بایگانی خرداد 25, 1398

به گزارش سینماپرس، انیمیشن «منو ببین» در ادامه حضور بین‌المللی خود در جشنواره­ های آکسفور آمریکا، هندیکپ فرانسه، جشنواره Short to The Point رومانی و جشنواره فیلم کوتاه مسکو  از تاریخ سوم تا هفتم جولای به جشنواره کینولیکبز (Kinolikbez) شهر سن‌پترزبورگ خواهد رفت

تمرکز اصلی این جشنواره بر فیلم‌های تجربی مستقل در تمامی فرم‌ها و ژانرها اعم ازداستانی، مستند و انیمیشن خواهد بود. هدف جشنواره کینولیکبز تبادل تجربه، ارزیابی و نقد و بررسی آثار فیلمسازان جوان، فیلمسازان صاحب سبک، بازیگران و فیلمنامه‌نویسان تعریف شده است.  

فیلم‌های خارجی در این جشنواره با زیرنویس روسی به نمایش درخواهد آمد.

«منو ببین» درباره پسرکی است که در دنیایی از اضطراب و ترس زندگی می­کند؛ ترسی که برای دیگران معنا ندارد و نادیده گرفته می ­شود. جهان عادی در جریان است، اما همه چیز برای او تنهایی و تاریکی.

عوامل انیمیشن «منو ببین» عبارتند از کارگردان: رضا مهرانفر، نویسنده: مونا شاهی و غلامعلی میکاییلی، سوپروایزر بخش انیمیشن : اسفندیار حاجی اسدالهی، مدیر دوبلاژ: یگانه رمضانی، صداگذار: ارش قاسمی، پخش بین ­المللی: فیدان، مشاور رسانه­­ ای: سعیده الله­ دادی.  

به گزارش سینماپرس، طی گزارشی میزان اقبال مخاطبان به سریال‌های تلویزیون و شبکه نمایش خانگی و نیز راهکارهای این دو رسانه برای جلب مخاطب بیشتر بررسی و ارزیابی شد.

این گزارش با تکیه بر نوعی از مخاطب‌سنجی، میزان اقبال مخاطبان به سریال‌های سیما و شبکه نمایش خانگی را مورد ارزیابی قرار داده و سپس به بررسی زمینه‌ها و راهکارهای لازم به منظور تأمین نظر مخاطب در این حوزه پرداخته است.

به این منظور ۵ سریال سیما و شبکه نمایش خانگی که بازه پخش همزمان داشته،  مورد بررسی قرارگرفته‌اند.

راهکارها و سیاست‌هایی که برای سریال‌سازی در نظر گرفته می‌شود چندان متناسب با فضای رقابتی رسانه‌ای در عصر حاضر نیست و تلویزیون علی‌رغم ظرفیت‌های نوین موجود، همچنان به اصول پیشینی و قدیمی خود پایبند است و برای موفقیت در این عرصه رقابتی تدابیر جدیدی به کار نمی‌گیرد.

شبکه نمایش خانگی با در نظر گرفتن ترکیبی از راهبردهای ذیل موفق به تأمین نظر مخاطب شده است: شکل‌گیری رقابت واقعی و حرفه‌ای بین عوامل تولیدکننده و همچنین خود آثار، مدل زمان‌بندی استاندارد برای پخش سریال، بهره‌مندی از شیوه‌های نوین و خلاقانه برای تبلیغ، استفاده از عوامل و چهره‌های باتجربه و شناخته‌شده، برخورداری از تنوع ژانری، گزینش سوژه‌ها و مضامین بکر و جدید، فاصله زمانی مناسب میان تولید و پخش سریال و تعهد و تبلیغ بیشتر بازیگران و ستاره‌ها که تلویزیون نیز می‌تواند با رعایت موارد موفق موجب افزایش رضایتمندی مخاطب شود.

این در حالی است که سریال‌های سیما به ندرت از چنین مزایایی در کنار یکدیگر برخوردار هستند. با توجه به نتایج به دست‌آمده در مقایسه میزان مخاطبان سریال‌های «ممنوعه» و «بانوی عمارت»، این پیش‌فرض که عبور از خط قرمزها تنها عامل پرمخاطب‌بودن آثار شبکه نمایش خانگی است، به طور کامل رد می‌شود.

با در نظر داشتن این نکته که تماشای سریال‌های تلویزیونی نسبت به سریال‌های شبکه نمایش خانگی هزینه مالی کمتری برای مخاطب خواهد داشت، این رسانه با بالا بردن کیفیت آثار خود از طریق راهکارهایی که در این گزارش ذکر شد می‌تواند گزینه مناسب‌تری برای مخاطبان باشد و احتمالاً با ایجاد تغییرات مطلوب می‌تواند عملکرد خود را بهبود بخشیده و در این فضای رقابتی موفق ظاهر شود.

به گزارش سینماپرس، بهترین بازی یک هنرپیشه زمانی است که تماشاگر حضور شخصیت فیلم را کاملا درک کند و با او همذات‌پنداری کند. سم راکوِل یکی از آن بازیگرانی است که تمام توانایی خود را به‌کار می‌گیرد تا شخصیت داستان ملموس باشد و به خوبی به نمایش درآید. همین تعهد او به حرفه‌اش باعث شده او جایزه‌های مختلف بازیگری ازجمله اسکار را برای فیلم «سه بیلبرد بیرون ابینگ میزوری» بگیرد و متاسفانه بازی زیبای او باعث شد افراد بسیاری به غلط او را یکی از بازیگران نژادپرست بنامند. او با هالیوود ریپورتر درباره اینکه آیا آماده است خود را از این برچسب‌زنی‌ها برهاند یا نه، گفت‌وگو کرد. در این مصاحبه از او پرسیده شده که آیا تا به‌حال به او پیشنهادی شده که او به خود بگوید: «دیگر بس است!» راکوِل پاسخ داد: «بله و بارها می‌شد در نقش شخصیت‌های نژادپرست بازی نکنم و برای مدتی طولانی از آنها فاصله بگیرم. بارها نقش آدمی دهاتی و نادان را بازی کردم. خیلی جالب است چون من یک بچه شهری هستم و کارگردان‌ها همیشه سعی می‌کنند من را به شکل روستایی‌ها درآورند و افسار اسب به دستم بدهند! این مدل شخصیت اصلا در ذاتم نیست.» در «سه بیلبرد بیرون ابینگ میزوری» او نقش یک پلیس نژادپرست گستاخ را بازی کرد و به‌دنبال آن، در فیلم «بهترین دشمنان» رهبری گروهی از نژادپرست‌های کوکلاکس کلان را برعهده گرفت و درنتیجه در بالاترین جایگاه یک نژادپرست ظاهر شد؛ اکران «بهترین دشمنان» از ۱۶ فروردین امسال آغاز شد. در جدیدترین فیلم تایکا وایتیتی به نام «جوجو ربیت»، راکول نقش یک سرباز نازی در جنگ جهانی دوم را بازی می‌کند؛ طبق برنامه‌ریزی انجام شده، فیلم «جوجو ربیت» ۲۶ مهر ماه در آمریکا اکران می‌شود. بدون درنظر گرفتن نقش‌آفرینی او در «جوجو ربیت»، به‌نظر می‌رسد در آینده شخصیت‌های نژادپرست کم‌تر دامنگیر او شود چون راکول دو فیلمنامه در دست دارد که از چنین نقش‌هایی خالی‌ است.

به گزارش سینماپرس، فیلمبرداری فیلم کوتاه «دشنه» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی سامان تفرشی و نویسندگی مشترک سمیه میری و سامان تفرشی که بخشی از آن در اسفند ماه سال گذشته در  لوکیشن رینه انجام شده بود، در خردادماه از سر گرفته شد و طی روزهای اخیر در تهران به پایان رسید.

با پایان فیلمبرداری، مهدی حسینی‌وند تدوین این اثر را آغاز کرده است.

فیلم کوتاه «دشنه» اقتباسی از داستان زخم شمشیر نوشته خورخه لوییس بورخس است و پیام احمدی‌نیا، کاوه خداشناس و فرید سجادی حسینی بازیگران آن هستند.

دیگر عوامل این فیلم کوتاه عبارتند از کارگردان: سامان تفرشی، نویسندگان: سمیه تاجیک و سامان تفرشی، فیلمبردار: داوود محمدی، صدابردار: محمد امامی، طراح گریم: شهرام خلج، طراح صحنه و لباس: حسین مجد، تدوینگر: مهدی حسینی‌وند، برنامه‌ریز و دستیار کارگردان: محسن کریمیان، عکاس: سمیه میری، مدیر روابط عمومی و مشاور رسانه‌ای: مریم قربانی‌نیا، دستیار تهیه: امین سبحانی‌نیا، مدیران تولید: علی رضایی و حمید برزو، مدیر تدارکات: امیرهوشنگ حسینی و تهیه کننده: سامان تفرشی با مشارکت انجمن سینمای جوانان ایران.

به گزارش سینماپرس، فیلم سینمایی «بی صدا حلزون» به کارگردانی بهرنگ دزفولی‌زاده که بخش عمده تولید آن در سکوت خبری انجام شد، به هفته پایانی فیلمبرداری رسید.

«بی‌صدا حلزون» اولین فیلم بلند سینمایی بهرنگ دزفولی‌زاده است که در بیش از ۳۰ لوکیشن فیلمبرداری شده و یکی از پرلوکیشن‌ترین فیلم‌های اول محسوب می‌شود.
بهرنگ دزفولی‌زاده پیش از این بیش از ۸۰ فیلم سینمایی و سریال تلویزیونی را عکاسی کرده و سازنده ۹ فیلم کوتاه مستند و داستانی بوده که در اکثر جشواره‌های خارجی و داخلی حضور داشته است. فیلم کوتاه «استون» در گروه هنر و تجربه اکران عمومی شده است.

هانیه توسلی، مهران احمدی، پدرام شریفی و محسن کیایی با حضور علیرضا جلالی‌تبار، بهنوش بختیاری، بیژن بافکار و شیرین ولی‌پور بازیگران «بی‌صدا حلزون» هستند.
«بی صدا حلزون» داستان زنی است که بین احساس و منطقش در حال تصمیم‌گیری است.

عوامل این فیلم عبارتند از: نویسنده: محمد رهگذر، کارگردان: بهرنگ دزفولی‌زاده، مدیر فیلمبرداری: محمدرضا جهان‌پناه، برنامه‌ریز و دستیار اول کارگردان: ایمان غیرتمند، منشی صحنه: شیدا باسمه‌چی، مدیر صدابرداری: مهدی ابراهیم‌زاده، صداگذار: فرامرز ابوالصدق، مدیر تولید: مجتبی متولی، طراح گریم: سودابه خسروی، طراح صحنه و لباس: افسانه صمدزاده، تدوین: سپیده عبدالوهاب، عکاس: مریم مَجد، مدیر روابط عمومی و مشاور رسانه‌ای: مریم قربانی‌نیا، مدیر تدارکات: نادر محمدی، مشاور تهیه‌کننده: مهدی نریمانی، سرمایه‌گذار: بیژن بافکار، مشاور سرمایه‌گذار: نیما رضازاده، تهیه‌کننده: مرتضی شایسته، پخش از هدایت فیلم.

به گزارش سینماپرس، در حکم دبیری رضوان صادق‌زاده آمده است: «با توجه به تجربه هنری و دانشگاهی جنابعالی در آموزش هنری به جوانان و همچنین دبیری ۵ دوره از جشنواره هنرهای تجسمی جوانان شما را به عنوان دبیر بیست و ششمین دوره از جشنواره منصوب می کنم.»

رضوان صادق زاده نقاش و استاد دانشگاه، متولد سال ۱۳۴۳ و دارای دکترای پژوهش هنر است. وی بیش از ۱۵ سال است که در دانشگاه تدریس می کند و هم اکنون مدیر گروه نقاشی دانشگاه هنر است. صادق زاده پیش از این ۵ دوره دبیر جشنواره هنرهای تجسمی جوانان بوده است.

بیست و ششمین جشنواره هنرهای تجسمی جوانان ایران تابستان سال جاری از ۳۰ مرداد تا ۳ شهریور در ایلام برگزار خواهد شد.

به گزارش سینماپرس، محمدرضا باقری یک فعال رسانه‌ای در توئیتر با انتشار ویدئویی از توضیحاتش در برنامه هفت به منشأ پول هنرمندانی که هر شب در یک سفارتخانه مهمان هستند، پرداخت.

به گزارش سینماپرس، فعالیت در فضای رسانه، یک امتیاز بزرگ دارد. شما خیلی زود با واقعیت وجودی فضای حاکم بر زندگی چهره‌های مشهور و محبوب آشنا می‌شوید. خیلی زود متوجه می‌شوید که بسیاری از لبخندها و ادعاهای تواضع و مردم دوستی فریب است. برای ما که حوزه تخصصی‌مان روزنامه‌نگاری سینما و تلویزیون بوده، سال‌هاست مشخص شده متاسفانه اغلب بازیگرها (و کارگردان‌ها) همانی نیستند که در مصاحبه‌ها، عکس‌ها و صفحه‌هایشان در فضای مجازی نشان می‌دهند.

این روزها به برکت فضای مجازی بازیگرها و کارگردان‌ها بیشتر در دسترس هستند و هر علاقه‌مندی، می‌تواند زندگی آنها را رصد کند. عکس‌هایشان را کنار دیگ‌های نذری ببیند، به اظهارنظرهای پرسوز و گدازشان درباره شرایط زندگی مردم گوش بدهد، حمایت‌هایشان از سیاستمداران را یا پشیمانی‌شان از رای دادن را نظاره کند. مردم می‌توانند ببیند که کدام بازیگر در کدام افطاری با فلان سیاستمدار عکس انداخته یا دیگری، در سفر خارج از کشور چه پوششی داشته است.

همه اینها بخشی از واقعیت زندگی امروز است. دیگر نمی‌شود چهره‌های مشهور و محبوب را پشت پرده نگه داشت و همان طور که دیدگاه رسمی می‌خواهد برای مردم، معرفی کرد. اما سهم مردم در این فضای پر تناقض چیست؟ خشم آنها نسبت به سبک زندگی این چهره‌ها طبیعی است؟ باید مردمی که نسبت به هر کنش و واکنش چهره‌ها، موضع گیری می‌کنند به روان شناسان ارجاع داد؟ سلبریتی‌ها حق دارند فقط همداستان با ما، از سیاست بگویند و اگر خلاف رای ما اظهار نظر کنند، حرف‌هایشان فاقد اعتبار و وجاهت است؟

مشکلی که جامعه ایرانی امروز با آن مواجه شده، زنجیره‌ای از مناسبات و روابط است که بر اساس منفعت مالی و اعتباری شکل گرفته است. برای همین سخن درست و حرفه‌ای یا کمتر نمود پیدا می‌کند یا به شکل‌های مختلف، با بازخورد مواجه می‌شود تا تاثیری نداشته باشدشاید اینجا نقش رسانه‌ها اهمیت پیدا کند، رسانه‌هایی که می‌توانند با تحلیل درست و آگاهی بخشی به موقع، فرق اخبار سره از ناسره را به مردم بیاموزند یا به آنها یادآوری کنند، همان طور که اظهار نظرهای بی‌ربط درباره خودرو، دارو، یا تلفن همراه و … را مضر می‌دانند و نمی‌پذیرند باید حواسشان به اظهارفضل‌های غلط ستاره‌های سینما، ورزش و موسیقی هم باشد. باید بدانند بهترین بازیگر سینمای ایران، با انبوهی سیمرغ و تندیس و یک کارنامه درخشان می‌تواند اشتباه و همراه با احساس درباره پدیده‌ای اظهار نظر کند و لزوماً هر آنچه او می‌گوید، منطقی و معتبر نیست.

اما چالش بعدی از اینجا شروع می‌شود که رسانه‌ها هم مستقل نیستند و همان تجربه سال‌ها فعالیت در این فضا نشان می‌دهد که دولتی و خصوصی‌شان پر از خطوط قرمز و اما و اگر هستند. مشکلی که جامعه ایرانی امروز با آن مواجه شده، زنجیره‌ای از مناسبات و روابط است که بر اساس منفعت مالی و اعتباری شکل گرفته است. برای همین سخن درست و حرفه‌ای یا کمتر نمود پیدا می‌کند یا به شکل‌های مختلف، با بازخورد مواجه می‌شود تا تاثیری نداشته باشد.

فضای سینما، سیاست و ورزش به این روابط آلوده شده و همه ما به اندازه‌ای از آن منتفع می‌شویم. با فلان بازیگر دوستیم، روابط عمومی آن سازمان یا پروژه هستیم، با مربی باشگاه زد و بند مالی داریم یا از سوی بهمان وزارتخانه حمایت می‌شویم. در این شرایط چطور می‌توانیم از پول‌های کثیفی که دست به دست در پروژه‌ها می‌چرخد انتقاد کنیم؟ چطور می‌توانیم از آمار جعلی فروش فیلم‌ها حرف بزنیم؟ می‌شود از ارتباط فلان تهیه کننده با رسانه‌ها حرف زد؟ می‌شود از لابی قدرتمند یک پخش‌کننده و سینمادار با صاحبان فیلم‌ها انتقاد کرد؟

این مناسبات بیمار، همه ما را بیمار کرده و به اظهارنظرهایمان سمت و سو داده است. مردم در این فضا، گیج و زخم خورده و تحقیر شده هجوم می‌برند به فضای مجازی و هر بار یک چهره سیاسی، ورزشی یا سینمایی را تخریب و تحقیر می‌کنند. البته که بسیاری از این چهره‌ها مستحق سرزنش هستند اما این رفتار عصبی دستاوردی جز تخلیه احساسی مقطعی ندارد و راه به جایی نمی‌برد.

آن روز که یوسف اباذری جامعه‌شناس درباره تشییع جنازه یک خواننده اظهارنظر تند و تلخ اما درستی داشت، بسیاری بر آشفتند و از او انتقاد کردند. اما بهتر این بود که رسانه‌ها به کمک جامعه‌شناسان و روان شناسان، تلاش می‌کردند معضل امروز جامعه، مردم، سلبریتی‌ها و رسانه‌ها را شناسایی کرده و برایش راه حل بیابند. چگونه ریاکاری، تظاهر و منفعت‌طلبی همه ما را بلعیده تا آنجا که می‌توانیم ماه‌ها مقابل دوربین از عشق به وطن و ایران‌دوستی صحبت کنیم، اما به دنبال فرصتی برای زندگی بهتر در آن سوی مرزها باشیم. حریم شخصی همه افراد جامعه محترم است، به شرطی که باورهای مذهبی و ملی، دستاویزی برای کسب درآمد و تغییر خاستگاه طبقاتی و «تحمیق توده‌ها» نباشد.

بسیاری از ما، مواضعی چرخشی داریم، برای آنکه محق به نظر برسیم از هر دستاویزی استفاده می‌کنیم، یک روز به آمارها می‌آویزیم، روزی به جوایز جشنواره‌ها، یک روز از حمایت نهادهای خاص منتفع می‌شویم و یک بار از نقدهای مثبت منتقدان به خود می‌بالیم؛ در نهایت اما این «حقیقت» است به مسلخ می‌رود و معیار سنجش درست و غلط را منافع شخصی و باندی که به آن وابسته‌ایم، تعیین می‌کند.

*مهر

به گزارش سینماپرس، در اولین جلسه شورا که با حضور سید روح الله حسینی، علیرضا رضاداد، محمود اربابی، حسین ربانی، مسعود نجفی، جلیل اکبری‌صحت، محسن حدادی، مهرزاد دانش و بابک رضایی در محل دفتر جشنواره‌ها و همکاره‌های بین المللی برگزار شد پس از اهدا احکام اعضا، حاضران به بیان دیدگاه‌ها و نظرات خود درباره موضوعات و اقدامات مهمی که لازم است در شورا و در ارتباط با جشنواره‌ها مورد توجه قرار گیرند، پرداختند و موارد زیر را به تصویب رساندند.

۱- نظر به اهمیت رویدادهای فرهنگی و به طور خاص جشنواره‌های سینمایی در تاثیرگذاری بر فضای فرهنگی، اجتماعی و سیاسی کشور، و نیز حجم بالای تولیدات سمعی و بصری در ایران و ظرفیت محدود فضاها و امکانات توزیع و نمایش در کشور، رویکرد اصلی و محوری دفتر در حوزه جشنواره‌ها، رویدادسازی، توسعه و مدیریت رویدادهای تخصصی و موضوعی، تمرکززدایی از رویدادها و گسترانیدن آنها در نقاط مختلف، منطبق بر «شعارِ ایران تهران نیست»، و تمرکز بر نقش پیشرانی رویدادها در تعریف سپهر سینمایی و توسعه فرهنگی کشور قرار گیرد؛ هدفی که مستلزم تهیه و تدوین اطلس سینمایی کشور در موضوع جشنواره‌ها با نگاهی فراجناحی و با هدف استعدادیابی و اصلاح خرده‌فرهنگ‌های غلط در جامعه، خواهد بود.

۲- در راستای برنامه‌ریزی برای تحقق بند بالا، اقداماتی از جمله برگزاری نشست‌ها و جلسات گفتگو با دبیران جشنواره‌ها و اخذ پیشنهادات و انتظارات آنها، مطالعه پراکندگی جشنواره‌ها در کشور، سطح‌بندی آنها، ایجاد فهم و برداشت مشترک در تعاریف، بویژه در رابطه میان دولت و سایر مخاطبین از یکسو و صنوف سینمایی و جشنواره‌ها از سوی دیگر، شناسایی نیازهایی که خارج از تفکر و مواضع دولت‌ها در جامعه وجود دارد و در قالب جشنواره‌ها قابل تامین است، تدوین پیوست رسانه‌ای جشنواره‌ها با هدف کاهش آسیب‌ها و حواشی احتمالی، ایجاد شفافیت در سیاست‌های اعلامی با هدف حذف رانت‌های اطلاعاتی، و احصای ظرفیت‌های موجود برای رویدادسازی، در دستور کار قرار گیرد.

۳- در خصوص تاکید رییس سازمان مبنی بر تهیه و انتشار ضوابط و مقررات اعطاء یا لغو مجوز و حمایت‌های مالی از جشنواره‌ها تا پایان خردادماه، مقرر شد پیش‌نویسی، جهت اخذ نظرات کارشناسی خارج از سازمان، تا پایان خردادماه تهیه و پس از انجام هماهنگی‌های لازم با معاونت توسعه فناوری و مطالعات سینمایی، منتشر شود.

۴- تا زمان تهیه، تدوین و تصویب فرآیندهای جدید، اقدامات دفتر در موضوع جشنواره‌ها، مطابق با رویه معمول انجام و درخصوص جشنواره‌های پیش‌رو که متقاضی دریافت مجوز و حمایت هستند، نظر شورا اخذ شود.

۵- آیین‌نامه داخلی شورا، پیشنهادی از سوی دفتر، در اختیار اعضا قرار گرفته و تا جلسه بعدی نهایی شود.

۶-  جلسات شورا هر دو هفته یکبار، روزهای سه‌شنبه، رأس ساعت ۱۵ در محل دفتر جشنواره ها و همکاری‌های بین‌المللی سازمان امور سینمایی تشکیل شود.