بایگانی تیر 21, 1399

به گزارش سینماپرس، سینمای ایران این روزها درگیر ماجراهای ریز و درشتی است که شاید در نگاه اول موضوعی هچون پرداختن به  مفهوم حجاب حداقل در این مقطع زمانی در آن چندان به چشم نیاید.

با  این‌حال نباید فراموش کرد که در چهار دهه اخیر بحث پوشش بازیگران و  حدود حجاب هنرمندان زن یکی از چالش‌های تولیدات سینمایی و تلویزیونی بوده است. اگرچه تلویزیون با توجه به ساختار و ضوابط حاکم بر آن مشکلات کمتری در حوزه حجاب بازیگران سریال‌های تلویزیونی و گویندگان و مجریان خود داشته است،  اما درحوزه سینما و تئاتر این چالش‌ها به شکل پررنگ‌تری دیده می‌شود.

این وضعیت به‌ویژه از سال‌های ابتدایی دهه هفتاد و  همزمان با کاهش مؤلفه‌های نظارتی در سینما آغاز شد و در دهه ۸۰ و ۹۰ به اوج رسید.

 معیارهای حجاب درگرو برداشت‌های متفاوت

در این میان، برداشت‌های مختلف و متناقض در بین هر دو گروه مدیران فرهنگی و فیلمسازان به پیچیدگی این قضیه افزوده است. موضوع حجاب در سینما،  تئاتر و تلویزیون و به‌صورت کلی هنرهای نمایشی از چند زاویه قابل بررسی است.

در بحث ترویج و تقویت حجاب با آثار نمایشی، به اندازه کافی گفته و شنیده‌ایم. به نظر می‌رسد در سال‌های اخیر بیش ازآن که کفه ترویج و تقویت حجاب در این گونه آثار پررنگ باشد، در تمام این عرصه‌ها  خواسته و ناخواسته در موضع تضعیف بوده‌ایم.

در سینما تقریباً نشانی از حجاب صحیح و اصولی و معرفی نمونه‌های درست با بیانی جذاب نمی‌بینیم. در اغلب آثار، شخصیت‌های محجبه و چادری نماینده افراد منفعل، ناتوان و متعلق به طبقات پایین جامعه هستند. از سوی دیگر گاهی افراد محجبه نیز در قالب شخصیت‌هایی به نمایش درمی‌آیند که در قالب‌های کلیشه‌ای با این پوشش شناخته می‌شوند. چهره‌هایی مثل معلم، همسر یا مادر شهید، خانم جلسه‌ای و…

این‌گونه است که تصویری که امروز از زنان و دختران جامعه ما به جهان مخابره می‌شود نسبت چندانی با نظام فکری  و پیشینه هویتی و تاریخی جمهوری اسلامی ایران ندارد. بخش عمده‌ای از این وضعیت ناشی از این است که  به دلیل کم‌کاری، بی‌اعتقادی و یا بی‌تدبیری مسئولان ذیربط فرهنگی و هنری ما از اصل اساسی اسلام که حفظ حجاب است منحرف شده و روز به‌روز بیشتر از این مسیر اساسی دورتر می‌شویم.

‌یکی از نکات قابل‌توجه در این زمینه،  تفاوت معیارهای حفظ حجاب در قالب‌های مختلف ارائه آثار نمایشی در کشور است.

درحالی‌که  یک بازیگر خانم در یک سریال تلویزیونی با پوشش کامل نقش‌آفرینی می‌کند، اما همان بازیگر در یک سریال نمایش خانگی و سینما با پوششی آزدانه‌تر بازی می‌کند. ضمن این که حدود پوشش و رعایت مواردی مانند ارتباط با نامحرم و… در حوزه تئاتر نیز مرزهایی به مراتب کم رنگ‌تر از سینما و شبکه نمایش خانگی دارد. درنتیجه، مخاطبان و به ویژه دختران جوان و نوجوان با دیدن این تناقض و تغییر معیارها بیش از پیش نسبت به کارکردهای مثبت حجاب و چرایی آن بی‌تفاوت می‌شوند.

بی‌سلیقگی در  نمایش درست افراد محجبه

در گام بعدی،  این آشفتگی در تعیین معیارهای پوش استاندارد، در روابط بین شخصیت ها نیز دیده می‌شود. روندی که در بلندمدت به لوث‌شدن استفاده از حجاب می‌انجامد.  گاهی در برخی فیلم‌های سینمایی و سریال‌های تلویزیونی شاهد هستیم که مثلاً خانم خانه در داخل منزل کنار محارم خود همان حجاب کامل (چادر) را دارد. درحالی که لزوماً در این گونه موقعیت‌ها نیاز به استفاده از چادر نیست و پوشش شرعی  و رعایت ضوابط تلویزیونی کفایت می‌کند.

*آنا

این معیارهای متفاوت و سلیقه‌ای باعث شده تا مفهوم حجاب در آثار نمایشی تنها در حد یک ضابطه الزام‌آور درنظر گرفته شود و نه سازندگان اثر و نه بازیگران درپی تبیین درست آن در کارهای خود نباشند. سخن در این زمینه بسیار است.

به گزارش سینماپرس، با پایان یافتن مهلت تمدید شده فراخوان نوزدهمین مسابقه مطبوعاتی سالیانه انجمن منتقدان، نویسندگان و پژوهشگران خانه تئاتر و انجام امور دبیرخانه‌ای آثار رسیده با روش اعمال کدگذاری متقاضیان شرکت در مسابقه، آثار رسیده و رسانه‌های شرکت کننده، اسامی هیأت داوران این دوره اعلام شد.

بر همین اساس یونس شکرخواه روزنامه‌نگار و عضو هیأت علمی دانشگاه تهران، مه‌ناز رونقی روزنامه‌نگار و عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی و امیر روشن ناشر، عضو جامعه مدیران مسئول مطبوعات و معاون ارتباطات کمیسیون ملی یونسکو – ایران با همراهی سیف‌الله صمدیان عکاس، مستندساز و دبیر جشن سالیانه تصویر سال به عنوان مشاور عالی هیأت داوران در بخش عکس، کار داوری آثار این دوره را از ۲۱ تیر آغاز کردند.

پس از پایان فرایند داوری، انجمن منتقدان، نویسندگان و پژوهشگران با معرفی نامزدهای بخش‌های هفت‌گانه گزارش، گفتگو، نقد، مقاله، ترجمه، یادداشت و عکس نسبت به نحوه برگزاری آئین پایانی این رویداد اطلاع‌رسانی خواهد کرد.

به گزارش سینماپرس، فیلمنامه «کیک هویج» به نویسندگی ایمان داوری به بخش رقابتی بیستمین دوره جشنواره نوادا آمریکا راه یافت. جشنواره بین‌المللی نوادای آمریکا از سال ۲۰۰۱ در شهر نوادا در ایالت کالیفرنیا آغاز به فعالیت کرد و به دلیل تأکید و حمایت از سینمای مستقل و نمایش فیلم‌ها و فیلمنامه‌های خلاقانه به عنوان «ساندنس سیرا» Sundance of the Sierra  در کالیفرنیا نیز مشهور است.

این جشنواره طی ۲ سال گذشته جزو ۵۰ جشنواره برتر جهان از نگاه مجله مووی میکر و همچنین سومین جشنواره از ۱۰ جشنواره برتر آمریکا از نگاه روزنامه «USA TODAY» محسوب می‌شود.

از مدعوین این جشنواره در سال های گذشته می‌توان به جاناتان دیتون و ولری فاریس کارگردان‌های فیلم «خانم سانشاین کوچک» اشاره کرد.

این جشنواره از ۲۸ آگوست تا ۴ سپتامبر در شهر نوادا آمریکا برگزار خواهد شد.

فیلمنامه «کیک هویج» پیش از این به بخش داوری جشنواره American Screenwriting Conference آمریکا نیز راه پیدا کرده بود.

به گزارش سینماپرس، حسین انتظامی رییس سازمان سینمایی طی احکامی علی تاجیک را به عنوان مدیریت عملکرد سازمان سینمایی و جعفر انصاری فر را به عنوان مدیر کل دفتر مطالعات و دانش سینمایی و سمعی بصری منصوب کرد.

در حکم تاجیک بر ضرورت استقرار نظام جامع مدیریت عملکرد، تهیه و ارزیابی عملکرد شاخص های اختصاصی، ارزیابی و تجزیه و تحلیل عملکرد واحدها و کارکنان، رسیدگی به شکایات و پیشگیری از طریق بازرسی های موثر تاکید شده است.

در حکم انصاری فر نیز ضرورت ارتقای کیفی آموزشگاه های آزاد سینمایی و توانمندسازی آنها، ایجاد زمینه برای تامین نیازهای پژوهشی عرصه های مختلف سینمایی و همراهی و ارتباط و تعامل با حوزه های موثر در امر آموزش و پژوهش سینمایی در جهت ارتقای دانش سینمایی فعالان سینمایی مورد تاکید قرار گرفته شده است.

سیدحسین سیدی که پیش از این مدیریت عملکرد را عهده دار بود چندی پیش یه عنوان مدیر کل دفتر نوسازی و تحول اداری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی منصوب شد و علیرضا صدرالدینی هم که پیش از این عهده دار مسئولیت مدیرکلی دفتر مطالعات و دانش سینمایی بود به عنوان مشاور معاونت توسعه و مدیریت و منابع سازمان سینمایی حکم گرفت.