دیگر برای هر حمایتی خیلی دیر است/ چشم‌انداز روشنی نیست! – اخبار سینمای ایران و جهان
سینماپرس: محمد حدادی فیلمبردار سینمای ایران ضمن تشریح شرایط نامناسب حاکم بر وضعیت پروژه‌های سینمایی در سایه کرونا، نسبت به شرایط معیشتی سینماگرانی که عضو هیچ صنفی نیستند، هشدار داد.
به گزارش سینماپرس، محمد حدادی فیلمبردار سینما در گفتگو با مهر درباره جدیدترین فعالیت‌های خود گفت: اخیراً فیلمبرداری مستند بلندی به کارگردانی مهدی گنجی را به پایان رسانده‌ام که به زودی کارهای پست پروداکشن آن هم به پایان می‌رسد، البته هنوز نامی برای این اثر انتخاب نشده است. ضمن اینکه فیلمبرداری یک اثر سینمایی با نام «نام خانوادگی» به کارگردانی برادرم علی حدادی را هم به پایان رسانده‌ام که در آخرین مراحل فنی به سر می‌برد. این فیلم یک اثر درام اجتماعی-خانوادگی است که درگیری ۲ خانواده بر سر ازدواج را به تصویر می‌کشد که کمی مایه‌های کمدی هم دارد.
وی عنوان کرد: در این ایام کرونایی تنها توانسته‌ام فیلمبرداری آثار کوچک و کوتاه را انجام بدهم. کار کارهای بزرگ یا متوقف است و یا به طور کلی منتفی شده‌اند. با این وجود قرار است کار فیلمبرداری چند فیلم کوتاه را در چند روز آینده از سر بگیریم. کرونا باعث شده است تعداد پروژه‌ها کاهش پیدا کند. گرانی هم که به این شرایط بحرانی ضریب داده، از سوی دیگر هزینه‌های زندگی بالا رفته اما افراد مطابق با آن نمی‌توانند دستمزد بدهند و عمده مشکلات از همین جا ناشی می‌شود.
این فیلمبردار سینما افزود: البته هرچند تعداد پروژه‌ها کاهش پیدا کرده اما این اتفاق برای من چندان محسوس نبوده است چون بیشتر خودم نپذیرفته‌ام که در آثار حضور داشته باشم. به هر حال وضعیت بیماری به گونه‌ای است که نه تنها به خاطر خودمان بلکه به خاطر اطرافیان‌مان هم نمی‌توانیم با خیال راحت به کار بپردازیم.
دستیاران عضو هیچ صنفی نیستند!
حدادی در بخش دیگر صحبت‌هایش اظهار کرد: با شیوع کرونا و زمانی که برخی بیکار شدند، خانه سینما و شهرداری به برخی از اعضای خانه سینما کمک معیشتی کردند اما حتی همین کمک ناچیز هم شامل حال خیلی از عوامل پشت صحنه مثل دستیاران که عضو هیچ صنفی نیستند، نشد. دستیاران به دلیل اینکه عضو صنف نیستند، هیچ حمایتی از آنها نمی‌شود و اوضاع بدتری دارند این در حالی است که کار هم برای آنها کمتر است.
حتی مشاغلی مثل فیلمبرداری مستند که کاملاً یک شغل محسوب می‌شود و برخی در آن تخصص دارند و ممکن است کمتر در فضاهای دیگر کار کنند، به رسمیت شناخته نمی‌شود دیگر باید وضعیت افرادی را که دستیار فیلمبردار، لباس، صحنه و… هستند، دریافت که واقعاً اوضاع وحشتناکی دارند وی افزود: وقتی من به عنوان فیلمبردار کمتر سر کار می‌روم، گروه من هم کمتر مشغول کار می‌شوند و کمتر درآمد کسب می‌کنند. واقعاً نمی‌دانم چگونه می‌شود اطلاعاتی جمع کرد تا کسانی که در این صنعت کار می‌کنند اما عضو صنفی نیستند شناسایی و از آنها حمایت کرد. به هر حال این مسأله را ما به طور عمده در کشور داریم و این افراد هیچگاه زیر یک چتر واحد قرار نمی‌گیرند و جایی آنها را به رسمیت نمی‌شناسد. برای مثال من بیشتر به‌عنوان فیلمبردار آثار مستند شناخته می‌شدم و می‌شوم ولی اگر عضو انجمن فیلم کوتاه ایران نبودم، حتی این حمایت از من هم صورت نمی‌گرفت با اینکه در این فضا آثار زیادی دارم.
حدادی تأکید کرد: حتی مشاغلی مثل فیلمبرداری مستند که کاملاً یک شغل محسوب می‌شود و برخی در آن تخصص دارند و ممکن است کمتر در فضاهای دیگر کار کنند، به رسمیت شناخته نمی‌شود دیگر باید وضعیت افرادی را که دستیار فیلمبردار، لباس، صحنه و… هستند، دریافت که واقعاً اوضاع وحشتناکی دارند.
فیلمبردار فیلم سینمایی «رویاهای دم صبح» توضیح داد: این مسأله ریشه‌دار است. قبل از اینکه به چنین معضلاتی بربخوریم، باید به آن فکر کرده باشیم. مثل خیلی‌های دیگر که زندگی می‌کنند، بیمه نیستند اما وقتی دچار بیماری می‌شوند تازه متوجه می‌شوند که چه اشتباهی کرده‌اند. ما هم در همین وضعیت هستیم به نظرم اتفاقی مانند کرونا ما را به این نکته واقف می‌کند که باید خیلی پیش‌تر فکر برخی مسائل را می‌کردیم.
وی افزود: حالا دیگر برای هر حمایتی خیلی دیر است. برای مثال اساساً حتی مشاغل مرتبط با سینمای مستند که آدم‌های خبره دارد ولی در جایی عضو نیستند، از این شرایط حمایتی برخوردار نیستند. افراد زیادی تدوینگر مستند هستند اما در صنف تدوین‌گران، مستندسازان یا تهیه‌کنندگان سینما عضو نیستند و این وحشتناک است.
تنها نرخ یارانه ثابت مانده است!
حدادی اظهار کرد: از سوی دیگر واقعاً چشم‌انداز روشنی برای پایان این بیماری وجود ندارد و این شرایط را بدتر می‌کند البته نباید تنها سینماگران را دید خیلی از مردم درگیر مشکلات معیشتی هستند که از قبل از هیچ حمایتی برخوردار نبوده‌اند.
این فیلمبردار سینما ادامه داد: چندی پیش به این فکر می‌کردم که این نفتی که در همه این سال‌ها به فروش رفته، برای این ملت و یک صنعت ملی است، چرا نباید صرف افرادی شود که در این کشور کار می‌کنند و حتی مالیات هم می‌دهند. کشوری که روی این نفت خوابیده اصلاً لازم نیست در برخی چیزها مالیات بدهد. ما این نفت را دودستی به دولت می‌دهیم که به نمایندگی از ما بفروشد و خرج مملکت کند اما به قدری بدنه دولت حجیم است که تنها دستمزد کارمندان را می‌دهد به جای اینکه به تک‌تک آدم‌های این مملکت بپردازد، به آنها اهمیت بدهد و عدالت و انصاف را درباره همه آنها رعایت کند فقط کارمندپروری می‌کند مدام هم شعار خصوصی‌سازی می‌دهند ولی هیچ اتفاقی نمی‌افتد.
وی در پایان گفت: در این سال‌ها تنها نرخ یارانه ثابت مانده است! رقم فعلی این یارانه را اگر با قیمت ارز در سال‌های ابتدایی اعطای آن مقایسه کنید متوجه می‌شوید که چقدر رقم یارانه امروز غیرمنطقی و غیرمعقول است.
