بایگانی فروردین 12, 1399

فرزاد اژدری کارگردان و تهیه‌کننده سینمای کودک و نوجوان در گفتگو با مهر درباره اولویت‌ها و شرایط سینمای ایران در سال جدید گفت: برخلاف نظر آقای سرتیپی که جایی گفته بودند سینمای ایران در سال ۱۳۹۹ فروش خوبی خواهد داشت، با توجه به فیلم‌هایی که در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر دیدیم باید بگویم معتقدم نه تنها فیلم‌ها فروش خوبی نخواهند داشت که اتفاق بدتر این است که در بخش عمده‌ای از این فیلم‌ها به نوعی شاهد تبلیغ «انتقام‌گیری شخصی» بودیم و این فرهنگسازی مناسبی برای سینمای ایران نیست.

وی بیان کرد: فیلم‌ها این حس را ایجاد می‌کنند که اگر کسی حق تو را گرفت باید بدون توجه و آگاه کردن پلیس و دادگاه‌های قضائی، باید خودت شخصاً حق‌ات را بگیری و این نوع از انتقام درست‌ترین کار است.

این کارگردان سینما توضیح داد: اگر در دهه ۴۰ و ۵۰ یک «قیصر» در سینمای ایران داشته‌ایم در سال ۹۹، قیصرهای بسیاری در سینما به تصویر کشیده شده‌اند که هرکدام به تنهایی به دنبال انتقام هستند و نمی‌دانم اگر این فیلم‌ها توسط نوجوانان و جوانان دیده شود چه اتفاقی در جامعه رخ می‌دهد.

وی با اشاره به اینکه اکثر فیلم‌هایی که در جشنواره فیلم فجر حضور داشتند برای نمایش بالای ۱۷ سال مناسب بودند و حتماً باید رده‌بندی سنی شوند، ادامه داد: اتفاقاتی که در فیلم‌ها رخ می‌دهد خیلی دردناک‌تر از آن چیزی است که مخاطب فکرش را می‌کند. البته این را هم باید بگویم که اکثر فیلم‌ها خوش ساخت بودند اما تماشای آن‌ها برای مخاطب عام بسیار خطرناک است.

کارگردان فیلم سینمایی «سلام بر فرشتگان» گفت: باید برنامه‌ای برای چگونگی اکران این نوع از فیلم‌ها در نظر گرفت، معتقدم نمایندگان مجلس و کسانی که سیاست‌های کلان فرهنگی را برنامه‌ریزی می‌کنند باید این فیلم‌ها را ببینند، چرا که اگر ۱۰ تا از این فیلم‌ها در شهرستان‌ها نمایش داده شود، معلوم نیست چه اتفاقی برای جامعه رخ می‌دهد.

وی توضیح داد: البته امیدوارم فیلم‌ها در سال جدید فروش خوبی داشته باشند و مردم برای دیدن فیلم‌ها به سینما بیایند و رفتار قهرمانان منفی این آثار را دنبال نکنند، متأسفانه قهرمان مثبتی در این فیلم‌ها نمایش داده نشده اگر هم بوده یک قهرمان منفعل است.

اژدری ادامه داد: در نهایت به عنوان کسی که نسبت به بدنه سینما بدبین شده‌ام و احساس خوبی نسبت به حرکت‌های سینمایی ندارم، باید بگویم که بسیاری از کشورهای همسایه علاقه‌مند به ارتباط فرهنگی به خصوص ارتباط هنری با کشور ما هستند.

وی توضیح داد: با تمام تحریم‌هایی که صورت گرفته است فیلمسازی در ایران نسبت به کشورهای دیگر ارزان‌تر تمام می‌شود و اگر شرایط مناسب برای کشور ما فراهم باشد، بسیاری از سرمایه‌گذاران فیلم‌های خارجی می‌توانند در ایران فیلم بسازند.

کارگردان فیلم سینمایی «عملیات مهدکودک» بیان کرد: اگر ساخت فیلم‌های خارجی در ایران رخ نداده و یا تعداد آن اندک بوده است، به دلیل شرایط موجود در کشور است. اما باید فرهنگ و هنر ایران را به کشورهای دیگر معرفی کنیم تا فضا برای ساخت فیلم در ایران فراهم شود. امیدوارم با سیاست‌های کلانی که چندان در فرهنگ ما جا نیفتاده است این اتفاق رخ دهد و بتوانیم از طریق فرهنگ و هنر وجهه ایران را به خوبی نشان دهیم.

اژدری در پایان گفت: سینمای ایران در گذشته در کشورهای همسایه تأثیرگذار بوده است، اما در حال حاضر این کشورها در ساخت فیلم، سریال و انیمیشن از ما جلو افتاده‌اند و حتی بسیاری از داستان‌های ما را به عنوان داستان فولکلور خود استفاده می‌کنند و اگر به فکر نباشیم با مشکلات بسیاری مواجه می‌شویم.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از اداره کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، انیمیشن ۹ دقیقه‌ای «صفر» که با تکنیک ماژیک و مداد رنگی ساخته شده است، روز سه‌شنبه ۱۲ فروردین ۱۳۹۹ از ساعت ۹ صبح روی پرتال اینترنتی کانون قرار می‌گیرد.

انیمیشن «صفر» که تولید سال ۱۳۸۹ امور سینمایی کانون است، داستان پسری در مدرسه است که در درس‌هایش نمره صفر می‌گیرد. او سعی دارد نمره‌های صفر خود را پنهان کند اما دچار کابوس می‌شود. پسر در پی راهی برای رهایی از این کابوس است.

عباس دبیردانش آهنگ‌سازی، امیرحسین علیمراد کامپوزیت، محمد ناصری تدوین و چنگیز صیاد صدابرداری این اثر کوتاه را بر عهده داشته‌اند.

پویانمایی موفق «صفر»، تاکنون «پاندای طلایی» جایزه ویژه داوران بیستمین جشنواره دوسالانه فیلم‌های تلویزیونی ‌سی‌چوان‌ چین را دریافت کرده و در پنجاه‌وسومین جشنواره بین‌المللی فیلم «پراد» فرانسه به عنوان یکی از چهار فیلم برتر در بخش مسابقه مردمی انتخاب شده است.

این انیمیشن همچنین در پانزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه «لنولا» ایتالیا، چهارمین جشنواره بین‌المللی فیلم کودکان هند «CMS»، ششمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه «پنتداتیلو» ایتالیا، دهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کودکان و نوجوانان «نوامیرادا» آرژانتین، اولین جشنواره فیلم کودکان «آند» آمریکا و هفتمین جشنواره بین‌المللی پویانمایی تهران به نمایش در آمده است.

«صفر» در چهاردهمین بازار بین‌المللی فیلم «کلرمون فراند» فرانسه و پنجمین بازار بین‌المللی فیلم آسیایی بوسان کره‌جنوبی نیز حضور داشته است.

انیمیشن‌های کوتاه «قالی»، «اتحاد»، «نشانی»، «ماه مهربان»، «سایه‌ای که نور شد» و «باد دوچرخه سوار» نیز از دیگر آثار نازنین سبحان‌سربندی است که به تهیه کنندگی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان تولید شده است.

این انیمیشن به مدت ۲۴ ساعت روی خروجی این پرتال اینترنتی به نشانی omid.kpf.ir به‌صورت رایگان قابل دسترسی است.

این آثار تا ۱۵ فروردین ۱۳۹۹ به صورت آنلاین برای کودکان، نوجوانان و خانواده‌ها نمایش داده خواهد شد.

در این روزها که شاهد شیوع بیماری کرونا در کشور هستیم، آثار مربیان و تولیدات کانون در قالب طرح «پیک امید مجازی» از مسیر صفحه پیک امید در پرتال کانون به نشانیomid.kpf.ir  قابل دسترسی است.

علاقه‌مندان می‌توانند با استفاده از هشتگ‌های «#در_دل_دارم_امید، #کانون_امید، #پیک_امید و #برای_حال_خوب» به این آثار و فیلم‌ها در شبکه‌های اجتماعی دسترسی پیدا کنند.

به گزارش خبرنگار مهر، «سینمای شیشه‌ای» عنوان بسته‌ای روزانه است که در نظر داریم در قالب آن ضمن مرور مهمترین فیلم‌های تولید و اکران شده در سال ۹۸، در هر شماره به معرفی هر یک از آن‌ها برای تماشا در خانه‌ها در ایام نوروز ۹۹ بپردازیم.

در شماره نهم با بازخوانی فیلم «شاهکش» همراه شوید؛ برف، سرما، کوهستان، حادثه و تلاش آدم‌ها برای بقا شاید شما را به یاد فیلم‌های تحسین‌شده‌ای چون «اورست»، «لمس کردن خلأ»، «نورث فیس» و… بیندازد اما در ایران تاکنون چه فیلمی با این مختصات دیده‌اید؟

«شاهکش» از همان فیلم‌هایی است که دقیقاً همین ویژگی‌ها را دارد به علاوه اینکه تمام حوادث آن تنها در یک «لوکیشن» هتل روایت می‌شود که هر فیلمی اگر فیلمنامه سرپایی داشته باشد همین تک لوکیشن جذابیتش را دو چندان می‌کند. «شاهکش» اما تا رسیدن به فیلم‌های خوب کوهستانی راه بسیاری دارد. نه اینکه یک بار دیدنش ارزش نداشته باشد نه. بلکه آنچه آن را از حیز انتفاع ساقط می‌کند گره‌های کوری است که تا پایان داستان باز نمی‌شود. از همان‌هایی است که هنگام تماشا در سالن سینما مدام از بغل دستی‌تان بپرسید «اینجای فیلم چی شد؟» یا حتی اگر دوباره فیلم را ببینید باز هم آن گره‌ها برایتان باز نشود مگر اینکه کارگردان همان لحظه بیاید، کنارتان بایستد و بگوید در این سکانس منظورم این بود.

کارگردان «شاهکش» وحید امیرخانی است. او را با کمدی «در مدت معلوم» به یاد دارید. کارگردان جوانی که با اولین فیلمش مساله ازدواج موقت را به چالش کشاند که احتمالاً با دیدنش خنده‌تان هم گرفته، در «شاهکش» اما خبری از خنده نیست، خبر از انتقام است، از خشونت، از زد و خورد در برخی سکانس‌ها به سبک فیلم‌های هالیوودی و البته پر از معما و معما و معما. امیرخانی در «شاهکش» تغییر مسیر داده است، هیچ نخی ۲ فیلمش را به هم بند نمی‌زند. اتفاقاً به این فکر می‌کنید که او در «شاهکش» محافظه‌کارتر شده و نتوانسته است آنچه را که در ذهن دارد روی پرده سینما بیاورد.

نکته‌هایی که شاید جالب باشد بدانید

احتمالاً اگر فیلم را ببینید از میزان برف و سرمای حاکم بر فیلم، شما هم ناخودآگاه سردتان شود اما محال است حتی یک درصد هم فکر کنید که پروداکشن بزرگ این فیلم دکور است، حتماً پیش خودتان تصور می‌کنید که لوکیشن این فیلم در هتل معروف توچال بوده اما یک درصد هم به مغزتان خطور نمی‌کند که «شاهکش» در جاده کرج و در دمای ۴۰ درجه فیلمبرداری شده، یعنی دمای منفی ۲۰ درجه این فیلم، در آن محیط و آن میزان از گرما به تصویر کشیده است!

پیش از اکران فیلم، تیزر تبلیغاتی «شاهکش» در فضای مجازی منتشر شد، تیزری خلاقانه که اگر از حق نگذریم می‌توانیم بگوییم کار تیم تبلیغات تنه به تنه کار کارگردان زده و حتی در یک جاهایی از او پیشی گرفته است. تیزری که احتمالاً عده‌ای بعد از دیدن آن برای تماشای «شاهکش» لحظه شماری کرده‌اند فیلم اما آنچه نبود که تیزر نشان می‌داد.

فیلم سکانس‌هایی دارد که می‌توان به آن‌ها عنوان سکانس برتر دارد مثلاً صحنه زد و خورد در سرویس بهداشتی. این سکانس می‌تواند آنقدر شما را میخکوب کند که در ادامه انتظارتان بیشتر شود ولی نه تنها آن سکانس‌های فوق العاده تکرار نمی‌شود که بلکه فیلم رفته رفته افول می‌کند، آنقدر اتفاقات پی در پی و بدون دادن اطلاعات رخ می‌دهد که با یک عالمه سوال مواجه می‌شوید اصلاً در یک جاهایی به خودتان می‌گوئید این بخش از فیلم یک سری سکانس‌ها کم دارد و باید این قسمت‌ها را بیشتر توضیح می‌داد.

مشکل اما اتفاقاً همین قسمت‌هاست. همین بخش‌هاست که باعث می‌شود به این فکر کنید که فیلم آنقدر قلع و قمع شده که در نهایت پاسخگوی شما نیست. امیرخانی اما همه این مشکلات را متوجه فرآیند نظارتی نیروی انتظامی می‌داند و عنوان می‌کند «بیش از ۲۰ اصلاحیه به فیلم وارد کرده‌اند.» پربیراه نیست که اگر بگوییم این میزان از اصلاحیه می‌تواند از هر فیلمی تعدادی تصاویر به هم چسبیده گنگ بسازد که انتظار زیادی از آن نرود با این همه فیلم امیرخانی باز خوب توانسته از عهده خودش بربیاید.

کارنامه فیلم در زمان اکران عمومی

«شاهکش» در اکران عمومی چیزی حدود یک میلیارد تومان فروخت. دلیل نفروختنش را هم می‌شود همان ابهاماتی عنوان کرد که در فیلم باقی می‌ماند با این وجود فیلم شما را تا انتها با خود همراه می‌کند به امید اینکه به سوال‌هایتان پاسخ داده شود اما این اتفاق هرگز نمی‌افتد. گیج و مبهوت می‌شوید که حرف این آدم‌ها چیست، اگر می‌خواهد نقد اجتماعی و فرهنگی داشته باشد پس چرا لنگ می‌زند و نمی‌تواند موضوعش را بیان کند، چرا نمی‌تواند پیامش را ارائه بدهد و در نهایت این از هم گسیختگی روایت و شلختگی و پراکندگی بیش از حد سرکوبتان می‌کند.

«شاهکش» طراحی صحنه، موسیقی و کارگردانی خوبی دارد اما همه اینها روی هم رفته نمی‌توانند فیلم را به یک انسجام و تعادل برسانند و نمی‌توانند در خدمت فیلم باشند.

فیلم آنقدر در ارائه اطلاعات ناموفق عمل می‌کند که متوجه نمی‌شوید انگیزه ضد قهرمانش چیست، او به یک‌باره همه را گروگان می‌گیرد، پلیس فیلم هم آنقدر مصنوعی و رفتارش آنقدر غیرمنطقی درآمده که تنها حضوری کاریکاتوری در فیلم دارد. با این حساب می‌شود گفت همه شخصیت‌های فیلم سرگردان هستند، تکلیف هیچکدام با خودشان و دیگران مشخص نیست فقط قرار است یک انتقام سخت گرفته و یک سری دیالوگ‌ها بی‌آنکه ارتباط چندانی با هم داشته باشند بیان شوند.

نام فیلم «شاهکش» است و اشاره به یک اسلحه دارد اما در ارائه همین توضیحِ ساده درباره اهمیت این اسلحه در داستان هم عاجز می‌ماند یعنی حتی ممکن است در انتها متوجه نشوید چرا نام فیلم را «شاهکش» گذاشته اند و احتمالاً با سرچ و پرسش از این ور و آن ور بفهمید که شاهکش نام یک اسلحه کوچک است.

آیا شما هم این فیلم را دوست خواهید داشت؟

برعکس فیلم‌های دیگر که مشکل اصلی‌شان به روند کم رمقشان برمی‌گردد «شاهکش» اما اصلاً ریتم کندی ندارد و همین سرعت زیادی است که به آن ضربه زده! سرعتی که البته بدون ارائه هیچ اطلاعاتی است. همین می‌شود که مخاطب می‌پندارد با یک فیلم بی‌سروته مواجه است.

«شاهکش» را می‌توان چنین توصیف کرد: سوال پشت سوال، ابهام پشت ابهام و در نهایت دچار شدن به مبهوتی.

به نظر می‌رسد فارغ از حفره‌های فیلمنامه، پشت دوربین این فیلم آنقدر اتفاقات فراسینمایی رخ داده که کارگردان از کنترلش عاجز مانده و همین موضوع این بلا را بر سر فیلمی آورده که اگر ویژگی‌هایش مانند قتل، برف، سرما و راز را روی کاغذ فهرست کنید به خودی خودی می‌توانست جذاب باشد اما هیچکدام از این المان‌ها در نهایت مخاطب را راضی نکرده است.

با تمام این‌ها همان‌طور که در آغاز هم به آن اشاره کردیم، همچنان «شاهکش» فیلمی است که از یک بار دیدنش پشیمان نمی‌شوید؛ فیلمی که حداقل می‌توان آن را پیشنهادی متفاوت برای سینمای ایران قلمداد کرد.

دبیر بیست و سومین جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی ایران اعلام کرد که به طور قطع زمان برگزاری این دوره از جشنواره تغییر می‌کند و پیشنهاد بر برگزاری این رویداد در هفته اول آذرماه است.