بایگانی فینال

به گزارش سینماپرس، چهره‌های شاخصی که برای نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری ثبت‌نام کرده‌اند، این روزها در فضای شبکه‌های اجتماعی یا مصاحبه‌های مطبوعاتی و نشست‌های رسانه‌ای و حتی در جمع هواداران خود، به طرح ایده‌ها و بیان نظرات خود در حوزه‌های مختلف می‌پردازند، در این بین از نکاتی که کاملاً به چشم می‌خورد این است که مسئله فرهنگ و هنر در سخنان چهره‌های سیاسی، وزن زیادی ندارد و برنامه‌های فرهنگی و رویکردهای احتمالی در حوزه فرهنگ و هنر نه اعلام می‌شود و نه حتی وارد مباحث شده است. نبود مواضع فرهنگی و نداشتن برنامه مشخص در حوزه فرهنگ و هنر، همواره باعث نگرانی و انتقادهایی از سوی اهالی فرهنگی و هنر شده است.
به رغم اهمیت فرهنگ در ساختار جامعه و نقش انکارناپذیر آن در ساخت یک جامعه موفق و در روزگاری که هیچ عاملی به قدرتمندی فرهنگ و هنر به تغییرات بنیادین در هر کشور و ملتی کمک نمی‌کند، چهره‌های سیاسی که برای نامزدی انتخابات ریاست جمهوری در ایران ثبت‌نام کرده‌اند، فعلاً قصد ورود به بحث فرهنگ و هنر را ندارند.

له شدن فرهنگ زیر پای پوپولیسم
از ضعف‌های بارز در پژوهش‌های علوم انسانی در ایران، فقدان پژوهش‌های کاربردی در حوزه گفتمان سیاسی در حوزه فرهنگ است، به عنوان نمونه هیچ تحقیق جامعی را نمی‌توان در خصوص سخنان رؤسای جمهور درباره حوزه فرهنگ و تأثیر فرهنگ در بیان و نوشتار سیاسیون مشاهده کرد. تحقیقی در «آکادمی علوم امریکا» انجام شده و در آن به بررسی طولانی‌مدت سخنرانی‌های رهبران سیاسی و انتقال مواضع سیاسی و فرهنگی از طریق آن سخنرانی‌ها پرداخته شده است. نکته جالب توجه در این پژوهش علمی که در سال ۲۰۱۹ منتشر شده است، نشان می‌دهد سیاستمداران امریکایی تلاش می‌کنند از فرهنگ به عنوان راه ارتباط با نخبگان جامعه استفاده کنند و از گفتارها و اشارات فرهنگی استفاده کنند که از نظر فرهنگی به نخبگان نزدیک‌تر باشد. در این پژوهش این سؤال مطرح شده است که آیا بیان نظرات فرهنگی می‌تواند به تغییر در فرهنگ جامعه کند؟ پاسخ به این سؤال کمی مبهم است، زیرا سیاستمداران تلاش می‌کنند با استفاده از پوپولیسم رأی جمع کنند و در مقابل اهمیت دادن به فرهنگ در نقطه مقابل پوپولیسم است. به عبارت دیگر سیاستمدار باید میان بیانات پوپولیستی و مواضع فرهنگی تعادل ایجاد کند. با داغ شدن تب انتخابات ریاست جمهوری، اقشار مختلف در حال موضع‌گیری و بیان خواسته‌های خود از نامزدهای ریاست جمهوری هستند تا با تشکیل دولت سیزدهم، خواسته‌های آنها جامه عمل پوشانده شود. در این شرایط برخی از چهره‌های فرهنگی به آسیب‌شناسی گفتمان حاکم در میان ثبت‌نام کنندگان شاخص برای نامزدی انتخابات پرداخته و از این گلایه دارند که چرا هیچ حرفی از فرهنگ به میان نمی‌آید!

اغلب نامزدها، فاقد بینش فرهنگی
پیام فضلی‌نژاد، نویسنده و پژوهشگر با حضور در برنامه‌ای تلویزیونی، از اینکه نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری فاقد دیدگاه‌های فرهنگی هستند به شدت انتقاد کرد. فضلی‌نژاد گفت: «تمام سپهر سیاسی کشور در این کارزار وارد شدند که ویترین و سرمایه‌ سیاسی نظام هستند. این افراد بیش از سه دهه در عرصه سیاسی مسئولیت داشتند. نتیجه مسئولیت، پاسخگویی است و به واسطه کارنامه‌شان محل سؤال قرار می‌گیرند. بخشی از این کاندیداها خودشان مشکل هستند، نه راه‌حل مشکل. باید کارنامه و ایده فرهنگی آنها سنجیده شود. مسئله بر سر این است که اکثر کاندیداها، فاقد ایده و تفکر فرهنگی هستند.» وی همچنین با اشاره به سوابق فرهنگی برخی از رؤسای دولت در سال‌های گذشته عنوان داشت: «صرفاً کنشگری در عرصه فرهنگ کافی نیست. بعضی افراد، کنشگر فرهنگی هستند اما جهان‌بینی فرهنگی ندارند. بعضی از کاندیداهای ثبت‌نامی به‌ عنوان شخصیت فرهنگی شناخته می‌شوند اما از تفکر فرهنگی برخوردار نیستند و دچار تضاد در نظر و عمل هستند.»
فضلی‌نژاد با اشاره به خواجه نصیر و خواجه نظام‌الملک عنوان کرد: «در افق تمدن اسلامی، ما باید از خواجه‌نصیر و خواجه نظام الملک صحبت بکنیم. خواجه نصیری که ۱۲۰ تألیف دارد، کسی است که بزرگ‌ترین گام‌ها را برای صلح برمی‌دارد و اخلاق ناصری ایشان یکی از منابع بالینی تمدن ما و کتاب مرجع است. خواجه نظام الملک که در کتاب سیاست‌نامه، آیین حکمرانی را در ۵۰ فصل تقریر و تبیین می‌کند، کسی است که پیشگام توسعه ‌فرهنگی است. او در ایران مدارس نظامیه را تأسیس می‌کند. ما با این افراد طرفیم و اینها را سیاستمدارانی می‌دانیم که می‌توانند توسعه فرهنگی ایجاد و یک کشور را کشور کنند. در صورتی‌ که سیاستمداران ما امروز بیشتر به ماکیاول علاقه‌مندند تا این منابع مرجع تاریخ ایران.»

نخستین گام مثبت رئیس‌جمهور!
محمد گلریز، خواننده و موسیقیدان درباره مسائلی که برای فعالان حوزه موسیقی در برنامه‌های کاندیداهای ریاست جمهوری مهم است، گفت: «این مسئله اهمیت بالایی دارد و توجه به مسائل فرهنگی می‌تواند نخستین گام مثبت برای اقدامات رئیس‌جمهوری باشد. وقتی فرهنگ شکل بگیرد، در عرصه‌های مختلف می‌توان باقی مشکلات را حل کرد، زیرا زبان فرهنگ و هنر در مسائل مختلف سیاسی و اقتصادی تأثیر زیادی دارد، البته نمی‌توان منکر اهمیت مسائل اقتصادی و معیشتی بود.
وی با بیان اینکه موسیقی در چند سال اخیر دوران سختی را می‌گذراند، اضافه کرد: موسیقی در روحیه و رفتار جوانان تأثیر زیادی دارد و با تأمین نیازهای فعالان حوزه موسیقی می‌تواند جلوی بسیاری از مشکلات و آسیب‌های اجتماعی گرفته شود.»
به گفته این خواننده، «هنرمندان در ماه‌های نزدیک انتخابات مانند الگو برای جامعه هستند و باید اقداماتی شایستهِ جایگاهی که هستند، انجام دهند. در نتیجه باید با تحقیقات کافی از کاندیدا حمایت کنند.» به نظر می‌رسد با نزدیک شدن به ایام آغاز رسمی تبلیغات سیزدهمین انتخابات ریاست جمهوری، همان طور که گلریز اشاره کرده است، نامزدهای انتخابات برای بهره‌گیری از پایگاه مردمی هنرمندان سراغ آنها خواهند رفت و پوپولیسم از فرهنگ و چهره‌های فرهنگی و هنری به نفع خود استفاده می‌کند؛ مسئله‌ای که در سال‌های پیش نیز رخ داده و پس از انتخابات و عملی نشدن وعده‌های انتخاباتی، باعث دور شدن هنرمندان از دولت و دولتمردان شده است.

*جوان

به گزارش سینماپرس، حسین علیزاده، آهنگساز و نوازنده موسیقی ایرانی امروز شنبه اول خرداد با ارسال متنی به رسانه‌ها انتشار هرگونه نامه منتسب به خود در فضای مجازی خطاب به حسین خواجه امیری (ایرج) و اکبر گلپایگانی (گلپا)، دو خواننده پیشکسوت موسیقی کشورمان در طرفداری از زنده‌یاد محمدرضا شجریان را تکذیب کرد.

حسین علیزاده ضمن تکذیب نگارش این نامه و ارسال آن به مراکز فوق و رسانه‌های اجتماعی، گفته است: «پیداست که ادبیات نگارشی این نامه از من و تفکراتم فرسنگ‌ها فاصله دارد و انتساب آن به خودم را به جد تکذیب می‌کنم.»

طی روزهای گذشته متنی متنسب به حسین علیزاده در فضای مجازی منتشر شد که در قالب نگارشی گلایه‌آمیز و تند ضمن دفاع از عملکرد محمدرضا شجریان در عرصه موسیقی، برخی از خوانندگان پیشکسوت موسیقی ایرانی از جمله حسین خواجه‌امیری و اکبر گلپایگانی را در معرض انتقاداتی تند قرار داده بود.

به گزارش سینماپرس، محمدعلی نجفی درباره لزوم و اهمیت موضوع پژوهش در سینما گفت: اگر کمی درباره سینمای ایران تحقیق کنیم متوجه می‌شویم که ما در بسیاری از زمینه‌ها از جمله زمینه‌های فنی، طراحی و بسیاری ابعاد دیگر رشد کردیم اما بزرگترین ضعف ما در سینمای ایران فیلمنامه است. وقتی یک فیلمنامه را می‌بینید و روی آن مکث می‌کنید در واقع باید آن را دارای فکر ببینید اما متاسفانه بیشتر فیلم‌های ما (به دلیل ضعف فیلمنامه) فاقد مفهوم هستند به همین دلیل است که وقتی از سالن بیرون می‌آییم هیچ نکته قابل تاملی با خودت به همراه نمی‌آوریم.

وی ادامه داد: اگر به ریشه این مسئله فکر کنیم به همان بحث تحقیق و پژوهش می‌رسیم چرا که معتقدم وقتی حرف از فیلمنامه زده می‌شود یعنی همان پژوهش. شاید بخشی از موضوع ضعف در فیلمنامه‌ها به این نکته برگرد که برخی از کارگردان‌ها وقتی می‌خواهند فیلمنامه‌ای را جلوی دوربین ببرند احساس می کنند نیازی به پژوهش ندارند همچنین فیلمنامه‌نویس‌ها و بازیگرها. شاید کمتر اتفاق بیافتد که یک بازیگر درباره نقشی که می‌خواهد بازی کند تحقیق کند و یک فکر پژوهشگرانه درباره یا آن نقش داشته باشد.

نجفی با تاکید بر لزوم پژوهش از سوی همه عوامل و دست‌اندرکاران تولید یک پروژه، اظهار داشت: یادم می‌آید وقتی با آقای نصیریان درباره قاضی شارع صحبت می‌کردم فضایی بین ما ایجاد می‌شد که بازیگر خودش احساس می‌کرد باید درباره این نقش پژوهش کند. در واقع فضای کار به گونه‌ای نبود که بازیگر دیالوگ‌هایش را فی‌البداهه بگوید یا فکر کند اگر در صحنه‌ای خاص از تکنیک بازیگری‌اش استفاده کند همه چیز خوب پیش می‌رود و نقش در می‌آید.

رئیس هیات مدیره خانه سینما همچنین افزود: لایه‌های چندگانه یک کاراکتر با پژوهش به دست می‌آید و من شاهد بودم که علی نصیریان و زنده یاد بهجت محمدی، مطالعات تاثیرگذاری درباره نقش‌هایشان داشتند و من هم اگر احساس می کردم کتاب‌هایی به آنها کمک می‌کند حتما به آنها معرفی می‌کردم. کتاب‌هایی که شاید می‌توانستند به آنها زمینه‌ای برای آگاهی بیشتر درباره نقش‌شان بدهد. اگر دقت کنیم شاید به این نتیجه برسیم که به همین دلیل است که نقش‌های آنها در طول تاریخ سینما تاثیرگذار و ماندگار شد.

کارگردان «سربداران» با تاکید بر این نکته که تحقیق و پژوهش فقط مخصوص دانشگاه نیست، بیان کرد: یکی از معضلات سینمای ما عدم پژوهش است و شاید به همین خاطر است که وقتی از دانشگاه بیرون می‌آییم احساس می‌کنیم همه پژوهش‌های‌مان را انجام دادیم و دیگر نیازی به این مقوله مهم در هیچ بُعدی از زندگی‌مان نداریم درحالیکه هر موضوعی برای عمق و مفهوم نیاز به پژوهش و تحقیق دارد. یادم‌می‌آید زمانی که من و نغمه ثمینی فیلمنامه «خداوند الموت» را می‌نوشتیم نزدیک به سه سال روی آن کار کردیم چون هم نیاز به پژوهش میدانی داشتیم و هم مصاحبه با افراد مختلف تا متوجه شویم چه اتفاقی در آن مقطع تاریخی افتاده و حالا قرار است ما آن را از چه طریقی تبدیل به فیلمنامه کنیم.

نجفی اظهار داشت: یکی از نقاط ضعف در سینمایی ما عدم پژوهش و دردناک‌تر از آن عدم نیاز به آن است. این نکته را در نظر بگیرد که چند درصد از فیلم‌های سینمایی که می‌سازند اقتباس از کتاب‌ها و رمان‌های معروف دنیاست. اقتباس از یک رمان خود کلید پژوهش است. اقتباس از یک کتاب یا رمان به معنای کپی کردن نیست، این موضوع شروع یک بحث تحقیقی عمیق است که سال‌ها روی آن کار می‌شود تا به نتیجه برسد.

این کارگردان پیشکسوت در ادامه گفت: ما در سینما مخاطب را از طریق تصویر جذب می‌کنیم و قرار است یک توصیف را به زبان تصویر تبدیل کنیم و پژوهش از همین نقطه شروع می‌شود بنابراین باید نسبت به فضا، جزئیات و همه ابعاد در یک اثر توجه داشت. بنابراین کارگران باید با طراح گریم، طراح صحنه و لباس و حتی با مدیر فیلمبرداری برای طراحی نور بر اساس تحقیقاتی که داشته تعامل داشته باشد.

گفتنی است، اختتامیه چهارمین دوره جایزه پژوهش سال سینمایی به دبیری بهروز محمودی بختیاری سوم خرداد ۱۴۰۰ برگزار می شود.

به گزارش سینماپرس، برنامه «عشق کتاب» به تهیه کنندگی سارا شریفی روزهای یکشنبه ساعت ۱۶:۳۰ روانه آنتن رادیو سلامت می شود. این برنامه فردا دوم خرداد قرار است کتاب «یادداشت‌های خرمشهر» به نویسندگی شهید بهروز مرادی را مورد نقد و بررسی قرار دهد. همچنین داریوش مودبیان فیلمنامه نویس، کارگردان، بازیگر و مترجم در برنامه حضور دارد و در این باره صحبت خواهد کرد.

برنامه «عشق کتاب» برای دوستداران کتاب روانه آنتن رادیو سلامت می شود و با هدف گپ و گفت با نویسندگان، مترجمان و اهل کتاب و قلم با هدف ترویج کتابخوانی پخش می شود. این برنامه شامل آیتم هایی همچون کتاب امروز، کتاب باز و … است. حامدرضا مهتدی مجری کارشناس برنامه است.

این کتاب شامل مجموعه یادادشت‌ها و نامه‌های شهید بهروز مرادی است. بهروز مرادی اصالتاً اصفهانی بود اما در خرمشهر بزرگ شد و هنگام آغاز جنگ با بقیه رزمندگان در دفاع از خرمشهر همراه شد. بهروز نقاش زبردستی بود. تابلوی معروف «به خرمشهر خوش آمدید. جمعیت، ۳۵ میلیون نفر» از کارهای خلاقانه اوست.

شهید بهروز مرادی را باید قلم سرخ مقاومت خرمشهر نامید. او یکی از جوانان همین شهر بود که با افتادن اولین آجر از دیوارهای خرمشهر سنگینی اسلحه را روی شانه اش احساس کرد و دستانش تا آزادی خرمشهر و از آنجا تا کربلای پنج آن را زمین نگذاشت. قلم او و مکتوباتش، امروز الهام بخش بسیاری از آنانی است که می خواهند بدانند در آن روزهای آتش و خون بر این مردم چه گذشت.