سینماپرس: طی ۵ سالی که از برگزاری مجزای جشنواره جهانی فیلم فجر می گذرد تعداد کثیری از اهالی سینما نسبت به این رویداد بی هویت و بی خاصیت و بودجه بربادده موضع گرفته و خواهان برچیده شدن بساط دبیر و دوستانش که اینک بدل به حیات خلوتی برای آن ها شده است شدند و حالا همه در انتظارند تا رئیس جدید سازمان سینمایی پیروی درخواست صنوف سینما برای همیشه بساط این رویداد را جمع کند.
به گزارش سینماپرس در این مقاله سعی شده تا برخی موضع گیری های اهالی فرهیخته سینمای کشور نسبت به جشنواره بی هویت جهانی فجر طی ۵ سال گذشته گردآوری شود.
محمدتقی فهیم منتقد سینما همزمان با اتمام اولین دوره از جداسازی غلط جشنواره ملی و جهانی فجر با ارسال یک یادداشت اختصاصی به سینماپرس تحت عنوان «تجربه جهانی «آقایان» و حرکت پرهزینه از بیت المال روی خط آزمون و خطا!؟» نوشت: به نظر می رسد آقای رضاداد درمقام مدیری پرسابقه با همان صداقتی که این دوره را «قلق گیری و دوره شناخت قوت و ضعف» های خودو همکارانش دانسته و آن را رسانه ای کرد، این توقع را نیز ایجاد می کند تا مشاوران و مدیران خود را مواخذه کرده و نتایج جشنواره تحت مدیریت خود را رسانه ای کند که چرا در سطح فستیوال قدیمی فجر باید دست به آزمون بزنند. سه‌شنبه ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۴
نادره ترکمانی، پروانه مرزبان، فرزاد موتمن، خسرو سینایی، عباس رافعی، ابوالفضل جلیلی و زنده یاد علی معلم از جمله سینماگرانی بودند که همزمان با دومین سال از برگزاری جشنواره جهانی فیلم فجر در این باره نظرات خود را بیان کرده و خواسته های خود را با سینماپرس در میان گذاشتند. چهارشنبه ۸ اردیبهشت ۱۳۹۵
نادره ترکمانی کارگردان سینمای کودک در رابطه جشنواره بین الملل فیلم فجر گفت: متأسفانه هیچ گاه در حوزه سیاست گذاری سینما با برنامه های کلان، تدبیر و نظرات کارشناسی روبرو نشدیم چرا که تجربه سال گذشته جداسازی جشنواره های کودک و نوجوان نیز نشان داد که مدیران هیچ آینده نگری برای جداسازی جشنواره ها از یکدیگر ندارند و این نوع کارها نمی تواند مشکلات سینمای کشور را حل کند. این روزها مهمترین سوألی که ذهن بخش عمده ای اهالی سینمای کشور را با خود درگیر کرده این است که نتیجه و عایدی جداسازی بخش های ملی و بین الملل جشنواره فیلم فجر از یکدیگر که از سال گذشته آغاز شد و همچنین عایدی مثبت تفکیک جشنواره های کودک و نوجوان برای سینمای کشور چه چیزی بود؟ تا آنجایی که اهالی سینما مشاهده می کنند برگزاری جداگانه این جشنواره ها از یکدیگر جز مصرف یک بودجه کلان که می تواند بخشی از مشکلات سینماگران را حل کند و یا برای مشکلات زیرساختی و حتی تولید آثار سینمایی صرف شود، هیچ عایدی نداشته است و من نمی دانم اصرار مدیران نسبت به انجام این گونه کارها به چه دلیلی است؟ یکشنبه ۲۹ فروردین ۱۳۹۵
پروانه مرزبان تهیه کننده سینما با ابراز نظر نامساعد نسبت به جداسازی و دوپاره شدن جشنواره فجر گفت: این کارها تنها بودجه های سینمای کشور را به هدر می دهد و ای کاش بودجه های گزاف تفکیک بخش های ملی و بین الملل جشنواره فجر برای تولید فیلم های ارزشی مصرف می شد! تفکیک و جداسازی بی دلیل بخش های ملی و بین الملل جشنواره فیلم فجر و یا جداسازی غیرکارشناسی شده جشنواره های فیلم کودک و نوجوان از یکدیگر در حالی صورت می گیرد که دغدغه سینماگران چنین برنامه ها و اهدافی نیست؛ امروزه سینماگران کشور با مشکلات زیادی از جمله عدم حمایت در تولید و اکران آثار سینمایی روبرو هستند و بهتر است که مسئولان ذیربط به جای انجام کارهای پر هزینه ای همچون جداسازی جشنواره ها به درد سینماگران برسند! دوشنبه ۳۰ فروردین ۱۳۹۵
فرزاد موتمن کارگردان مطرح سینمای کشور با اشاره به ادعای مسئولان سینمای کشور سال گذشته تصور می شد که تفکیک دو بخش ملی و جهانی جشنواره فجر از یکدیگر می تواند نتایج مثبتی را برای سینمای ایران در پی داشته باشد گفت: نتیجه برگزاری این جشنواره نشان داد که هیچ گونه نتیجه مثبتی از این تفکیک برای سینمای ایران حاصل نشده است! یکی از مهمترین دلایلی که برخی از سینماگران فکر می کردند تفکیک این دو بخش می تواند باعث جذب بیشتر مخاطبان شود این بود که فیلم های سینمای ایران همیشه برای مخاطبان جذاب تر از فیلم های خارجی بود و مسئولان فکر می کردند که دلیل عدم استقبال مخاطب از فیلم های خارجی همزمان بودن پخش آن ها با فیلم های ایرانی است؛ اما سال گذشته وقتی جشنواره برگزار شد ما شاهد سالن های خالی بودیم که تنها با حضور تعداد اندکی از اهالی سینما و رسانه چند ردیف از صندلی های آن پر شده بود! سه‌شنبه ۳۱ فروردین ۱۳۹۵
خسرو سینایی کارگردان سینمای کشور در رابطه با مسأله جداسازی بخش های ملی و بین الملل جشنواره فیلم فجر از یکدیگر گفت: ترمیم زیرساخت ها و رفع کمبودها در سینما از برگزاری جشنواره ها به شکل های گوناگون مهمتر است و ما باید در ابتدا سینمای خود را به صورت استاندارد درست کرده و سپس در صدد برگزاری جشنواره جداگانه «جهانی» برآییم. ای کاش بودجه ای که برای برگزاری جشنواره جهانی فیلم فجر هزینه می شد در اختیار جوانان مستعد و خلاق گذاشته می شد و آن ها می توانستند آثار سینمایی خود را تولید کنند؛ خوشبختانه این روزها جوانان زیادی هستند که در دانشگاه ها به صورت تئوری درس سینما را خوانده اند اما به دلیل هزاران مشکل هیچ گاه فرصتی برای تولید عملی نداشته اند. جمعه ۳ اردیبهشت ۱۳۹۵
عباس رافعی کارگردان سینما در رابطه با جشنواره جهانی فیلم فجر گفت: جشنواره فیلم فجر پس از بیش از ۳ دهه برگزاری به یک ثبات رسیده بود و تفکیک بخش های جشنواره فجر از یکدیگر به دلیل ناآگاهی و دیدگاه های غیرکارشناسی شده در حوزه مدیریتی سینما است که باید از بین برود. پیش از پیروزی انقلاب اسلامی جشنواره بین المللی فیلم «تهران» در رده جشنواره های الف سینمای جهان قرار داشت اما در حال حاضر باید از مدیران سینمایی سوأل کنیم که جایگاه جشنواره جهانی فیلم فجر در میان جشنواره های ریز و درشت سینمای جهان کجاست!؟؛ ما باید در جمهوری اسلامی ایران اگر می خواهیم برای رشد و ارتقای فرهنگ مان کاری انجام دهیم بایستی بهترین باشیم و این مسأله نیاز به آن دارد که مسائل را سردستی قلمداد نکرده و به صورت ضعیف و سرسری از کنار بسیاری اصول نگذریم. شنبه ۴ اردیبهشت ۱۳۹۵
ابوالفضل جلیلی کارگردان سینما در رابطه با مسأله جداسازی بخش های ملی و بین الملل جشنواره فیلم فجر از یکدیگر گفت: جشنواره فیلم فجر به دلایل متعددی سال به سال دچار افول و نزول شده که یکی از مهمترین آن ها فقدان سیاست گذاری در امور سینمای کشور است و این عدم سیاست گذاری باثبات مانع از مطرح شدن جشنواره فجر در عرصه سینمای بین الملل شده است. با انجام امور دم دستی و سهل انگارانه نمی توان جشنواره فیلم فجر را جزو جشنواره های رده الف دنیا کرد؛ ما در ابتدا نیاز به ترمیم زیرساخت های سینمایی و سپس سیاست گذاری اصولی برای برگزاری جشنواره ها داریم و بر اساس این سیاست گذاری ها است که می توانیم جشنواره فیلم فجر را نجات دهیم. یکشنبه ۵ اردیبهشت ۱۳۹۵
علی معلم تهیه کننده و منتقد باسابقه سینما در رابطه با مسأله جداسازی بخش های ملی و بین الملل جشنواره فیلم فجر از یکدیگر گفت: متأسفانه در کشور ما وضعیت به گونه ای است که جشنواره هایمان هیچ گونه استراتژی خاصی ندارند و تفکیک جشنواره فجر بدون درنظر گرفتن نظر کارشناسان و متخصصان سینما و رسانه و صنعت انجام شده است. مدیران سینمایی ثابت کرده اند که موافقت و مخالفت اهالی سینما و به ویژه کارشناسان این حوزه اصلاً برایشان اهمیتی ندارد و هر کاری را که مایل باشند انجام می دهند؛ سیستمی که امروزه سینمای ما آن را دنبال می کند به نوعی سیستم ارباب رعیتی محسوب می شود و متأسفانه مدیران سینمای کشور از دست بالا به اهالی سینما نگاه کرده و برای آن ها تصمیم گیری می کنند. دوشنبه ۶ اردیبهشت ۱۳۹۵
مهدی فیوضی تهیه کننده و کارگردان سینما که با فیلم «جشن تولد» در جشنواره جهانی فیلم فجر حضور داشت در رابطه با محل برگزاری این دوره از جشنواره گفت: تردد در مسیرهای منتهی به پردیس سینمایی «چارسو» بسیار طاقت فرسا است و قطعاً این مکان نمی تواند برای برگزاری فستیوال های فیلم مناسب باشد. مهمترین ایرادی که می توان به مکان پردیس سینمایی «چارسو» گرفت این است که این مکان در محدوده طرح ترافیک قرار دارد و این برای سینماگران، اهالی رسانه و منتقدان که می خواهند با وسیله نقلیه شخصی به این سینما مراجعه کنند دشواری هایی را به وجود می آورد و این نکته ای است که مدیران سینمایی باید به آن توجه داشته باشند. چهارشنبه ۸ اردیبهشت ۱۳۹۵
طهماسب صلح جو منتقد سینما گفت: مدیرانی که بعد از یک مدت دوری عرصه مدیریت سینما را در دست می گیرند نباید تغییرات غیرکارشناسی در نحوه برگزاری جشنواره ها اعمال کنند و همه چیز را از صفر تا صد عوض کنند؛ به خصوص ما باید به یاد داشته باشیم که جشنواره فیلم فجر برای ما یک یادگار آرمانی، عقیدتی، اجتماعی و سیاسی است و نباید با تغییرات سلیقه ای در نحوه برگزاری اش آن را در معرض خطر قرار دهیم. شنبه ۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۵
همزمان با برگزاری جشنواره جهانی فیلم فجر در سال ۹۶ تعدادی از چهره های سینمای کشور ضمن انتقاد از عملکرد سازمان سینمایی خواستار برگزاری همزمان بخش های ملی و بین الملل جشنواره فیلم فجر شدند و این جداسازی را به دلیل سیاست گذاری های غلط و بی تدبیری برشمردند. این هنرمندان تأکید کردند عدم توجه به هویت ایرانی و تقلید از جشنواره های خارجی، برباد دادن بودجه بیت المال و… نتایج دورهمی جشنواره جهانی شده است! طهماسب صلح جو، پوریا آذربایجانی، محمدتقی فهیم، جبار آذین، نادره ترکمانی، مرتضی علی عباس میرزایی، زنده یاد سیدضیاء الدین دری و عباس رافعی ۸ سینماگری بودند که در این باره نظرات خود را بیان کرده و خواسته های خود را با ما در میان گذاشتند شنبه ۹ اردیبهشت ۱۳۹۶
سحر صباغ سرشت و روح انگیز شمس، سعید مستغاثی، حسین مسافرآستانه، عباس رافعی، سامان سالور و ابراهیم وحید زاده ضمن انتقاد از عملکرد مسئولان خواستار برگزاری همزمان بخش های ملی و بین الملل جشنواره فیلم فجر شدند و تأکید کردند این جشنواره تنها عنوان «جهانی» را با خود به یدک می کشد و بیت المال به هدر می رود؛ این سینماگران عنوان کردند: حرمت «فجر» را با دورهمی اشرافی و بدون مانیفست تان خدشه دارد نکنید! یکشنبه ۹ اردیبهشت ۱۳۹۷
پس از آن عدادی از اهالی سینما در پی درخواست تعداد کثیری از انجمن ها و کانون های مختلف سینمایی مبنی بر ادغام مجدد جشنواره های ملی و جهانی فیلم فجر تأکید کردند: هرگز و در هیچ یک از جشنواره های مطرح دنیا ما شاهد چنین بدعت گذاری و دوپاره کردن جشنواره ها نبوده و نیستیم و این اتفاق تنها باعث از بین رفتن شکوه و عظمت جشنواره فیلم فجر شده است.
برای اولین بار در اردیبهشت ماه سال ۱۳۹۴ مسئولان سازمان سینمایی مبادرت به برگزاری جشنواره جهانی فیلم فجر به صورت مستقل کردند که این اقدام با اعتراض تعداد کثیری از کارشناسان و اهالی رسانه و سینماگران روبرو گشت؛ عدم استقبال مخاطبان، سالن های خالی نمایش دهنده آثار سینمایی از جمله نکاتی بود که در اولین سال برگزاری این جشنواره جهانی فیلم فجر به شدت به چشم می خورد و این در حالی بود که مسئولان اصرار داشتند با انجام برنامه هایی که به تعبیر بخش اعظمی از اهالی سینما تنها شبیه به یک «شو» شده بود این جشنواره را پر رونق و پر بار نشان دهند.
علیرغم اعتراض بخش عمده ای از اهالی سینما که با ارائه دلایل کارشناسی برگزاری تفکیک شده جشنواره فیلم فجر را به ضرر سینمای ایران می دانستند مسئولان سازمان سینمایی در اردیبهشت ماه ۹۵ برای دومین سال پیاپی مبادرت به برگزاری این جشنواره با سر و صدای بیشتر کردند که این بار هم نتیجه مثبتی از آن حاصل نشد و سینماگران همچنان برگزاری این گونه جشنواره را به ضرر سینمای کشور بر می شمردند.
در اردیبهشت ماه سال ۹۶ حرکت اشتباه مدیران سینمای کشور بار دیگر تکرار شد و ما شاهد برگزاری جشنواره به اصطلاح جهانی فیلم فجر بودیم؛ بسیاری از اهالی رسانه، منتقدان و حتی هنرمندان بر این باور بودند که اگر مسئولان جشنواره با بریز و بپاش های فراوان از مهمانان پذیرایی نمی کردند و کارت های غذا و… در اختیار آن ها قرار نمی دادند رسماً هیچ شخصی در پردیس سینمایی چارسو حاضر نمی شد.
در چهارمین سال برگزاری این رویداد سینمایی که به زعم بسیاری از اهالی سینمای کشور به هیچ عنوان نمی توان نام و عنوان «جشنواره» به آن داد ما شاهد اعتراضات بخش اعظمی از سینماگران کشور برای برگزاری این رویداد اشرافی که همواره به صورت گعده ای و با حضور تعدادی از نزدیکان و آشنایان دبیر جشنواره، رئیس سازمان سینمایی و… برگزار می شود بودیم به نحوی که برخی از اهالی سینما تأکید کردند: امیدواریم با برخوردی قاطع و جدی جلوی عملکرد ۳-۴ نفری که چند سالی است به عنوان دست اندکاران اصلی این رویداد جیب های گشادی برای خودشان دوخته اند گرفته شود.
بعد از برگزاری دور چهارم این رویداد که رسماً هیچ شباهتی با سینما و جشنواره نداشته و ندارد و تنها محلی برای رد و بدل کردن پول های نجومی است چندین صنف مهم سینمایی شامل انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران، اتحادیه تهیه کنندگان، کانون کارگردانان سینما و… با انتشار بیانیه های متعدد خواستار برچیده شدن بساط جشنواره جهانی شدند!
این اتفاقات در حالی است که سینماپرس به عنوان یک رسانه عدالت طلب از همان سال آغازین جشنواره به اصطلاح جهانی فیلم فجر خواستار برچیده شدن این بساط «سیرک» مانند شده بود!
سینماپرس پس از بیانیه های متعدد صنوف زیرمجموعه خانه سینما، مجدداً طی گفتگوهایی با چندتن از چهره های برجسته سینمای کشور نظرات آن ها را نیز در رابطه با برچیده شدن «شوی جهانی فجر» جویا شد؛ نکته قابل تأمل آنجا است که سینماگران از همه طیف ها و جناح های فکری با صورت مؤکد با برگزاری این جشنواره مخالفت خود را ابراز داشتند اما کسانی که همان جیب های گشاد را برای خود و دوستان و آشنایان شان دوخته اند و می خواهند از این رهگذر آینده خود را بسازند به نظرات قاطبه اهالی سینمای کشور بی توجهند!
ماحصل گفتگوی سینماپرس با ۷ تن از سینماگران برجسته کشور آقایان: منوچهر مصیری، رهبر قنبری، سیدضیاء الدین دری، جواد مزدآبادی، عبدالله علیخانی، منصور لشگری قوچانی و شاهپور شهبازی برای اطلاع بیشتر مخاطبان در ذیل نقل شده است. سه‌شنبه ۲۲ خرداد ۱۳۹۷
