بایگانی بهمن 21, 1401

سید علی فاطمی/ «غریب» عنوان یکی از تولیدات سینمایی عرضه شده در «بخش سوادای سیمرغ» است که علاقمندان بسیاری منتظر تماشای آن در «چهل و یکمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر» بودند؛ اثری که قرار بود تا با حضور در «ژانر دفاع مقدس» بتواند روایت‌گر بخشی از شخصیت اسطوره‌ای «سردار شهید محمد بروجردی» باشد، اما با وجود تمام تلاش خود در این مسیر موفقیت کامل کسب نکرده است و این ناکامی بیش از هر چیز محصول فقدان در پرداخت مناسب و پیش‌رفتن بر بستر یک فیلمنامه دقیق و حرفه‌ای است.

«غریب» که فیلمی قابل تامل در جشنواره کم بضاعت چهل و یکم است با یک مقدمه نسبتا طولانی آغاز می‌شود و بدون تبیین صحیح و قابل فهم از موقعیت تاریخی و با استفاده از شیوه «فلاش‌بک» به سراغ روایت اصلی رفته و در این گذشته نمایی به ترسیم ناقص چهره گروهک‌های موجود در کردستان می‌پردازد. نقصی که بیش از هر چیز محصول پرش‌های غلط و ایستادن‌های بی‌جا در سبک روایت‌گری این اثر است. اثری که به وضوح در سبک روایت‌گری خود معلق است و فیلمنامه آن نتوانسته در سبک نگارش میان «سریال بودن» با «سینمایی شدن» تفکیک قائل شود و یکی را انتخاب کند.

باید توجه داشت که «سردار شهید محمد بروجردی» یکی از برجسته‌ترین شهدای دوران دفاع مقدس است که به عنوان یک «چریک» در سال‌های پیش از انقلاب شناخته می‌شود. شخصیتی ویژه که در سن ۱۷ سالگی ازدواج کرد و ابتدا با سفر به سوریه و سپس لبنان توانست دوره‌های نظامی ویژه‌ای را طی و مهارت‌های چریکی مختلفی را در اردوگاه‌های «جنبش امل» به دست آورد و در این میان ارتباط ویژه او با «دکتر مصطفی چمران» شکل گیرد. مهارت‌هایی که سبب شد تا ایشان پس از قیام ۱۹ دی ۱۳۵۶ هجری‌شمسی با اخذ مجوز شرعی عملیات‌های مسلحانه علیه رژیم پهلوی را سامان داده و تا زمان پیروزی انقلاب اسلامی بی‌وقفه به مبارزات خود ادامه دهد و پس از ان به عنوان یکی از اعضای هیئت مؤسس «سپاه پاسداران انقلاب اسلامی» آنچنان در پایه‌گذاری این نهاد مقدس همت گمارد که به اعتقاد بسیاری ایشان را می‌توان تربیت‌کننده «نسل فرماندهان سپاه» قلمداد نمود و اساسا بسیاری از فرماندهان سپاه دانش‌آموخته «مکتب بروجردی» محسوب می‌شوند. البته عرق و علاقه ویژه «شهید بروجردی» برای خدمت به مردم مظلوم کردستان سبب شد تا ایشان هیچ مسئولیتی جُز حضور در این منطقه جغرافیایی را قبول نکند و با توانمندی فوق العاده خود در سامان‌دهی نیروهای انقلاب و سامان دادن امور مردم در غرب کشور آنچنان محبوب قلوب مردم شود که در میان اکراد به «مسیح کردستان» ملقب گردد و وجاهت او به عنوان «قهرمان ملی» در تاریخ ثبت گردد و در نهایت به تاریخ ۱ خرداد ۱۳۶۲ هجری‌شمسی با برخورد ماشین‌اش به یک مین جاده‌ای در محور مهاباد به نقده به آرزوی دیرینه خود یعنی «شهادت» نایل آید و شاید هیچ و یا کمتر مقداری از این همه در طول روایت طولانی و حدودا دو ساعته «غریب» برای مخاطب سینمایی آن ترسیم می‌گردد.

در مجموع فیلم سینمایی «غریب» علی رغم همراهی مخاطب با آن، ولی با فاکتورگیریهای اشتباه تاریخ و نابلدی در پرداخت شخصیتهای تاریخی در یک اثر سینمایی، در تصویرسازی از «مسیح کردستان» و رساندن کامل وجاهت شخصیت «شهید بروجردی» کم توان ظاهر می‌شود و تنها با پیش مطالعه نسبت به این «قهرمان ملی» می‌توان «غریب» را فهمید و با آن ارتباط برقرار کرد؛ و تازه باید به سراغ پاسخ موضوعات و شبهاتی جدید از دوران دفاع مقدس رفت که این همه در شرایط فعلی جای بسی تامل دارد.

به گزارش سینماپرس، نشست خبری فیلم سینمایی «سینما متروپل» به کارگردانی محمدعلی باشه‌آهنگر شامگاه ۲۱ بهمن ماه در پردیس ملت برگزار شد.

در ابتدای این نشست باشه‌آهنگر درباره اینکه قصه یک خطی این فیلم چیست بیان کرد: فیلم پیچیدگی خاصی ندارد و می‌توانید هر برداشتی که خواستید از آن داشته باشید. به طور کلی به نظرم فراتر از هر چیزی این فرهنگ و هنر است که می‌تواند قلب‌ها و روح‌ها را به هم نزدیک کند به ویژه در کشور ما.

باشه‌آهنگر درباره وجود قصه‌های اضافه در این فیلم اظهار کرد: این درامی با داستانک‌های مختلف است و هر کدام از این داستانک‌ها در راستای داستان اصلی پیش می‌روند اگر این‌طور که شما می‌گویید باید فیلم کوتاه می‌ساختم. این فیلمی درباره شهری در محاصره است. سکانس پایانی سکانسی است که دلالت بر امروز دارد. این فیلم تاریخ پنجاه و اندی سال سینما در کشور ما را نشان می‌دهد که باید بیشتر از این درباره‌اش صحبت می‌شد به ویژه اتفاقاتی که امروز برای آن رخ می‌دهد ما به چند کپشن اکتفا کردیم.

وی درباره عدم حضور رضا کیانیان در این نشست گفت: دلیل نبودنش را به خودش زنگ بزنید و بپرسید.

حامد حسینی تهیه‌کننده این فیلم هم درباره اینکه او در جلسه‌ای با حضور تهیه‌کنندگان با اهدای سیمرغ مردمی مخالفت کرده و او مانع اهدای این سیمرغ شده است گفت: اگر این قدرت را داشته باشم که خوب است اما مسأله این بود که در آن جلسه‌ای که با حضور دبیر جشنواره و رییس سازمان سینمایی و دیگر تهیه‌کنندگان برگزار شد، گفتند احتمالاً نمی‌توانیم رای مردمی داشته باشیم بخشی از این بحث به دلیل ضعف اینترنت و بخشی هم به دلیل آماده نبودن فیلم‌ها بود چیدمان اکران فیلم‌ها هم درست نبود. فیلم ما قرار بود به جشنواره نرسد به دلیل ملاحظاتی که وجود داشت گفتند برسانید با این حال در آن جلسه گفتم فیلمی که در روزهای پایانی اکران مردمی قرار بگیرد چگونه می‌تواند در رای مردمی باشد به همین دلیل با اهدای سیمرغ مردمی مخالفت کردم اما گفتم با رای اکثریت موافقم. من هم فکر نمی‌کردم چنین اتفاقی رخ بدهد.

باشه آهنگر درباره بی‌مخاطب بودن «سینما متروپل» گفت: هر فیلمی مخاطب خود را دارد درباره بودجه «سرو زیر آب» عددی را عنوان می‌کنید اما اگر می‌دانید بودجه «سرو زیر آب» چقدر بود آن را اعلام کنید. هر فیلمی مخاطب خود را دارد. اگر «سر زیر آب» در شرایط مناسبی اکران می‌شد، حتماً مخاطب بهتری پیدا می‌کرد اما ببینید با چه شرایط و با چه ظلمی اکران شد. درصد بالایی از آنهایی که فیلم را دیده بودند؛ راضی بودند. آن فیلم سندی تصویری درباره معراج شهدا بود. هیچ سندی گویاتر از آن نبود. کجا دیدید پژوهشی درباره معراج شهدا شده باشد. با این تحقیق هم مخالفید؟ فیلم تارکوفسکی هم زمانی مخاطب کمی داشت، من البته خاک پای تارکوفسکی هم نمی‌شوم. فیلم‌هایی که ارجاعاتی تاریخی دارند به عنوان اسناد تاریخی بعدها مورد استفاده قرار می‌گیرند.

حسینی درباره اینکه گفته می‌شود فیلم بیش از ۲۷ میلیارد هزینه داشته است گفت: این برآورد غلط است. درباره «سرو زیر آب» هم اعداد و ارقامی گفته می‌شد اما درست نبود درباره مسأله برآورد و هزینه در حوزه فیلم‌های دفاع مقدس باید بگویم هر آنچه در این حوزه هزینه می‌شود از خزانه کل برداشت می‌شود اما دو برابر آن بازمی‌گردد چون به هر حال مراجع مختلف بودجه‌هایی می‌گیرند و اینها در طول سال از یک سری فیلم حمایت می‌کنند پس درآمد حاصل از این فیلم‌ها به خزانه کل بازمی‌گردد. فیلم‌های دفاع مقدس در مدیای سینما و تلویزیون و شبکه نمایش خانگی پخش می‌شوند و درآمد مختلفی دارند پس هیچ فیلم دفاع مقدسی نیست که ضرر بدهد مثل فوتبال است درآمد این بخش سینما تضمین شده است و به همین دلیل حاکمیت از اینگونه فیلم‌ها حمایت می‌کند. آن عدد که درباره بودجه فیلم هم گفتید غلط است.

باشه آهنگر در پاسخ به سوالی درباره اینکه روابط شنیع در این فیلم وجود دارد، به کنایه گفت: باید آن سلطانی که در فیلم وجود داشت و مانع دیدن فیلم‌ها می‌شد اینجا هم می‌آوردیم تا شما فیلم را نمی‌دیدید! سینما نرو دوست عزیز!

باشه آهنگر مطرح کرد: در ایتالیا موسولینی وقتی آمد و سینما را به دلایلی تعطیل کرد که اتفاقاً بعدش سینما جلوی فاشیست ایستاد. البته اینکه گفتم ربطی به وضعیت الان ما ندارد. برداشت دیگری از آن نشود اما سینما و هنر به هر حال راهگشاست.

این کارگردان مطرح کرد: من درباره هر چیزی فیلم می‌سازم به پولش اشاره می‌کنید، در حالی که درصد بالایی از آنچه می‌سازم برای خودم رخ داده و من در خلا فیلم نمی‌سازم. سینما متروپل وجود داشت و متاسفانه فرو ریخت. به این فیلم درام سینمایی اضافه شده است فیلم به دلیل اینکه بار نمایشی دارد درام به آن اضافه شده اما بخش‌های زیادی از آن اتفاق افتاده است. این را هم باید بگویم من به همراه هفت هشت نفر بودیم که آن سینما را راه انداختیم، چون می‌خواستیم عراق فکر کند در این شهر حتی سینما کار می‌کند و شهر سقوط نکرده است. این سینما را ما راه‌اندازی کردیم و خودم در چند مقر فیلم به نمایش گذاشتم.

به گزارش سینماپرس،

نشست اعلام نامزدهای چهل‌ویکمین جشنواره فیلم فجر شامگاه ۲۱ بهمن ماه در پردیس ملت برگزار شد.

در ابتدای این نشست مجتبی امینی دبیر این رویداد اعضای هیات داوران را اعلام کرد که متشکل از پرویز شیخ طادی، مجید اسماعیلی، ابراهیم حاتمی‌کیا، محمد رضوی، محمد تقی فهیم و مسعود نقاش زاده هستند.

در ادامه مجتبی امینی به معرفی نامزدهای بخش‌های مختلف پرداخت.