بایگانی شهریور 25, 1400

مهدی زمان‌پور کیاسری کارگردان مستند «راه دل» که نسخه مجازی آن در دسترس علاقه‌مندان قرار دارد، در گفتگو با خبرنگار مهر درباره این مستند توضیح داد: این مستند روایتی از پیاده‌روی یک نابینا در مسیر زیارت اربعین است. زمانی که مستند «مشتی اسماعیل» را ساخته بودم، این کاراکتر آنقدر در دل آدم‌های مختلف در داخل و خارج ایران جای گرفت که بسیاری می‌گفتند یک مستند دیگر باید درباره او بسازی. شخصاً اعتقادی به این مساله نداشتم اما موقعی که خواستم به پیاده‌روی اربعین بروم و حس و حال آن را از نزدیک تجربه کنم، با خودم گفتم امام حسین (ع) از تو به‌عنوان مستندساز انتظار دیگری دارد نه اینکه تنها این مسیر را بیایی و برگردی.

وی ادامه داد: به‌عبارتی احساس کردم باید در این مسیر مفید باشم. با توجه به اینکه مستندساز مستقلی هستم و هزینه بالایی نمی‌توانستم صرف کنم، به‌صورت ناگهانی به ذهنم رسید برای مستند پیاده‌روی اربعین، چه کسی بهتر از مشتی اسماعیل که همه می‌گویند کار دیگری درباره‌اش بساز.

این مستندساز درباره ویژگی‌های مشتی اسماعیل توضیح داد: او پیرمرد نابینایی است که همواره مسیرهایی را به سمت شالیزار و یا جاهای دیگر می‌رفته که با آن‌ها آشنایی داشته و با گوش‌ش صداها را ردیابی و مسیرش را شناسایی می‌کند. حالا او قرار بود عازم پیاده‌روی اربعین در مسیری شود که شاختی از آن نداشت. طبیعتاً در این مسیر همراهی داشت اما اینکه او خودش در موقعیت‌های مختلف چه حس و حالی می‌توانست داشته باشد، جذاب بود. پیش‌تر هم این شناخت را از او داشتم که خودش مداح و عاشق امام حسین (ع) است و دیوانه‌وار می‌خواهد به زیارت کربلا برود. اینگونه بود که برنامه‌ریزی این سفر با یک گروه شش هفت نفره حرفه‌ای صورت گرفت.

زمان‌پور کیاسری درباره دوراهی مشتی اسماعیل برای انتخاب میان عمل جراحی چشم و یا سفر به کربلا هم گفت: پدرم سال ۸۹ حین فیلمبرداری مستند «مشتی اسماعیل» به او گفت پزشکی را می‌شناسد که با عمل جراحی چشمت را درمان می‌کند اما مشتی اسماعیل گفت نیازی نیست، این حال خوب را از من نگیرید که من این سکانس را در فیلم استفاده نکردم و گفتم باید کاری کنم که این حس و حال خودش در فیلم جاری باشد. چند سال بعد حین پیش تولید مستند «راه دل» از جراح چشم نوبتی گرفتیم و ماجرا را به دکتر گفتیم که ایشان گفت روزی به شمال می‌آیم و مشتی اسماعیل را می‌بینم. وقتی فیلمبرداری در شمال آغاز شد، دکتر تماس گرفت که هفته آینده می‌آیم تا مشتی اسماعیل را ببینم در حالی‌که ما سه روز دیگر عازم کربلا بودیم. از این فرصت برای درام فیلمم استفاده کردم، به مشتی هم ماجرا را تعریف و البته کمی اغراق هم کردم حتی به این صورت گفت که یا اینجا باشیم و عمل کنیم یا به کربلا برویم و دیگر عملی در کار نیست. مشتی اسماعیل گفت اصلاً درباره دکتر صحبت نکنید؛ نه این زمان و نه هیچ وقت دیگر و این حال خوب را از من نگیرید، چشم داشته باشم که چه‌کار کنم! با توجه به عشقی که به امام حسین (ع) و مسیر کربلا داشت، قطعاً از خیلی چیزهای دیگر هم می‌گذشت همانطور که از چشم گذشت.

وی با اشاره به رابطه نزدیک و صمیمی خود با سوژه‌های آثار مستندش عنوان کرد: آنچه من متوجه شدم، برای مشتی اسماعیل دیدن با چشم، آنچنان لذتی که ما فکر می‌کنیم، ندارد. او می‌گوید من کارهایم را دارم انجام می‌دهم. او می‌ترسد از حس و حال خوبش خارج شود. با خودش می‌گوید ۷۵ ساله هستم، این همه سال خدا به من چشم نداد و زندگی کردم، به ازای این چشم نداشتن شاید آن دنیای چیزهای دیگری نصیبم شود که اگر اینجا و در این چند سال باقی مانده عمرم بخواهم چشم داشته باشم، از آن‌ها محروم می‌شوم. این‌ها برای ما قابل درک نیست. این قدرت خداست که اگر هرچه بگیرد، هزاران حس و حال بهتر به جای آن می‌دهد.

این مستندساز افزود: خیلی‌ها متوجه شده‌اند که او حاضر نیست این حس و حال خوبش را با چیزی عوض کند اما برخی همچنان علاقه‌مندند بدانند مشتی‌اسماعیل اگر چشم داشته باشد، چگونه خواهد بود؟ برخی حتی پیشنهادهای درمانی مختلفی حتی در خارج از کشور را هم مطرح کرده‌اند اما هر بار که خواستم آن را با مشتی اسماعیل در میان بگذارم فقط گفته است: «اگر صحبت چشمم است، ولش کن!»

کارگردان مستند «راه دل» درباره واکنش‌ها به حضور مشتی‌اسماعیل در مسیر پیاده‌روی اربعین گفت: وقتی مستند قبلی‌ام یعنی «مشتی اسماعیل» را حین پخش از تلویزیون در کنار خود مشتی‌اسماعیل می‌دیدم، واکنش‌های او به بخش‌های مختلف فیلم و میمیک صورتش در موقعیت‌های مختلف آنقدر تماشایی بود که قابل وصف نیست. حس و حال مشتی در مسیر پیاده‌روی اربعین هم از همین جنس بود. در طول مسیر مدام گوش مشتی اسماعیل به اطراف تیز بود. جایی اگر مداحی بود می‌گفت بیایستیم. توضیحی هم از ما نمی‌خواست. احساس می‌کنم درک و دریافتش از پیرامون ما، بالاتر از ما بود. شوخ‌طبعی‌هایی هم در مسیر داشت که با شوخ طبعی دوست با معرفتش نصیر کامل می‌شد.

وی افزود: ما گاهی مشتی اسماعیل را در موقعیت‌های خاص در مسیر پیاده‌روی قرار می‌دادیم. مثلاً او را به بیراهه‌ای بردیم و گفتیم در مسیر کربلا گم شده‌ایم. مشتی نشست و گفت ما که بالاخره مسیر را پیدا می‌کنیم اما امام حسین (ع) با آن همه دشمن چه حالی در این صحرا داشته است. آنقدر گفت و گریه کرد که همه گروه ما هم متأثر شد و به گریه افتاد. بخش‌هایی از این حس و حال‌ها در مستند هم هست.

زمان‌پور کیاسری درباره جذاب‌ترین تجربه خود در مسیر ساخت این مستند گفت: از آنجایی که غالباً بیراهه می‌رفتیم، پلیس عراق چندباری ما را دستگیر کرد. مثلاً تا در جایی می‌نشستیم، سریع سراغ ما می‌آمدند و مشکوک می‌شدند. اما در ادامه یکی از محلی‌ها همراه‌مان شد و سریع به آن‌ها توضیح می‌داد که با این روند وضعیت بهتر شد. هر بار که ما را می‌گرفتند، مشتی اسماعیل غصه می‌خورد و می‌گفت، با این وضعیت تا ما بخواهیم به کربلا برسیم، امام حسین (ع) را شهید کرده‌اند.

وی در پایان درباره حال و هوای این روزهای مشتی اسماعیل اظهار کرد: کسی بهتر از من او را نمی‌شناسد و شک ندارم همین امروز هم اگر به او بگویید آرزویت چیست، بازهم می‌گوید مرا به کربلا ببرید.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی فیلم، تازه‌ترین تیزر فیلم سینمایی «سیاه باز» که این روزها به کارگردانی حمید همتی روی پرده سینماهاست در دسترس مخاطبان قرار گرفت. تیزر جدید توسط روح الله موحدی ساخته شده است.

اکران فیلم سینمایی «سیاه باز» به کارگردانی حمید همتی از روز چهارشنبه ۲۳ تیر آغاز شده است.

سام قریبیان، افسانه بایگان، آتیلا پسیانی، شاهد احمدلو، مهدی کوشکی، علی رهبری، المیرا دهقانی از بازیگران این فیلم هستند.

سایر عوامل این اثر عبارتند از تهیه کننده: علی قائم مقامی، مدیر فیلمبرداری: اصغر رفیعی جم، مشاور کارگردان: مسعود جعفری جوزانی، تدوین: خشایار، موحدیان، الهه ایزدی، آهنگساز: فردین خلعتبری، طراح چهره پردازی: محسن ملکی، صداگذاری: بهمن حیدری، مهدی جمشیدیان، سرمایه گذاران: الهه سادات انتظار، علی قائم مقامی، پخش: هدایت فیلم.

برای تماشای تیزر جدید فیلم «سیاه باز» اینجا را کلیک کنید.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی موزه سینما، به مناسبت روز ملی سینما و در ادامه سلسله نشست‌های تاریخ شفاهی، موزه سینمای ایران طی یک هفته هر روز گفتگوی تفصیلی با یکی از عوامل تاثیرگذار سینمای ایران را منتشر می‌کند.که روز ۲۵ شهریورماه گفتگوی محمدمهدی عسگرپور فیلمنامه نویس، کارگردان و تهیه کننده سینمای ایران پیش روی مخاطبان قرار گرفته است.

وقتی آقای مدیر، هنرور فیلم آقای اصلانی بود!

محمدمهدی عسگرپور با بیان اینکه سوم دی ۱۳۴۲ در تهران به دنیا آمده است، گفت: اولین درآمدم از سینما در سن ۱۱ سالگی بود. در کتابخانه ای که من زیاد رفت و آمد داشتم گفتند تعدادی از کودکان و نوجوانان را برای بازی در یک فیلم می‌خواهند و من هم ثبت نام کردم. ۱۲ روز هر روز ما را سر صحنه فیلم «چنین کنند حکایت» ساخته آقای اصلانی می‌بردند که من نقش یک هنرور را داشتم و مهرداد فخیمی فیلمبرداری آن‌را برعهده داشت.

وی ادامه داد: نکته جالب این بود که مدیرتولید فیلم هر روز بعد از اتمام فیلمبرداری داخل اتوبوس می‌آمد کیفش را باز می‌کرد و یک اسکناس ۵۰ ریالی که در آن زمان پول خوبی بود، به همه ما می‌داد و من برای ۱۲ روز ۶۰ تومن گرفتم.

عسگرپور درباره حضورش به عنوان دبیر در دو دوره جشنواره ملی فجر بیان داشت: برای من تجربه خوبی بود و کمک کرد تا فضای جانبی سینما را به شکل دیگری ببینم و متوجه شوم دوستان نزدیک در چه جاهایی ممکن است همراهی نکنند و یا دوستانی که حتی فکرش را هم نمی‌کنیم در کجاها کمک کردند و این نکته برایم جذاب بود.

«قدمگاه» برای همه عوامل یک فیلم پربرکت بود

وی درباره فیلمنامه «قدمگاه» توضیح داد: یکی از بهترین پشت صحنه‌های من در این فیلم بود که با عوامل فیلم روابط دوستانه و گرم خیلی خوبی شکل گرفت و فیلم از نظر دیده شدن و اکران بسیار پرخیر و برکت بود و خوب دیده شد. بابک حمیدیان اولین بازی اش در فیلم قدمگاه بود و یکی از دیگر ویژگی‌های فیلم ترکیب بازیگران حرفه‌ای و محلی درکنار هم بود. در جشنواره فیلم فجر که اولین جشنواره بعد از دبیری خودم بود، «قدمگاه» چهار سیمرغ گرفت، بهترین فیلم دوم و نامزد ۱۰ بخش نیز شده بود. در آنجا عزم من بیشتر شد تا در حوزه فیلمسازی بیشتر کار کنم و قصد بازگشت به حوزه اجرایی را نداشتم.

وی با بیان اینکه فیلم «اقلیما» نیز برای او تجربه خوبی بوده است، گفت: «اقلیما» ژانر جدید و معمایی و ساختارخوبی داشت. معمولاً در کارها دکوپاژ را نمی‌نوشتم اما در این فیلم حتی استوری برد آن‌را هم کشیدیم تا پلان‌ها مهندسی شده گرفته شود. در جشنواره فجر این فیلم کاندیدای بهترین کارگردانی شده بود اما در هیچ بخش دیگری کاندید نشده بود که من به داورها گفتم قطعاً موسیقی، بازی، فیلمبرداری و … وجود داشته که منجر به کارگردانی خوب شده است.

«گل های گرمسیری»، مدیریت خانه سینما و چند داستان دیگر

عسگرپور ادامه داد: بعد از «گل های گرمسیری» سریال‌های زیادی به من پیشنهاد می‌شد و به دلیل اینکه «قدمگاه» را ساخته بودم اغلب سریال‌هایی به من پیشنهاد می‌شد که مفهوم انتظار داشت. متاسفانه بخش قابل توجهی از این فیلمنامه‌ها مناسب نبود و سنم هم بالا می‌رفت و سخت گیری‌هایم بیشتر شده بود.

وی با بیان اینکه زمان فیلمبرداری «گل های گرمسیری» مدیریت خانه سینما به او پیشنهاد شد، گفت: البته این دومین بار بود که مدیریت خانه سینما به من پیشنهاد شده بود، اولین بار زمان ساخت فیلم اقلیما بود که خانه سینما دچار مسئله شده بود هیات مدیره از هم پاشیده بود و می‌خواستند هیات حل اختلاف تشکیل بدهند. که در آن زمان این پیشنهاد را احمدرضا درویش به نمایندگی ازآن هیات به من داده بود که قبول نکرده بودم زیرا نمی‌خواستم وارد اجرا شوم به دلیل اینکه شیرینی‌های فیلمسازی برایم جذاب‌تر بود.

مدیریت مراسم درگذشت خسرو شکیبایی یک تلنگر بود

عسگرپور ادامه داد: دفعه دوم که مدیریت خانه سینما پیشنهاد شد اصرار برخی دوستان بیشتر بود و در اینکه این مسئولیت را بپذیرم رضا میرکریمی که خودش مدیرعامل خانه سینما بود، نقش زیادی داشت که در نهایت پذیرفتم. انتخابات برگزار شد و من در سال ۸۷ رئیس هیات مدیره و مدیرعامل خانه سینما شدم. یادم می‌آید در همان سال زنده یاد خسرو شکیبایی فوت کرده بود و تشییع ایشان باید مدیریت می‌شد که جمعیت زیادی آمده بود که آن مراسم درواقع برای من تلنگری بود مبنی بر اینکه وارد جایی شدم که مدیریت خاص خود را می‌طلبد.

اگر به عقب برگردم تمرکزم را از کارگردانی بیشتر به سمت فیلمنامه نویسی می‌برم زیرا نوشتن را بیشتر دوست دارم وی با اشاره به برنامه‌های خود برای خانه سینما، گفت: برنامه‌هایی را برای خانه سینما درنظر داشتم و اولین مساله ام همان چیزی بود که زنده یاد سیف الله داد پیگیر بود و ناکام مانده بود؛ تدوین طرحی که بعداً قانون سینما شود یعنی قانون نظام صنفی. تدوین لایحه تاسیس نظام صنفی سینما، امنیت شغلی، دعوت و آمدن اعضاء آکادمی اسکار که همه آنها در دوره زمانی ۶ ماهه مطرح شد.

عسگرپور خاطرنشان کرد: در دوره هفت ساله‌ای که در خانه سینما بودم تدوین لایحه نظام صنفی مهم‌ترین اتفاق بود و طرح ما این بود که با تشکیل یک سازمان نظام صنفی- مانند نظام پزشکی و نظام مهندسی- بخشی از کارهای وزارت ارشاد منتفی شود و سازمان نظام صنفی این ماموریت را بر عهده بگیرد. یک کار فشرده‌ای هم درباره این موضوع صورت گرفت.

مزیت‌های چهار سال درگیری با دولت دهم

وی با اشاره به فیلم «میهمان داریم» گفت: این فیلم را در سال ۹۲ زمانی که دولت آقای احمدی نژاد تمام شده بود ساختم و بعد از آن دو سریال دیگر کار کردم. یکی از مزیت‌های ۴ سال درگیری بادولت دهم برایم این بود که بیشتر می‌نوشتم و تصورم این بود که اگر این کار را انجام ندهم ذهنم به سمت موضوعات سیاسی می‌رود و بعد از خانه سینما لابد باید نماینده مجلس شوم به همین دلیل بیشتر طرح می‌نوشتم که سه طرحم ساخته شد.

وی در پاسخ به پرسش مسعود نجفی مبنی بر اینکه چرا بعد از «مهمان داریم» در کار فیلمسازی شما وقفه افتاده است، پاسخ داد: البته در این مدت تهیه کنندگی انجام دادم. خیلی وقت‌ها می‌نویسم و سرمایه هم آماده می‌شود و یا تلویزیون هم می‌پذیرد اما خودم راضی به ساخت نمی‌شوم زیرا سن وقتی بالا می‌رود آدم‌ها سختگیر تر می‌شوند. البته بخشی هم به اوضاع کشورمان برمی گردد. ما نسلی هستیم که در جنگ و انقلاب کمی حضور داشتیم و تصور دیگری از ما وجود دارد و یک سری آرمان‌هایی هم داریم. ما فرزند زمانه خود هستیم اگر قرار باشد زمان نوشتن خیلی موارد را بی خیال باشم چیزی که می‌خواهم نمی‌شود و در چنین شرایطی ترجیح می‌دهم فیلم نسازم.

دلایل پذیرش مدیریت جشنواره جهانی فیلم فجر

عسگرپور درباره مدیریت خود در جشنواره جهانی فیلم فجر نیز بیان داشت: برای پذیرفتن دبیری جشنواره جهانی فیلم فجر چند پارامتر وجود داشت. ابتدا علاقه مندی‌ام به حوزه جشنواره جهانی، اصرار رضا میرکریمی و تعدادی از همکاران در جشنواره جهانی و حسین انتظامی که در جلساتی که با او داشتیم به من حس مثبتی داد و باعث شد تا دبیری جشنواره جهانی را بپذیرم. ممکن است هر فردی نسبت به برخی دوره‌ها انتقاد داشته باشد و مسئولیتی را نپذیرد، زمانی است که فکر می‌کنیم نمی‌شود اما در دوره‌ای شاید سختی‌هایی داشته باشد اما بتوان آن را انجام داد.

وی در پایان گفت: اگر به عقب برگردم تمرکزم را از کارگردانی بیشتر به سمت فیلمنامه نویسی می‌برم زیرا نوشتن را بیشتر دوست دارم.

موزه سینمای ایران به عنوان مجموعه‌ای فرهنگی و تاریخی که راوی سیر تاریخ و تحولات سینمای ایران است خود را موظف می‌داند نظرات و دیدگاه‌های سینماگران باتجربه و پیشکسوت را جمع آوری کرده تا نسل‌های آینده با نگاه و مسیر زندگی حرفه‌ای و نحوه خلق وشکل گیری آثار هنرمندان و صاحب نظران هنر سینما آشنا شوند.