بایگانی دی 6, 1399

به گزارش سینماپرس، با حکم سید محمدمهدی طباطبایی‌نژاد دبیر سی و نهمین جشنواره فیلم فجر، سعید پوراسماعیلی، امیر توده‌روستا، محمدعلی فارسی، محمد کارت و سام کلانتری به عنوان اعضای هیات داوران ۲ بخش «مستند» و «فیلم کوتاه» جشنواره سی و نهم معرفی شدند و آثار این ۲ بخش رقابتی را مورد ارزیابی قرار خواهند داد.

بر اساس فراخوان جشنواره سی و نهم، هیات داوران این بخش از میان فیلم‌های مستند بلند (بالای ۷۰ دقیقه) حاضر در چهاردهمین جشنواره فیلم مستند «سینماحقیقت»، یک فیلم را به عنوان اثر برگزیده معرفی خواهند کرد. همچنین هیات داوران این بخش از میان فیلم‌های کوتاه حائز شرایط (۳ تا ۱۵ دقیقه) حاضر در سی و هفتمین جشنواره فیلم کوتاه تهران، یک فیلم را به عنوان اثر برگزیده معرفی خواهند کرد.

سی و نهمین جشنواره فیلم فجر بهمن ماه ۹۹ همزمان با چهل و دومین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ایران به دبیری سید محمدمهدی طباطبایی‌نژاد برگزار خواهد شد.

به گزارش سینماپرس، رضا رویگری در گفت‌وگویی با ایسنا درباره حال و هوای زندگی در آستانه ۷۵ سالگی، چنین می‌گوید: دیگر چیزی از عمر نمانده است. دلم می‌خواهد هر قدرِ دیگر که هستم، در آرامش بگذرد؛ هیچ چیز برایم از آرامش و سلامتی مهمتر نیست.

این هنرمند که چند سالی می‌شود درگیر بیماری است، درباره وضعیت جسمانی خود توضیح می دهد: اگر بتوانم فیزیوتراپی ام را ادامه بدهم و هفته‌ای سه ـ چهار جلسه بروم، خوب می‌شوم.

او درباره سریال «المپیادی‌ها» که برای بازی در آن عازم شهر مشهد شده بود، چنین اظهار می کند: تصویربرداری سریال هنوز تمام نشده است. من برای مدتی آمدم تهران اما دوباره باید به مشهد برگردم.

این بازیگر درباره کار کردن در این شرایط کرونایی آن هم در شهری دیگر، می گوید: کار کردن در این شرایط، سخت تر از پرداخت اجاره خانه نیست!

رویگری درباره بازی کردن در دیگر کارهای تلویزیونی و اینکه به جز این سریال در این مدت پیشنهاد دیگری هم داشته است؟ خاطرنشان می کند: در تلویزیون هم دیگر همه گروه گروه شده اند و مافیا بازی شده است.

مجموعه «المپیادی ها» از چندی پیش در مشهد و روستای اخلمد مقابل دوربین رفته است. این مجموعه به تهیه کنندگی غلامحسین حیدری در هشت قسمت ۹۰ دقیقه‌ای تولید می‌شود.

شهنام شهابی، بهنوش بختیاری، حسن حجگذار، علیرضا شیخ‌الاسلام، کیانوش گرامی، سعیده عرب، شهرام لاسمی و علیرضا سوزنچی، برخی از بازیگرانی هستند که با رضا رویگری در این سریال هم بازی شده‌اند.

رضا رویگری در سریال‌هایی همچون «به کجا چنین شتابان» «مختارنامه»، «مدینه» و «تنهایی لیلا» و فیلم‌های سینمایی چون «دلشکسته»، «اخراجی‌های۳» و «بوتیک» بازی داشته است. او خواننده سرود «ایران ایران» (الله الله) در روزهای آغازین انقلاب اسلامی بوده است.

به گزارش سینماپرس، سیزدهمین دوره جایزه جلال نامزدهای نهایی خود را در بخش‌های نقد ادبی، مستندنگاری، داستان کوتاه و داستان بلند و رمان معرفی کرده است و حالا یکی دو هفته‌ای است منتظر اعلام زمان مناسب برای ضبط تلویزیونی اختتامیه به دلیل محدودیت‌های ناشی از اپیدمی کروناست.

حالا سعید تشکری داور بخش رمان جایزه جلال در یادداشتی که در اختیار تسنیم قرار داده است به این موضوع پرداخته که آیا جایزه ادبی جلال آل احمد به عنوان مطرح‌ترین جایزه ادبی کشور تنها باید نام جلال را یدک بکشد و به عنوان یک جایزه سمبلیک مطرح شود یا باید اشاعه‌دهنده و ادامه دهنده تفکر جلال در ادبیات باشد؟ موضوعی که به نظر می‌رسد طرح آن در دوره‌ای که ادبیات بنا به گفته صاحبانش در سراشیبی قرار گرفته است، ‌ حائز اهمیت است. این یادداشت به شرح ذیل است:‌

«اگر بپذیریم جایزه جلال مطرحترین جایزه کتاب کنونی ماست و بسیاری از ماکتهای دیگر جوایز سعی میکنند خود را به این جایزه نزدیک کنند، نام جلال بر این جایزه، صرفا یک اسم سمبولیک یا یک اسم تصادفی نیست و نباید باشد. اما آیا چنین است؟

قطعا بحث ما در مورد این جایزه در مسیری  باید قرار  بگیرد که ما را به نتیجه مفهومی  برساند. برای من در طول تمام این سالهای نوشتن، جلال آل احمد نمونه کامل و مصداق یک نویسندهای است که در جای‌جای ِ زمانهاش  حضور دارد، حضور به این مفهوم که بخش عظیمی از ایران و مشکلات ادبی و مصداقی ایمانی و نقد جامعه شناسی  را در قبل از انقلاب به ما معرفی کرده است، مثل تاتنشینهای بلوک زهرا و بسیاری دیگر از سفر نوشتهای مستندنگاریاش، نویسندهای که بسیار سفر رفته است، بعضی سفرها به همراه همسرش سیمین دانشور و برخی دیگر تنها، به کشورهای مختلف سفر کرده است و خروجی آن چهار سفرنامه سُترگ است.

در حوزه نقد اجتماعی، نقدهای مختلف ادبی و هنری صاحبنظر است، کار مطبوعاتی شگرفی انجام داده است  و در ضمن یک معلم  بزرگ علیه غربزدگی و شبه روشنفکری است، و در بسیاری از آثارش مثل یک «چاه و دو چاله»  به نقد خود میپردازد. این حضور وسیع و عمیق، تقریبا بیشتر ما را برآن داشته به او بگوییم آقا جلال. چرا این را عرض میکنم، به خاطر اینکه میخواهم بگویم، جایزهای به نام جایزه جلال آل احمد در جامعه ما توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بنیاد شعر و ادبیات داستانی انجام  میگیرد، اما به نظر میرسد یک ساز و کار در این جایزه همیشه مورد تردید بوده است؛ آیا کتابهایی که جایزه جلال را میگیرند، میتوانند هویت جلال آل احمد را به عنوان یک نویسنده تمام عیار در خود متبلور کنند؟ فکر میکنم در طول این سالها که من از دور به این جایزه نگاه میکردم همیشه و همواره این نگاه و پرسش برایم مطرح بوده است، آیا کسانی که جایزه جلال را میگیرند، قابلیت انتقال این نگاه ِ جلالوار  را به جامعه دارند؟

آدمهای متنوعی در این سالها جایزه گرفتهاند، بعضی هم‌خانواده داستاننویسی از نوع تفکر جلال آل احمد بودند و برخی بیشتر کاریزمای فرمیکال داشتند، مثل ابوتراب خسروی و رضا امیرخانی، دو وزنهای که دو نوع  جریان ِ داستاننویسی را دنبال می‌کنند و خیلیها  هم با همه شایستگیها اصلا جایزه نگرفتهاند و از نویسندگان مطرح ما هستند. امسال به عنوان داور جایزه اعتقاد راسخ داشتم، منتخبِ این جایزه در دو حوزه ادبیات و تکنیک و محتوا باید پاسخی در شان خود به این جایزه بدهد. این حداقل کاری بود که از ما  به عنوان هیات داوران بر میآمد، با همین نگاه ۸۰۰کتاب را خواندیم. بحث کردیم و در این یک ماه  حتی لحظهای را بدون کتابهای جایزه جلال روزگار نگذراندیم.

می شود در این موضع قرار بگیریم و با یک نظر کلی همه آثار را زیر سوال ببریم و بگوییم رمان ایرانی دچار ضعف شده است، من این ضعف را بیشتر انعکاسی از وضعیت موجود میدانم، موجودیتی سرگردان. در واقع نویسندگان ما در برابر اثری که تولید میکنند، سرگردانیهای بسیاری را از سر میگذرانند، سرگردانی در ترجمههای زیادی که میخوانند، شرایطی که ناشران برایشان میگذارند، سرگردانی در انتخاب نوع نشر و در روزگار کنونی که هرلحظه هویت نویسندگان ما به جهت معیشت و زندگی آسیبپذیر کرده است، این سرگردانی ِ فکر کردن به ادبیات را،  کاری بس دشوار کرده است و در این اوضاع سرگردانی  است که نویسندگان دست به انتشار آثارشان میزنند.

این سرگردانی را به این جهت عرض می‌کنم که بیست سال پیش کتابی در ایران در آمد با نام «جزیره سرگردانی» از سیمین دانشور. در این کتاب شخصیت جلال آل احمد و سیمین دانشور را میبینیم، متعلق به دوره و سالهایی که بسیاری از نویسندگان، این سرگردانی را دارند و عبور از این سرگردانی به ادبیات ممتاز خلق میشود. ما نمیتوانیم با گرتهبرداری از ادبیات دهه چهل و ادبیات پنجاه به ادبیات دهه نود بریسم، ما نمیتوانیم با ورق زدن و تورق ادبیات و کتابهای ترجمهای و حتی خواندن مکرر موراکامی و بسیاری نامهای معتبر جهانی،   به جایزه جلال برسیم. جایزه جلال شاخصه خود را دارد، و باید نویسندهای در جایزه جلال طرح و بحث شود که این سرگردانی را نداشته باشد و یک اعتماد به نفس شاخص در تولید اثری خود داشته باشد.

به نظر میرسد این دلیل توافق ما در انتخاب جایزه جلال بوده است، یعنی جلالگونه  اندیشیدن در دوره خودمان. من باز هم تاکید میکنم نام جلال هیچ وقت یک نام سمبولیک برای من نبوده و نیست. جایزه جلال برای من همیشه جایزهای بوده که هستی جلال آل احمد را با آن مفهوم یک نویسنده متعهد، یک نویسنده ایمانی، یک نویسندهای که راههای مختلف را میرود و بعد به نقد خود میپردازد. نشان داده است. نویسندگان ما خودشان را نقد نمی‌کنند. گذشته خود را نقد نمیکنند، بنابراین در تولید اثر هنری و داستانی، جای نویسنده خالیست و بیشتر فکر میکنم قهرمانیهای انجام نداده خود را مینویسند، قهرمانی‌هایی ذهنی، نه قهرمانهای عینی.  

جلال آل احمد یک عینیت کامل از آثاری است که می‌توانیم با خواندن آثار او به دوره زمانی و کنش و واکنشی او پی ببریم، و اگر بخواهیم از دهه سی، چهل و پنجاه یک چشم انداز وسیع از نویسندگان جمع کنیم جلال در همه آنها وجود دارد چه در فرم، چه در تکنیک، چه در محتوا، چه در جاهای مختلفی که یک نویسنده به عنوان یک منتقد اجتماعی باید حضور پیدا کند.

به نظرم کسانی که جایزه جلال آل احمد را میگیرند باید برای داشتن مشخصات جلال هم تلاش کنند، و همه تلاش من و همکارانم این بود، تا در این حوزه هم یک اثر خوب به جامعه معرفی کنیم و هم بشود از آن به عنوان یک اثر خوب یاد کرد و در ضمن در دل آن اثر، اقلیمی که در آن زندگی میکنیم حضور داشته باشد.

به گزارش سینماپرس، فیلمبرداری فیلم بلند «مخفیگاه» از اواسط آذر آغاز شده و با گذشت حدود سه هفته، ضبط این فیلم به نیمه رسیده است.

فیلم بلند «مخفیگاه» اولین فیلم بلند بنیامین نادعلی در مقام کارگردان و یک فیلم اجتماعی است.

در خلاصه داستان این فیلم آمده است: «از وقتی یادمه دارم واسه زندگیم رکاب می زنم ولی کم زمین‌ نخوردم، تازه فهمیدم خوبه یه وقتایی زمین بخوری که بفهمی راه رو داری اشتباه میری …»

امیررضا رنجبران، نهال دشتی، میلاد معیری، شایان فصیح زاده، امیر رئیسیان، سام دادخواه، روناک پوریادگار، مهدی امینی، حمید پری نژاد، بهار قاسمی و… از جمله بازیگرانی هستند که در این فیلم نقش آفرینی دارند.

سایر عوامل این فیلم عبارتند از سایر عوامل این فیلم عبارتند از تهیه کنندگان: هاشم علی اکبری و یوسف نادعلی، دستیار و برنامه ریز: ارسلان ابراهیمی، منشی صحنه: رویا بابابیگی، مدیر تصویربرداری: بنیامین نادعلی، صدابردار: فرید پیرایش، طراح صحنه: آبتین برقی، طراح چهره پردازی: کوروش علیزاده، مدیر تولید: پروانه زبان فهم، انتخاب بازیگر: آیدا تبیانیان، عکس: فاطمه اسماعیل نژاد.

به گزارش سینماپرس، امیرمهدی ژوله، هومن برق نورد، مهدی کوشکی، امید حاجیلی، کامران تفتی، حسین مهری، شهاب عباسی، بهنام تشکر، نیما رئیسی، امیر کربلایی زاده، احسان کریمی و رامین ناصر نصیر بازیگران فصل جدید «شب‌های مافیا» هستند.

پس از انتشار این فصل، بهترین‌های چهار فصل گذشته در سری جدید مجموعه با یکدیگر مافیا بازی خواهند کرد.

فصل دوم این مجموعه هفته گذشته با پخش قسمت سوم بازی شقایق دهقان، رویا میرعلمی، سمانه پاکدل، گلوریا هاردی، شهرزاد کمال زاده، مریم مومن، نسیم ادبی، شبنم فرشادجو، خاطره حاتمی، سمیرا حسن پور، سیما تیرانداز و آزیتا ترکاشوند به پایان رسید.

«شب‌های مافیا» هر هفته سه شنبه‌ها ساعت هشت صبح توسط فیلیمو پخش می‌شود.

عوامل اصلی این مجموعه عبارتند از:

تهیه کننده و کارگردان: سعید ابوطالب، مجری طرح: سعید اسماعیلی، مدیر تولید: مجید فرجی، برنامه ریز و دستیار اول کارگردان: نیوشا ضرابی، مدیر فیلمبرداری: فرشید فرجی، عکاس: سمیرا بختیاری، سرپرست تدوین: سینا دوراندیشان، موسیقی متن: آمین ملک، خواننده: کاوه آفاق، مدیر صدابرداری: محمد درگاهی، طراح لباس: نازی پرتوزاده، طراح چهره‌پردازی: ملیسا احمدی، روابط عمومی: مریم عرفانیان، مدیر تدارکات: هوشنگ حسینی.