بایگانی فینال

کارگردان فیلم های سینمایی «کفش های میرزا نوروز» و «جستجوگر» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: سینمای ما چند دهه است سیاست روشنی ندارد و از همین رو نتوانسته در جهت درست پیش برود و اگر مدیران سینمایی می خواهند بحران در سینما کمتر شود باید با برنامه ریزی و سیاست گذاری مناسب به صورت شفاف سیاست سینما در سال های آتی را اعلام کنند تا شاید از این رهگذر هنر هفتم جانی دوباره بگیرد. بی شک دغدغه همه سینماگران این است که معضلات سینما برطرف شود اما برطرف شدن معضلات امکانات می خواهد. اگر مدیرانی در رأس هنرهفتم باشند که به مسائل سینما آگاهی کامل داشته باشند و دلشان برای فرهنگ و هنر و سینما بسوزد می توانند راهکار جدی برای برون رفت از بحران پیدا کنند.

وی تصریح کرد: البته این مسأله مستلزم آن است که مدیران دغدغه سینما را داشته باشند و در پی جایگاه و پست و مقام نباشند و اصل سینما برایشان مهم باشد اما اگر اصل سینما برای آن ها مهم نباشد وضعیت به همین منوال که شاهد هستیم پیش خواهد رفت، تغییر مثبتی حاصل نخواهد شد و روز به روز شاهد ضعیف تر شدن سینمای کشور در تمامی ابعاد و زمینه ها خواهیم بود.

این سینماگر با بیان اینکه سینمای کشور امروزه نیازمند اصلاح جدی زیرساخت ها است اظهار داشت: ما کم و کسری های بی شماری در سینمای ایران داریم اما آنچه حائز اهمیت است اینکه مدیران با ریزه کاری های سینما آشنا باشند و سعی در اصلاح زیرساخت ها داشته باشند تا شاید به این ترتیب کمی بتوانیم شاهد پیشرفت سینما باشیم.

متوسلانی تأکید کرد: متأسفانه اگر در این سال ها سینمای ایران کمی پیشرفت داشته و یا توانسته در عرصه های جهانی موفق ظاهر شود به دلیل فعالیت های افرادی بوده که با دغدغه تلاش کردند و گهگاهی توانستند با تولید آثار درخشان نام سینمای ایران را در سطح جهانی مطرح نمایند.

بازیگر فیلم های سینمایی «گناهکاران» و «زمهریر» در پایان این گفتگو افزود: مدیران باید بدانند برخورد سلیقه ای و عدم نگاه حرفه ای شان به سینما ضررهای غیرقابل جبران در پی دارد. متأسفانه طی سال های اخیر ما شاهد تصمیم گیری برای سینما توسط مراکزی خارج از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هستیم؛ برخوردهای سلیقه ای برای پروانه ساخت و نمایش فیلم ها وجود دارد و عدم نگاه حرفه ای مسئولان آسیب های زیادی را به سینما وارد کرده که تمامی این موارد باید مورد بازبینی و رسیدگی قرار بگیرند.

به گزارش سینماپرس فتحعلی اویسی زادهٔ ۲۱ دی ۱۳۲۴ و فارغ‌ التحصیل کارگردانی و بازیگری سینما از دانشگاه ایالتی تگزاس در سال ۱۳۵۳ بود و در خوانندگی هم دستی داشت. اویسی در همان سال به ایران بازگشت و آغازِ فعالیت سینمایی‌ اش، بازی در فیلم «قدغن» از علیرضا داوودنژاد در سال ۱۳۵۷ بود.

او پس از اتمام تحصیل عضو سیمای جمهوری اسلامی ایران شد و در دهه ۱۳۶۰ در فیلم‌های بسیاری بازی کرد و چند فیلم را هم کارگردانی کرد. اویسی در اوایل دهه هفتاد دوباره به کارگردانی روی آورد و سومین فیلم بلندش «مریم و میتیل» را ساخت که فیلم موفقی بود. فتحعلی اویسی در نیمه دوم دهه هفتاد در تلویزیون بسیار فعال بود. در سینما هم بازی ماندگار او در فیلم‌ های «ناخدا خورشید» (ناصر تقوایی، ۱۳۶۵)، «سرب» (مسعود کیمیایی، ۱۳۶۷)، «هی جو» (منوچهر عسگری نسب، ۱۳۶۷)، «بانو» (داریوش مهرجویی، ۱۳۷۰)، «جهان پهلوان تختی» (علی حاتمی و بهروز افخمی، ۱۳۷۶) و «مومیایی ۳» (محمدرضا هنرمند، ۱۳۷۸) در یادها مانده‌ است.

فتحعلی اویسی علاوه بر فعالیت در عرصه سینما، تئاتر و تلویزیون، در خوانندگی نیز فعالیت داشت؛ قطعه «می‌زند باران به شیشه» از وی به محبوبیت رسید و در سال ۱۳۸۶ به همراه گروه موسیقی «آرپژ» در کاخ سعد آباد به اجرای کنسرت پرداخت. وی در سال ۱۳۹۱ به همراه پسرش آلبوم «خونه دل» را روانه بازار کرد.

هنرمندان مطرحی همچون: خسرو امیرصادقی و اصغر رفیعی جم همزمان با نوروز ۱۴۰۱ در فراق این هنرمند پیشکسوت سینمای کشور با سینماپرس گفتگو کردند و از او برایمان گفتند.

*****************

خسرو امیرصادقی بازیگر و تهیه کننده سینما که سابقه همکاری با زنده یاد اویسی در فیلم پرفروش «بله برون» را دارد به سینماپرس گفت: سابقه دوستی من با زنده یاد فتحعلی اویسی به پیش از انقلاب و بازی در تئاتر برمی گردد. ما سال های سال با یکدیگر همکاری می کردیم و زنده یاد سیروس گرجستانی هم با ما در یک تیم بود. من واقعاً خوشحالم که توانستم در فیلم «بله برون» ترکیب این دو هنرمند را با هم داشته باشم.

وی ادامه داد: در مورد زنده یاد اویسی مهمترین نکته ای که در ذهن دارم این است که فردی بسیار باهوش بود به نحوی که بعد از یک بار خواندن متن دیالوگ هایش را حفظ می شد و بدون تپق جلوی دوربین می رفت.

امیرصادقی با بیان اینکه علاوه بر هوش و ذکاوت، اویسی سرشار از خلاقیت در اجرای نقش بود اظهار داشت: او یکی از معدود هنرمندانی بود که در هر شخصیتی ایفای نقش کرد برای مردم جذاب و باورپذیر بود. از شخصیت سرهنگ در فیلم تقوایی گرفته تا سریال های طنز معروف به ۹۰ شبی با بازی وی جذاب و دلنشین می شد و مردم برای این هنرمند ارزش زیادی قائل بودند.

این هنرمند افزود: من معتقدم آموزه های او در آمریکا باعث شده بود تا چنین متفاوت بتواند جلوی دوربین رفته و هنرنمایی کند. بی تردید عرصه فرهنگ و هنر ایران با رفتن وی هنرمند بزرگی را از دست داد که هیچ وقت نمی تواند مشابه آن در سینما و تلویزیون ما پیدا شود.

اصغر رفیعی جم فیلمبردار پیشکسوت سینما که مدیریت فیلمبرداری ۲ فیلم به کارگردانی زنده یاد فتحعلی اویسی با نام ها «سربلند» و «مریم و میتیل» را در کارنامه اش دارد به سینماپرس گفت: زنده یاد اویسی یکی از معدود هنرمندان خوش مشرب و بذله گو، بسیار شیرین، دوست داشتنی، جذاب و بانمک بود. خوش مشربی او به حدی بود که واقعاً در پشت صحنه هیچ یک از عوامل نمی خواستند از او دل بکنند.

وی ادامه داد: من بسیار خوشحالم که مدیریت فیلمبرداری دو فیلم زنده یاد اویسی در مقام کارگردان را بر عهده داشتم. زنده یاد اویسی بعد از ساخت این فیلم ها و با اینکه «مریم و میتیل» فیلم موفقی هم شد بیشتر به سمت هنر بازیگری گرایش پیدا کرد و به عنوان کارگردان کار دیگری در سینما انجام نداد اما به هر صورت نام و یاد او سال های سال بر تارک فرهنگ و هنر این مرز و بوم خواهد درخشید.

رفیعی جم در پایان این گفتگو افزود: مردم هنرمندانی مانند زنده یاد اویسی را هرگز نمی توانند فراموش بکنند چرا که با آن ها لحظات خوشی را سپری کرده اند، غم های شان را فراموش کرده اند و ساعتی با آن ها خندیده اند. معتقدم این بزرگترین نعمتی است که خداوند به این هنرمندان داده که همیشه در قلب و ذهن من زنده باشند.

به گزارش سینماپرس، یکی از اتفاقات مهم سینما در سال ۱۴۰۰، تعطیلی جشنواره جهانی فیلم فجر بود. عسگرپور که دبیری این جشنواره را برعهده داشت، بعد از تعطیلی با توییتی به شکل خلاصه، نگاه خود را به این ماجرا بیان کرد و البته با فاصله در گفت‌وگوهایی به شرح آن‌چه در توییت نوشته بود، پرداخت.

در این‌جا پرسشی شکل می‌گیرد، این‌که چرا او در جریان تعطیلی خانه سینما چنان مقابل تصمیم‌گیرانِ تعطیلی خانه ایستاد و حالا در این مورد، به واکنشی محدود بسنده کرد.

او در پاسخ به این سوال می‌گوید: «اگر این جشنواره متعلق به دولت نبود، عکس‌العمل من حتما متفاوت می‌بود. جشنواره فیلم فجر مال دولت و وزارت ارشاد است. من خیلی نمی‌توانستم کاسه‌ داغ‌تر از آش باشم. این موقعیت نسبت به آن‌چه که من در خانه سینما داشتم، خیلی متفاوت است. در آن‌جا مسئولیت صنفی برعهده من بود. تعداد بسیار زیادی آدم به من رای داده بودند و در بیانیه دیگری دو سه هزار نفر از اعضاء آمدند و با امضای خود از من پشتیبانی کردند. من باید این را کاملاً در نظر می‌گرفتم. این‌جا اما مسئولیت من چیز دیگری است، باید از یک جشنواره دولتی محافظت می‌کردم. مثل این می‌ماند که شما در یک مجموعه بخشی را عهده‌داری می‌کنید و مقام بالاتری می‌گوید ما دیگر اصل این واحد را نمی‌خواهیم؛ اگر شما اصرار کنید این واحد باید وجود داشته باشد، اولین چیزی که در مناسبات امروز کشورمان ممکن است به ذهن بیاید این است که گویی شما منافعی دارید، در سینمای ما هم به مدد حضور پررنگ نشریات و عوامل زرد، راه هم که می‌روید همین را می‌گویند.»

او تاکید می‌کند: «تکرار می‌کنم، اگر واقعا این جشنواره مال دولت نبود، شما با عکس‌العمل دیگری از من مواجه می‌شدید.»

عسگرپور با اشاره به این‌که حاضر بوده و هست با مدعی‌ترین فرد دولت نسبت به اهمیت جشنواره، وارد مناظره شود، گفت: «البته در مورد این تعطیلی باید این را بگویم که اصل تعطیلی جشنواره در این دولت برایم قابل پیش‌بینی بود، اما به هیچ عنوان فکر نمی‌کردم به این شیوه عمل شود؛ فکر می‌کردم پیش‌زمینه‌هایی طی شود و با چیدمانی به این سمت بروند، اما خب در عمل دیدیم که بله می‌شود به این بی‌ریختی و بی‌سلیقگی هم کاری را انجام داد. تنها چیزی که درباره آن‌چه که اتفاق افتاد برایم مطرح شد و در عکس‌العملی که داشتم نمود پیدا کرد این بود که بگویم کسانی که تصمیم گرفتند، اطلاعات بسیار کمی دارند، اثبات این هم خیلی سخت نیست؛ با انجام دادن یک مناظره می‌توان این را نشان داد. نکته دوم این‌که کسانی که این تصمیم را اعلام کردند، بیشتر مجری اوامر بودند.»

دبیر سی‌وهشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر بر این باور است که جشنواره جهانی دوباره به همان شکل مستقل قبلی در آینده بازخواهد گشت و می‌گوید: «سینمای ایران زیست‌ بومی دارد که بخشی از آن در مبادلات بین‌المللی به مفهوم برگزاری این جشنواره است؛ نه این‌که من خودم فیلمم را بردارم و ببرم جایی و بفروشم یا در جشنواره‌ای شرکت کنم. منظورم مفهوم برگزاری فستیوال است که جای خالی آن حتما حس خواهد شد. سینمای ایران به میزان زیادی مورد توجه کشورهای دیگر است؛ ما در این منطقه می‌توانستیم بیشتر مورد توجه باشیم، و این مورد توجه قرار گرفتن با جشنواره‌ای که ملغمه‌ای از میهمانی و رقابت و منازعات داخلی و سوءمدیریت و دهان به دهان گذاشتن‌های وطنی باشد امکان‌پذیر نیست.»

*خبرآنلاین

به گزارش سینماپرس، ۱۲ بهمن ۱۴۰۰ بود که خبر آمد زیرساخت تلوبیون (پلتفرم پخش زنده و آرشیو شبکه‌های سازمان صداوسیما) هک شده است، اتفاقی که چند روز پیش از آن، در هفتم بهمن برای شبکه یک سیما نیز رخ داده بود. حال پیمان جبلی، رئیس سازمان صداوسیما در گفت‌وگو با سالنامه «همشهری» در مورد علت این اتفاق چنین گفته است: «هنوز بررسی‌ها تکمیل نشده و خودمان هم از نتیجه قطعی کاملا باخبر نیستیم، چون نهادهای متخصص در کشور روی این موضوع کار می‌کنند، کما اینکه در هک سامانه‌های سوخت هم موضوع پیچیده‌ای اتفاق افتاد، آن‌جا هم دارد کار می‌شود، به هر حال ببینید، وب‌محور شدن زندگی بشر در جامعه امروز، آسیب‌پذیرترش کرده است. یعنی یک زمانی در خانه‌مان که می‌نشستیم، دیوار خانه ما مرز خانه ما بود. الان ما هیچ چیز شخصی و حریم شخصی برای خودمان، به خاطر وب‌محور شدن زندگی‌مان، نداریم. شما امکان دارد که بتوانید بدون واتساب زندگی کنید؟ الان سال ۱۴۰۰؟ نمی‌شود.»

او ادامه داد: «آدم یک‌جور احساس می‌کند که در اتاق شیشه‌ای، خانه شیشه‌ای، در کشور شیشه‌ای و در یک جامعه شیشه‌ای زندگی می‌کند. این تا زمانی که به زندگی شخصی مربوط می‌شود، بالاخره افراد اختیارات خودشان را دارند و بعضی‌ها می‌گویند برای این که من حریم خودم را حفظ کنم وارد هیچ شبکه اجتماعی‌ای نمی‌شوم، این یک استثناست. در جامعه ما، حداقل جامعه تحصیل‌کرده شهری نخبه که امکانات در اختیارشان هست، بالای ۹۶ درصد هستند که بالاخره به نحوی این فضا در اختیارشان است اما وقتی کار به دستگاه‌هایی مثل صداوسیما یا نهادهای دیگر می‌رسد، خیلی خطرناک می‌شود. این فقط یک واقعیت نیست، بلکه واقعیت خطرناکی است.»

رییس سازمان صداوسیما درباره سابقه روی‌دادن این اتفاق در تمام کشورهای دنیا گفت: «زمانی بود که برودکست ما از طریق نوار بود و کاغذ. نوار می‌بردیم در استودیو پلی می‌کردیم، از روی کاغذ هم گوینده می‌خواند. الان دیگر تیپلس و پیپرلس یعنی نه نواری وجود دارد و نه کاغذی. نوار از طریق فایل منتقل می‌شود از این نقطه به آن نقطه و متن هم باز به شکل فایل از این نقطه به آن نقطه منتقل می‌شود. یعنی ما الان فایل‌محور شده‌ایم. برودکست هستیم ولی برودکست ما به شدت فایل‌محور است و بر مبنای برودبند است. خب این خیلی آسیب را زیاد می‌کند. یعنی وقتی که تبدیل می‌شویم به مجموعه‌ای که از طریق سیستم‌های اینترانتی و اینترنتی باید پخش و تولید کنیم، امکان نفوذ و هک در ما خیلی زیاد می‌شود، کما این که در کشورهای پیشرفته دنیا هم بارها این‌ها مورد هجوم قرار گرفته‌اند و رخنه‌های امنیتی در آن‌ها به وجود آمده در مورد سرایت‌ها که الی‌ماشاء‌الله، روزی نیست که ده‌ها بلکه صدها و هزاران سایت مورد حمله قرار نگیرد. همه‌شان هم ممکن است انگیزه سیاسی نداشته باشند، خیلی‌ها انگیزه سوءاستفاده دارند، باج‌گیری یا چیزهای دیگر که در دنیا دارد اتفاق می‌افتد.»

جبلی درباره هک فایل‌ها گفت: «به خاطر همین یکی از پرمنفعت‌ترین بیزینس‌های دنیا، بیزینس‌های آنتی ویروس و فایروال و این چیزهاست که دارند تولید می‌کنند. ما هم از این آسیب مصون نیستیم و همیشه صداوسیما مراقبت داشته منتها هرچه جلوتر می‌رویم، هرچه فایل محورتر می‌شویم و لازمه‌اش هم هست، ما نمی‌توانیم در سیستم‌های قدیمی بمانیم روزبه‌روز به این سمت می‌رویم که فایل‌محورتر شویم برای جلوگیری از ورود به سیستم ارتباطی، هک فایل‌ها و بارگذاری فایل‌های مخرب، خیلی باید تلاش کنیم. ما هم علاوه بر این که تجهیزات‌مان در بعضی قسمت تجهیزات به‌روزی نیست و این یک زنگ خطر برای کشور و ماست. ما بارها این هشدار را داده‌ایم، وقتی می‌گوییم بودجه، متأسفانه دستگاه‌های مسئول فقط فکر می‌کنند که می‌خواهیم افزایش حقوق بدهیم، ما برای نگهداری، به‌روزرسانی و ارتقای سیستم‌هایمان نیاز به بودجه داریم. وقتی که ما یک سیستم را نتوانیم به‌روز کنیم، اصلا خود آن سیستم ویروس می‌شود، خودش اختلال می‌شود.»

او درباره تکرار این اتفاق گفت: «سیستم‌های امنیتی و ایمنی ما انصافا بد نیست در صداوسیما، پیشرفته است، شاید در روز ده‌ها هزار حمله به ما می‌شود، SOC هایی که داریم رصد می‌کند، بعضی‌ها به صورت رباتیک است و بعضی‌ها هم نه، شخصی پشت آن است و دارد تلاش می‌کند که وارد سیستم‌های ما شود. یعنی هزاران عملیات حمله در روز اتفاق می‌افتد. اتفاقی که افتاد یک اتفاق سازماندهی شده تخریبی و هدفمندی بود که توسط دشمن اتفاق افتاد. اطلاعات اولیه‌ای که داریم بسیار کار حساب شده‌ای بوده و با شناسایی بعضی از حفره‌هایی که یا به دلیل سخت‌افزار و یا به دلیل نرم‌افزار مغفول مانده بود، توانسته بودند از آن مسیر وارد شوند و در واقع آن فایل نامربوط را روی پلی لیست ما بارگذاری کنند و پلی لیست ما هم آن را پخش کرد. دستگاه‌ها و سیستم‌هایی داشتیم که باز سیستم ایمنی‌شان بالاتر بوده و آن فایل را نامربوط تشخیص داده و پخش نکرده، اما بعضی از جاها و بعضی از شبکه‌هایمان مثل شبکه یک یا یکی از شبکه‌های دیگر، چند ثانیه از آن را پخش کردند. باید تلاش کنیم و واقعا داریم این کار را می‌کنیم که از این اتفاقی که افتاده به عنوان یک فرصت استفاده کنیم یعنی بفهمیم و متوجه شویم که نقاط آسیب‌پذیرمان کجاست، نه تنها آن نقاط را سد کنیم و پوشش دهیم بلکه سیستم‌هایی را هم که می‌تواند باعث ایجاد این نفوذها و منفذها شود جلویش را بگیریم و تغییر دهیم.»