بایگانی اردیبهشت 1, 1401

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ورایتی، فیلم سینمایی «تصور» ساخته علی بهراد با نام قبلی «هرمان» به عنوان یکی از فیلم‌های بخش رقابتی هفته منتقدین جشنواره کن انتخاب شده است.

فهرست فیلم‌های بخش هفته منتقدین هفتاد و چهارمین دوره جشنواره فیلم کن دربرگیرنده ۱۱ فیلم بلند و ۱۳ فیلم کوتاه است.

این بخش جانبی جشنواره فیلم کن که امسال شصت و یکمین سال برگزاری‌اش را تجربه می‌کند با نمایش اولین فیلم جسی آیزنبرگ با عنوان «وقتی نجات دنیا را تمام می‌کنی» آغاز می‌شود. «سوهی بعدی» نیز به عنوان فیلم اختتامیه انتخاب شده و ساخته جولای یونگ است.

«پسران رامسس» ساخته کلمان کوگیتوره، «همه جین را دوست دارند» ساخته سلین دوو که کمدی رمانتیکی ترکیبی با انیمیشن است و فیلم افتتاحیه و اختتامیه در بخش رقابتی هفته منتقدین جای نگرفته‌اند.

در بخش رقابتی «تصور» اولین فیلم سینمایی علی بهراد جای خواهد داشت که از آن به عنوان یک فیلم جاده‌ای عاشقانه پاپ، معاصر، پر از راز و رمزو و فانتزی یاد شده است.

میکو میالی‌لاتی چهره مشهور فنلاندی نیز با اولین فیلمش «داستان هیزم شکن» که اثری تراژیک کمدی درباره یک هیزم‌شکن و پسرش است جای دارد.

از دیگر فیلم‌های بخش رقابتی هفته منتقدین «بسته» فیلمی تاریک از آن درس رامیز پولیدو از کلمبیا درباره یکمرکز توانبخشی تجربی برای پسران است. «زخم‌های تابستانی» ساخته سیمون ریث کارگردان فرانسوی نیز داستانی خارق‌العاده درباره دو برادر را تصویر می‌کند.

«پس از خورشید» به کارگردانی شارلوت ولز یک کمدی درام تلخ و شیرین با بازی پل مسکال درباره پدر و دختری در یک تعطیلات تابستانی است.

«آلما ویوا» به کارگردانی کریستل آلوس میرا کارگردان فرانسوی-پرتغالی داستانی درباره یک بچه و مادربزرگ وی را در دهکده‌ای در پرتغال تصویر می‌کند و فیلمساز بلژیکی امانوئله نیکوت با فیلم «عشق به روایت دالوا» درامی درباره زندگی یک دختر ۱۲ ساله است که در پرورشگاه بزرگ می‌شود.

در مجموع امسال ۱۷۰۰ فیلم کوتاه و ۱۱۰۰ فیلم بلند به این بخش از جشنواره کن ارسال شده بودند.

همان طور که پیش‌تر گزارش شده بود کوثر بن هنیه فیلمساز تونسی امسال رییس هیات داوران این بخش است.

بخش هفته منتقدین ویژه فیلم‌های اول و دوم کارگردان‌هایی از سراسر جهان است.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی انجمن منتقدان و نویسندگان آثار سینمایی ایران، جعفر گودرزی رییس انجمن منتقدان و نویسندگان آثار سینمایی ایران با مجید پوراحمدی مدیرعامل صندوق اعتباری هنر و مسلم کریمی معاون اعضای این صندوق دیدار کرد.

تعیین تکلیف عضویت اعضای انجمن منتقدان و نویسندگان آثار سینمایی ایران در صندوق که پیامک خانه سینما برای‌شان آمده بود به ویژه درباره بیمه تامین اجتماعی، پیگیری پرداخت نشدن کمک هزینه عید تعدادی از اعضای این انجمن از جمله موارد مطروحه در جلسه بود.

از نکات قابل توجهی که از سوی رییس انجمن مطرح شد این بود که مرجعیت انجمن منتقدان به عنوان معرف صلاحیت اعضا نزد صندوق (به جای معاونت مطبوعاتی ارشاد) به رسمیت شناخته شود.

تخصیص اعتبار مالی برای وام بلاعوض ضروری به اعضایی که مشکلات خاصی دارند، از دیگر موارد مطرح شده در این جلسه بود.

پیمان شوقی بازرس انجمن منتقدان و نویسندگان آثار سینمایی ایران هم در این جلسه رییس انجمن را همراهی کرد.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از اداره کل روابط عمومی سازمان امور سینمایی و سمعی بصری؛ فیلم‌نامه‌های «چیزهایی که می‌کُشی» به تهیه‌کنندگی پیمان معادی و کارگردانی و نویسندگی علیرضا خاتمی، «شال آبی» به تهیه‌کنندگی، کارگردانی و نویسندگی داوود توحیدپرست و «نمایش کودکانه به سبک ایتالیایی» به تهیه‌کنندگی محسن محسنی‌نسب و کارگردانی و نویسندگی صالح دلدم موافقت شورای پروانه ساخت سازمان سینمایی را اخذ کردند.

حسین فرقدان کارگردان مستند «از غرق‌آباد تا جوشن» همزمان با عرضه اینترنتی این مستند در گفتگو با خبرنگار مهر درباره آن توضیح داد: این مستند درباره شهید علی زارع نعمتی است و از آنجایی که او متولد غرق‌آباد ساوه بود و سرانجام داستان فیلم هم منتهی به ماجرای «جوشن» و تقابل با ناوگان نیروی دریایی آمریکا در فروردین‌ماه سال ۶۷ می‌شود، نام فیلم را «از غرق‌آباد تا جوشن» گذاشتیم.

وی ادامه داد: شهید زارع‌نعمتی در همان سنین کودکی به همراه خانواده به تهران مهاجرت می‌کند و بعدها به فوتبال علاقمند می‌شود. او فردی خوش‌مشرب بود تا اینکه در سال ۵۶ به لیبرنو ایتالیا اعزام می‌شود. زمانی که جنگ آغاز می‌شود و درس او به پایان می‌رسد، با توجه به اینکه از سوی رژیم پهلوی به خارج اعزام شده بودند، به‌دلیل وقوع انقلاب امکانش را داشت که در ایتالیا بماند، اما علی‌رغم این امکان، در شرایط جنگ به ایران بازمی‌گردد و با عضویت در نیروی دریایی، وارد جنگ می‌شود.

این مستندساز درباره نحوه شهادت شهید زارع نعمتی هم توضیح داد: در سال ۶۷ هواپیماهای آمریکایی سکوهای نفتی «نصر» و «سلمان» در ایران را بمباران می‌کنند. همان زمان به ناوچه «جوشن» اطلاع می‌دهند که برای کمک به این منطقه برود اما در مسیری که برای امدادرسانی می‌روند، از سوی ناوگان دریایی آمریکا محاصره می‌شوند به آن‌ها اخطار داده می‌شود و از طریق جنگ الکترونیک همه رادارهای ناوچه ایرانی را قطع می‌کنند. آمریکایی‌ها تهدید می‌کنند که شما باید ناوچه را به ما تحویل دهید. ناوچه جوشن اما اعلام می‌کند ما صرفاً برای کمک آمده‌ایم و جنگی هم با شما نداریم. علی‌رغم این مذاکرات اما آمریکایی‌ها تأکید بر تسلیم ناوچه «جوشن» داشتند.

وی مطرح کرد: همان زمان جلسه‌ای میان اعضای ناوچه شکل می‌گیرد و تصمیم می‌گیرند به هیچ‌وجه تسلیم نشوند و تا پایان بجنگند. استدلال جالبی هم برای این تصمیم خود داشتند؛ وقتی از فرمانده ناوچه «جوشن» پرسیدم که چرا تسلیم نشدید، استدلال‌شان این بود که اگر تسلیم آن‌ها می‌شدیم، کلی کار تبلیغاتی روی گرفتن این ناوچه انجام می‌دادند و می‌گفتند ایرانی که تازه انقلاب کرده و مدعی استقلال است، به همین راحتی و با یک تشر، ناوچه خود را تسلیم ما کرد. استدلالشان این بود که اگر تسلیم می‌شدیم، حیثیت کشور زیر سوال می‌رفت. این تصمیم در حالی بود که به همه آن‌ها پیشنهاد شده بود در صورت تسلیم می‌توانند به آمریکا و یا عمان بروند و هرگاه خواستند به ایران بازگردند اما با وجود این پیشنهاد هم آن‌ها تسلیم نشدند و کار به تبادل آتش می‌کشد. اولین شلیک هم از سوی آمریکایی‌ها اتفاق می‌افتد.

فرقدان ادامه داد: زمانی که آمریکایی‌ها مطمئن می‌شوند که ایرانی‌ها تسلیم نمی‌شوند، از طریق یکی از هواپیماهای خود موشکی را به سمت ناوچه «جوشن» شلیک می‌کنند و در پاسخ ایرانی‌ها یکی از هلی‌کوپترهای آن‌ها را هدف قرار می‌دهند و همین باعث می‌شود که آمریکایی‌ها متواری شوند. بعد از آن تبادل آتش از طریق شلیک موشک میان ناوشکن آمریکایی و ناوچه ایرانی ادامه پیدا می‌کند.

این مستندساز درباره این تقابل نابرابر میان نیروهای ایرانی و آمریکایی توضیح داد: واقعیت این است که نیروهای ایرانی در این ناوچه، نیروهای نخبه‌ای بودند که استعداد رویارویی در این میدان را داشتند. البته در شرایطی که جنگ الکترونیک صورت گرفته و همه تجهیزات فنی و راداری ناوچه ایرانی دچار اختلال شده، دیگر نبوغ و استعداد صرف کفایت نمی‌کند و اینجا باید به غیرت و اعتماد به نفس این افراد هم اشاره کنیم که ثمره انقلاب بوده، غیرت انقلابی در آن مقطع به گونه‌ای بوده است که آن‌ها تلاش کنند تا عزت خود را حفظ کنند.

وی با اشاره به بازگشت شهید زارع نعمتی به ایران در زمان جنگ ادامه داد: افراد بسیاری در همان زمان بودند که در خارج از کشور ماندند و در همین مستند هم یکی از دوستان شهید می‌گوید که یکی دو نفر از هم‌دوره‌ای‌های آن‌ها هم در ایتالیا مانده‌اند و به ایران نیامدند. برای ما که پس از ۴ دهه شرایط امروز را می‌بینیم شاید این تصمیم عجیب باشد اما در دهه ۶۰ این تصمیم اوج وطن‌پرستی این شهید بوده است. هرچند در همان سال‌های دهه ۶۰ افرادی حتی در همین ایران بودند که می‌ترسیدند به میدان جنگ بروند و ترجیح می‌دادند اگر کمکی هم می‌خواهند داشته باشند در همین شهر بمانند و دورادور کمک کنند.

فرقدان در پایان گفت: نکته‌ای که برای من همچنان دردناک است، این است که خانواده شهید زارع‌نعمتی هنوز در انتظار بازگشت او هستند. با برادر این شهید در مستند صحبت کرده‌ایم که می‌گوید ما می‌دانیم علی شهید شده اما از آنجایی که هنوز هیچ اثر و پیگیری از او تحویل خانواده‌اش نشده است، با خود می‌گویند شاید یک روزی، از یک جایی او به خانه برگردد. این برادر می‌گوید هنوز ته دلمان یک کورسوی امید برای بازگشت او هست. مادر این شهید هم که فوت شده‌اند، تا لحظات آخر چشم به در داشت تا شاید پسرش به خانه بازگردد.