستم را آلوده تصویر می‌کند.

جدال مایکل با رئوس قدرت در آمریکا و هر تقابلی با این سیستم قدرتمند در کل جهان برای مردم جذاب است و با توجه به اینکه روایت این سریال فوق العاده پر تعلیق به نگارش درآمده و فیلمنامه منحصر به فردی دارد، حتی مخاطبی که به دنبال یک سریال عامه پسندانه است را جلب می‌‎کند.  اما در ورای این جذابیت‌های انتقادات گسترده‌ای را علیه دولت آمریکا مطرح می‌کند. دامنه فشارهای نهادهای امنیتی و قضایی آنقدر افزایش پیدا می‌کند که اسکوفیلد و همراهانش مجبور می‌شوند از کشور آمریکا خارج شوند و به پاناما بروند و پس از بازگشت به آمریکا تصمیم می‌گیرند به جنگ با «سازمان» بروند و تا انحلال این سیستم فاسد پیش می‌روند. باز هم آمریکا تطهیر می‌شود و شهروندان قهرمانش سیستم را از هر گونه فساد تطهیر می‌کنند و انشعابی با عنوان «سازمان» در آمریکا توسط اسکوفیلد و همراهانش  نابود می‌شود.

اما در فصل پنجم با چند گزاره داستانی تازه و ابتکاری  مهم مواجه هستیم. در فصل پنجم، تمام عاقبت شناسی شخصیت مایکل که در فصل چهارم که به تراژدی مرگ منجر شده، از بین رفته و این شخصیت دوباره احیا می‌شود. هفت سال از زمانی که مایکل و سارا و فرزندش مایک را ترک گذشته است.     

در فصل پنجم، مسئله داعش و همکاری آن با «سازمان» سیا مطرح می‌شود. در قسمت نخست درخواهیم یافت مایکل اسکوفیلد همچنان نفس می‌کشد و در زندانی در اوگاجیا یمن با نام کانیل اوتیس، به عنوان یکی از وابستگان داعش زندانی شده است.

 لینکلن توسط عکسی که برای تی‌بگ ارسال شده از ماجرا مطلع می‌شود و به همراه بنجامین فرانکلین به یمن می‌رود، اما مایکل هویت خود و نسبت داشتنش با لینکلن را کتمان می‌کند. ابهامات فراوانی از سوی لینکلن مطرح می‌شود؟ چرا مایکل که به عنوان معترض در فصل‌های گذشته در مقابل سازمان سیا ایستاد، به ارتش تروریستی داعش پیوسته است و چرا برای آزادی ابورمال یکی از سرکرده‌های داعش تلاش می‌کند؟

در ادامه سریال افشا می‌شود که آزادی خانواده مایکل قطعی نبوده و او از سوی یکی از سران بلند پایه سازمان سیا مورد سوء استفاده قرار گرفته و مجبور شده به واسطه همکاری با او، برای در امان ماندن خانواده‌اش به عضویت گروه داعش درآید، سپس به زندان اوگاجیا برود تا ابورمال یکی از اعضای مهم داعش را آزاد کند.

شیوه کار آمریکایی‌های در افشاگری در مورد سرویس‌های امنیتی‌شان همواره از فرمول فرار از زندان تبعیت می‌کند. یعنی فساد، دخالت نظامی و کمک به تروریسم را به بخشی از دستگاه امنیتی و یا افراد منحرف شده از سیستم نسبت می‌دهند و همواره فرد را به جای جمع متهم می‌کنند.

 در فصل پنجم سریال فرار از زندان صورت مسئله کنجکاو برانگیز و جذاب، همکاری نزدیک داعش و سازمان CIA مطرح می‌شود، اما نویسندگان سریال هوشمندانه کلیت سازمان را زیر سئوال نمی‌برند.

بحث یک نفوذی با نام مستعار پوسایدون مطرح است که انشعابی به نام «وید ۲۱» را تشکیل داده و با گروه‌های تروریستی مثل داعش همکاری می‌کند. در واقع پوسایدون، اسکوفیلد را مجبور را به آزادی ابورمال سرکرده داعش در یمن می‌کند.

فیلم نیاز به تحلیل پیچیده آنچنانی ندارد، چون مصدایق  و نحوه همکاری داعش با سازمان سیا تشریح می‌شود. در فیلم با چند نمای خاص روبرو هستیم که از داخل سازمان سیا، گروه اسکوفیلد را تعقیب می‌کنند و گزارش آنرا به صورت تلفنی به داعش ارائه می‌دهند. در واقع اتهام همکاری سیا با داعش ثابت می‌شود، اما افرادی که این کار را انجام می‌دهند وابستگان انحرافی سازمان CIA معرفی می‌شوند.

وقتی اصرار می‌کنیم که چرخه نمایش فیلم خارجی باید در سینماها احیا شود و تلویزیون اقدام به پخش چنین سریال‌هایی کند، ریشه‌ این مطالبه را در سریال‌های محبوبی مثل فرار از زندان باید جستجو کرد.

چرا با یک اشتباه تاکتیکی ملودرام زیبای پایتخت را بیهوده به مسیر سوریه و نمایش کاریکاتوری داعش هدایت کردیم؟ وقتی تصویر داعش را در سریال فرار از زندان و نحوه مایکل اسکوفیلد با این هیولای تروریستی را می‌بینیم، ناخواسته مجبور به مقایسه با تصویر داعش در فصل پنجم سریال پایتخت می‌شویم. در جایی که سرداران و دلاورانی واقعی، شجره خبیثه داعش را نابود کردند، چرا سطح مواجه با داعش را به شخصیت‌های پخمه و مشنگی مثل نقی معمولی  و ارسطو عامل تقلیل دادیم؟ مایکل اسکوفیلد با آن هوش و درایت و توانایی، در یک سطح دراماتیک و اکشن قابل اعتنا، به نبرد داعش می‌رود و پرسش این است که چرا  ارسطو و نقی تقابلی سطحی و آبکی با داعش دارند؟ وقتی سطح مواجه را به نقی و ارسطو تقلیل دادیم، اذهان عمومی چه تصوری از جنگ سوریه  خواهند داشت؟ پاسخ این سئوال بسیار استراتژیک است، شان اجل نبرد مدافعان حرم را تقلیل داده‌ایم. چون مردم داعش را در مقابل نقی معمولی و ارسطو عامل پوشالی یافته‌اند و مبارزه با آنان کم ارزش جلوه می‌کند.

*تسنیم