سینماپرس: وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با بیان اینکه نمایشگاه قرآن در استانها همزمان در حال اجرا است، گفت: کشورهای مختلف درخواست داشتند نمایشگاه قرآن را به صورت مشترک و مشارکتی برگزار کنیم که تقاضاها در حال بررسی است.
به گزارش سینماپرس، محمدمهدی اسماعیلی در گفتوگو با ایرنا درباره سیامین نمایشگاه بین المللی قرآن کریم در تهران گفت: این رویداد که از ۱۲ فروردین در مصلای تهران آغاز شده بود، شامگاه جمعه (۲۵ فروردین ۱۴۰۲) به کار خود پایان داد و به یاری و لطف خدا به نقطه عطفی در تقویم رویدادهای فرهنگی قرآنی کشور تبدیل و در فضای عمومی ماه مبارک رمضان اتمسفر معنوی خوبی در جامعه ایجاد کرد.
بیشتر بخوانید
مدرسهای به وسعت ایران در مصلای تهران
آیین گشایش سیامین نمایشگاه بینالمللی قرآن با حضور رئیسجمهوری
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی اظهار داشت: نمایشگاه قرآن امسال با بیش از ۷۵هزار مترمربع مساحت داشت و نسبت به سال گذشته رشد چشمگیر در ابعاد مختلف کمی و کیفی ثبت شد. صدها هزار نفر از این نمایشگاه بازدید کردند که طبق آمار رکورد جدید در بازدید در ادوار این رویداد ثبت شده است.
وی گفت: در این دوره برنامههای متنوعی برای گروههای سنی از جمله دهه هشتادیها و نودیها، برای جوانان و بانوان برگزار شد، اجتماعات تخصصی تشکیل شد. کار بسیار بزرگی صورت گرفت که باید از همکاران در حوزه معاونت قرآن و عترت وزارتخانه و همچنین مردم عزیز و فعالان قرآنی که مشارکت فعال داشتند، تشکر کنم.
بیشتر بخوانید
ایران امسال در ۱۰ کشور جهان نمایشگاه قرآن دایر میکند
اسماعیلی گفت: حضور قوی و پررنگ مردم در نمایشگاه قرآن انگیزههای ما را در برنامهریزی برای هرچه باشکوهتر برگزار شدن دورههای بعدی را صدچنان کرده است.
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی خاطرنشان کرد: نمایشگاه قرآن در استانها همزمان در حال اجرا است، کشورهای مختلفی درخواست داشتند به صورت مشارکتی نمایشگاه قرآن برگزار کنیم که در حال بررسی تقاضاها و پیشنهادات هستیم.
آیین پایانی هفته هنر انقلاب اسلامی، معرفی چهره برتر هنر انقلاب اسلامی و تقدیر از چهره ماندگار هنر انقلاب اسلامی در سال ۱۴۰۱ با حضور محمدمهدی اسماعیلی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، محمدمهدی دادمان رییس حوزه هنری، محمد قمی رییس سازمان تبلیغات اسلامی، محسن برمهانی معاون سیما و محمود سالاری معاون هنری در حوزه هنری برگزار شد.
سینماپرس: میکی دیهارا از گای ریچی برای فیلمنامه «آقایان» شکایت کرده و مدعی شده است که این فیلم به نوعی با بازتولید قابلتوجه فیلمنامه وی ساخته شده است.
به گزارش سینماپرس، به نقل از ورایتی، گای ریچی برای ساخت فیلم «آقایان» با بازی متیو مککانهی، چارلی هانام و میشل داکری به دادگاه میرود.
در شکایتی که به تازگی از این کارگردان بریتانیایی در لندن شده وی از سوی نویسنده و بازیگر میکی دیهارا متهم شده که فیلمنامه «آقایان» یا «جنتلمنها» مستقیما از روی فیلمنامهای که وی قبلا نوشته ساخته شده است.
دیهارا ادعا کرده ریچی به وی ماموریت داده بود تا دنبالهای بر فیلم گانگستری «راکاند رولا» سال ۲۰۰۸ بر اساس تجارب شخصی دیهارا بنویسد. دی هارا یک بار برای همراه داشتن کوکایین و حشیش به زندان محکوم شده بود.
سال ۲۰۱۸ که دیهارا فیلمنامهای برمبنای شخصیتی که کارش فروش گسترده ماریجواناست را تحویل میدهد ریچی با این اشاره که زمان فیلمهای گانگستری به پایان رسیده، نشان میدهد این پروژه دیگر در دستور کار نیست. اما ۲ سال بعد ریچی «آقایان» را ساخت که در آن مککانهی در نقش گانگستری به نام میکی بازی میکند که در تلاش است تا امپراتوری ماریجوانایی را که ساخته به فروش برساند.
حالا دیهارا ادعا میکند که این فیلم به نوعی با بازتولید قابلتوجه فیلمنامه وی ساخته شده است. وی در دادخواست خود گفته شخصیتهای فیلمنامه وی و جنبههای اصلی داستان از جمله فردی که یک امپراتوری ماری جوانا را اداره میکند و یک چهره اشرافی با کودکی معتاد همه از فیلمنامه او آمدهاند.
وی از شباهتهای دیگری هم یاد کرده و گفته است پس از اکران فیلم در ژانویه ۲۰۲۰ با پیامکی به ریچی به این مساله اشاره کرده و پاسخ ریچی این بوده که افراد گروهش مدتها در تلاش بودهاند تا او را پیدا کنند و موفق نشدهاند.
دیهارا میگوید درخواست وی این بوده که نامش به عنوان نویسنده فیلمنامه بیاید و در ضمن سهم ۲۵۰ هزار دلاری از فروش فیلم را دریافت کند. وی گفت گای ریچی حاضر شده نام او را به عنوان نویسنده یک فیلم دیگرش بیاورد اما او میخواهد در اثری که متعلق به خودش است نامش درج شود.
وی همچنین ادعا کرده برای اولین بار سال ۲۰۰۰ در فیلم «قاپزنی» با ریچی همکاری کرده است. در سایت آیام دیبی ریچی به عنوان نویسنده این فیلم معرفی شده است. نویسندگان «آقایان» هم ریچی، ایوان اتکینسون و مارن دیویس ذکر شدهاند.
سینماپرس: محمد قهرمانی تهیه کننده سینما در خصوص استراتژی «رشد تولید» در سینما گفت: سینما از دو جهت کار می کند یکی رشد تولید به عنوان محصولات صنعتی و غیر صنعتی و دانش بنیان است که به لحاظ محتوا و فیلمنامه می تواند تولیدکنندگان و مصرف کنندگان را ترغیب به مصرف کالای ایرانی کند و در واقع استفاده از کالای ایرانی را نهادینه کند و مسأله دوم در مورد کمیت آثار است که باید به آن هم توجه ویژه شود به نحوی که اگر مثلاً ما تاکنون سالی ۱۰۰ فیلم در سینما تولید می کردیم بتوانیم این تعداد را به ۱۵۰ فیلم برسانیم به هر رو نکته مهم این است که رشد تولید باید در کمیت و کیفیت آثار سینمایی لحاظ شود.
تهیه کننده فیلم های سینمایی «گیرنده» و «خاک و آتش» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود:تولیدات سینما بسته به سرمایه و سرمایه گذار است. خوشبختانه از سال های دور در بودجه دستگاه های دولتی اعتبارات اساسی برای این مقوله پیش بینی شده است. البته بنده دقیق نمی دانم امسال اوضاع چطور رقم خورده اما اگر این درصدهایی که برای دستگاه ها پیش بینی شده که باید صرف کارهای فرهنگی کنند و عدد و رقم قابل توجهی هم می شود به سمت تولیدات فیلم های سینمایی برود ما می توانیم شاهد تحولات اساسی در سینمای کشور باشیم.
این سینماگر با بیان اینکه ما امروزه در کشورمان نیازمند تولید فیلم هایی در خصوص فرزندآوری، اصلاح الگوی مصرف و سایر محورهایی که باورها و ارزش ها و فرهنگ عمومی کشور را ارتقا دهند هستیم متذکر شد: ما باید به سمتی برویم که ذائقه مردم به سمت فیلم های فاخر و اثرگذار برود. ما موظفیم که فرهنگ کشورمان را رشد دهیم. سینما باید فرهنگ سازی کند و از این رو رفتن به سمت تولید فیلم هایی که الزاماً جنبه سرگرمی دارند هیچ دردی از سینما درمان نمی کند.
قهرمانی در پایان این گفتگو خاطرنشان کرد: تولید فیلم های سطحی که تنها با محوریت سرگرمی ساخته می شوند به هیچ وجه نمی تواند برای جامعه مثمرثمر باشد. این آثار قطعاً نمی توانند در راستای پیشبرد اهداف و راهبردهایی که در حوزه فرهنگ و هنر پیش بینی شده نیز موثر واقع شوند و از این رو مدیران فرهنگی و سیاست گذاران باید توجه ویژه ای برای تولید فیلم های ارزشی و استراتژیک داشته باشند که امیدوارم در سال «مهار تورم و رشد تولید» بتوانیم شاهد این اتفاق ارزشمند در کشور عزیزمان باشیم.
سینماپرس: تعدادی از سینماگران مطرح کشور همزمان با نوروز ۱۴۰۲ در خصوص انتظارات از مسئولان فرهنگی و سینمایی در سال جدید متذکر شدند: آقایان ما مثلاً هنرمند این مملکت هستیم! چرا به فکر ما نیستید؟ آیا شما توان این را ندارید که حداقل فصلی یک بار بن خرید ارزاق و کالا از فروشگاه های زنجیره ای به ما بدهید؟ آیا ما شایستگی این را نداریم که بیمارستانی مختص هنرمندان داشته باشیم و دوا و درمان مان رایگان باشد؟ آیا ما سزاوار این نیستیم که بیمه بیکاری بگیریم؟
به گزارش سینماپرس نهادهای مختلفی مانند سازمان سینمایی، صندوق اعتباری هنر، خانه سینما، موسسه هنرمندان پیشکسوت و… مدت ها است هیچ تدبیری برای رفع معضلات مالی و معیشتی سینماگران ندارند و آن ها را به حال خود رها کرده اند؛ این در حالی است که کمترین وظیفه این نهادها رسیدگی به امور معیشتی و رفاهی اهالی سینما است. مدیران سینمایی قطعاً می توانند به جای برگزاری جشنواره های رنگارنگ بودجه این جشنواره ها را به سینماگران بیکار و خانه نشین اختصاص دهند؛ مدیران می توانند با دیگر نهادها مانند شهرداری و… تعامل کنند و برای اهالی سینما به صورت ماهانه یا فصلی بن خرید کالا از فروشگاه های رفاه، شهروند و… را در نظر بگیرند اما حتی از این کار هم دریغ می کنند و اصلاً گویا برایشان مهم نیست که سینماگران در وضعیت فلاکت باری به سر می برند. در همین راستا ۶ تن از سینماگران مطرح کشور آقایان: پولاد کیمیایی، اسماعیل فلاح پور، عزت الله رمضانی، مرتضی پورصمدی، رضا رویگری و سرکار خانم: گیتی معینی با سینماپرس گفتگو کرده و نظرات و پیشنهادات خود را با ما در میان گذاشتند که برای اطلاع بیشتر مخاطبان گرامی ماحصل اظهارات این هنرمندان در ذیل گردآوری شده است.
پولاد کیمیایی بازیگر و کارگردان سینما همزمان با نوروز ۱۴۰۲ در خصوص انتظارات از مسئولان فرهنگی و سینمایی در سال جدید گفت: هر روز بیشتر به نقطه انتهای مرگ سینما نزدیک می شویم چرا که هیچ تدبیر و سیاستی برای جلوگیری از رشد و توسعه معضلات بی رویه سینما مشاهده نمی شود و مسئولان به جای آنکه در پی بسط و گسترش ژانرها و مضامین متنوع در سینما باشند یک شابلون برای آثار در نظر گرفته اند و فیلمسازان را مجبور می کنند که بر اساس نظر و سلیقه آن ها مبادرت به ساخت فیلم کنند و همین مسأله روند مرگ سینمای کشور را سریع تر کرده است. پرسش اصلی بنده این است که چرا مسئولان به جای خصوصی سازی سینما را هر روز دولتی تر از قبل می کنند؟ در جشنواره ای که گذشت اغلب فیلم ها دولتی بودند و تولیدات بخش خصوصی در این مجموعه چندان جایی نداشتند؛ چرا باید وضعیت سینمای ما به اینجا برسد؟ چرا دولت که وظیفه اش تنها سیاست گذاری و نظارت است در زمینه تولید دخالت می کند؟ به خود بنده چند کار از سمت فارابی پیشنهاد شد که تولید آن ها را نپذیرفتم.
گیتی معینی بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون در این باره اظهار داشت: مسئولان هرگز به دغدغه ها و حرف های سینماگران توجه نکرده و نمی کنند و این ما هستیم که غم و بیکاری و نداری خرخره مان را چسبیده و جان مان را به لب رسانده است! چقدر بگوییم بیکاریم؟ چقدر بگوییم برای ما مقرری ماهیانه درخورد شأن ما را در نظر بگیرید؟ چه کسی باورش می شود که حقوق بنده بعد از سال ها کار شبانه روزی برای فرهنگ و هنر این کشور تنها ماهی ۴۰۰ هزار تومان است که با آن حتی توان خرید نان خالی ماهیانه ام را ندارم؟ آقایان ما مثلاً هنرمند این مملکت هستیم! چرا به فکر ما نیستید؟ آیا شما توان این را ندارید که حداقل فصلی یک بار بن خرید ارزاق و کالا از فروشگاه های زنجیره ای به ما بدهید؟ آیا ما شایستگی این را نداریم که بیمارستانی مختص هنرمندان داشته باشیم و دوا و درمان مان رایگان باشد؟ آیا ما سزاوار این نیستیم که بیمه بیکاری بگیریم؟
اسماعیل فلاح پور کارگردان سینما در این باره به سینماپرس گفت: مسئولان سینمایی همه فرصت ها را سوزاندند به نحوی که دیگر امیدی به بهبود وضعیت سینما نیست چرا که زمان از دست رفته و هیچ امیدی برای بهبود شرایط سینما باقی نمانده است. ما نباید بر این تصور باشیم که با شعارهای دروغین می توانیم اوضاع سینما را مناسب نشان دهیم! اینکه ما بیاییم و عنوان کنیم که مثلاً جشنواره چهل و یکم پر فروغ ترین جشنواره سینای کشور بود نشان می دهد که ما هیچ ارتباطی با دنیای بیرون نداریم و اصلاً سینما را نمی شناسیم!
عزت الله رمضانی فر بازیگر پیشکسوت سینما همزمان با نوروز ۱۴۰۲ در خصوص انتظارات از مسئولان فرهنگی و سینمایی در سال جدید گفت: مشکل اصلی اهالی سینما بیکاری، بی پولی، خانه نشینی و سرگردانی است؛ آنچه ما از مدیران فرهنگی و سینمایی می خواهیم این است که اندکی به ما توجه داشته باشند؛ این همه نهاد و سازمان ریز و درشت در سینما چه فایده دارد وقتی بخش کثیری از اهالی سینما در بیکاری مطلق به سر می برند؟ مدیران زمانی می توانند به خود و عملکردشان مفتخر باشند که هیچ بیکار و خانه نشین و بی پولی در سینما وجود نداشته باشد. بنده شخصاً عضو نهادهای متعددی هستم که بود و نبود هیچ یک از آن ها رسماً در زندگی ام تأثیری ندارد. مثلاً هر سال موسسه هنرمندان پیشکسوت در آستانه نوروز یک آذوقه حداقلی به هنرمندان می داد اما امسال حتی آن را هم ندادند. خانه سینما که سال ها است هیچ تدبیری برای رفع معضلات معیشتی اعضایش ندارد. وزارت ارشاد و سازمان سینمایی و صندوق اعتباری هنر هم که گویی کاملاً هنرمندان را فراموش کرده اند در صورتی که وظیفه شان است کاری کنند تا به قول معروف آب در دل هنرمندان تکان نخورد.
مرتضی پورصمدی فیلمبردار پیشکسوت سینما در این باره اظهار داشت: امروزه معضل اصلی اهالی سینما بیکاری گسترده و خانه نشینی است؛ مسئولان سینمای از خود سوأل کنند آیا دستیار یا مسئول فنی یک فیلم که تنها ۲۰ روز از سال را سر کار برده از پس تنازع بقای خویش برمی آید؟ واقعاً چه کسی موظف است تدبیری برای این وضعیت بغرنج اهالی سینما داشته باشد؟ این باعث تأسف است که اهالی سینما هیچ وقت دیده نمی شوند و به مشکلات شان پرداخته نمی شود. سینما به حال خود رها شده است و اهالی سینما نیز در این وانفسا سرگردان و حیران شده اند.
رضا رویگری بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون با انتقاد شدید نسبت به بی توجهی مدیران سینمایی به وضعیت وخیم معیشتی سینماگران گفت: امروزه درد اصلی هنرمندان بیکاری و خانه نشینی و معضلات شدید مالی و معیشتی است از این رو مدیران سازمان سینمایی، خانه سینما، وزارت ارشاد و… باید تدبیری عاجل برای رفع معضلات معیشتی سینماگران داشته باشند و با در نظر گرفتن مستمری ماهانه، سبد کالا و… مانع از افزایش بحران در زندگی هنرمندان شوند. مگر جمیع اهالی سینما چند نفر هستند که این همه مدیر و دستگاه و سازمان و نهاد از رفع معضلات مالی و معیشتی آن ها عاجز مانده اند؟ در این اوضاع بحرانی باید تمامی نهادهای سینمایی ورود کنند تا اوضاع زندگی هنرمندان اندکی سامان پیدا کند. الآن سینماگران ایران نیازمند کمک های مستقیم مالی مدیران هستند. مدیران بهتر است به جای انجام کارهای بیهوده و بودجه بر بادده بخشی از بودجه های سینما را صرف بهبود وضعیت معیشت و کیفیت زندگی هنرمندان کنند.
سینماپرس: «خانه فیلمنامه» بنیاد سینمایی فارابی با ادعای گسترش فعالیتهای بنیاد در حوزه فیلمنامه و تقویت متن راهاندازی شد؛ ادعایی که در بستر آن چند اقدام پیش پا افتاده همچون ارسال پیامک و … به عنوان دستآورد تلقی شده و لفظی با عنوان «کلینیک فیلمنامه» به حاشیه های عجیب آن مبدل گردیده است.
به گزارش سینماپرس، «خانه فیلمنامه» بنیاد سینمایی فارابی با هدف گسترش فعالیتهای بنیاد در حوزه فیلمنامه و تقویت متن و با تمرکز بر سه حوزه پیگیری، آرشیو فیلمنامهها و کلینیک فیلمنامه راهاندازی شد.
در سال ۱۳۹۹ با هدف استانداردسازی، تسریع و تسهیل فرآیندهای پذیرش فیلمنامههای سینمایی، راهاندازی سامانه فیلمنامه را در دستور کار قرار گرفت و در زمستان همان سال، سامانهای آغاز به کار کرد. در همین راستا، با گذشت سه سال از آغاز به کار این سامانه، بیش از ۶۶۰ طرح و فیلمنامه برای تقاضای حمایت، در سامانه ثبت شده و توسط معاونت فرهنگی مورد بررسی قرار گرفته است.
در دوره جدید فعالیت بنیاد، براساس بازخوردهای دریافتی و نیازسنجی از کاربران و همچنین با هدف بهبود کارایی و ایجاد امکانات کاربردی جدیدتر، طرح توسعه و ارتقای تکنولوژی این سامانه در دستور کار واحد فناوری اطلاعات فارابی قرار گرفت. توسعه سامانه ابعاد مختلفی همچون زیرساخت نرمافزاری، کارایی، امنیت و رابطکاربری را هدفگذاری است.
از سوی دیگر، با توجه به ابلاغ سیاستها و ماموریتهای دوره جدید بنیاد سینمایی فارابی، یکی از برنامههای راهبردی بنیاد در سال ۱۴۰۱ راهاندازی «خانه فیلمنامه» مرکزی مستقل برای راهبری و ساماندهی امور ثبت، پیگیری آرشیو و کلینیک فیلمنامهها است.
با توجه به گسترش قلمرو و ارتقای فعالیتهای بنیاد در حوزه فیلمنامه و تقویت متن، با تأسیس واحدی مستقل به عنوان «خانه فیلمنامه»، فرآیندهای مربوط به این حوزه در ۳ سطح کلی پیشبینی شده است که نهایتاً در بستر نسخه جدید سامانه «خانه فیلمنامه بنیاد» در دسترس قرار گرفته و شامل بخشهای زیر است.
دبیرخانه پذیرش فیلمنامه
کلینیک فیلمنامه
بانک فیلمنامه
از جمله قابلیتها و امکانات کاربردی این سامانه میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
۱. مشاهده نمایه کلی از وضعیت ثبت و بررسی طرح / فیلمنامه برای متقاضی
۲. دریافت کد پیگیری هر طرح / فیلمنامه برای متقاضی جهت مراجعات حضوری
۳. دریافت پیامک از کلیه فرآیندها و وضعیتهای مختلف بررسی طرح / فیلمنامه برای متقاضی
۴. مشاهده اطلاعات تفضیلی به تفکیک هر طرح / فیلمنامۀ ثبت شده توسط متقاضی
۵. مشاهده نسخه چاپی از اطلاعات تفضیلی هر طرح / فیلمنامه
۶. بررسی و ارجاع طرح / فیلمنامه به «کلینیک فیلمنامه» برای تقویت متن و… و.
به منظور حفظ حقوق متقاضیان حمایت، تمامی درخواستهای ثبت شده در سامانه قبلی پذیرش فیلمنامه تا پایان فروردین ۱۴۰۲ مورد بررسی قرار میگیرند و فعال خواهد بود، اما با پایان یافتن این زمان، تنها درخواستهایی مورد بررسی و حمایت قرار خواهند گرفت که از طریق نسخه جدید سامانه ثبت و بارگذاری شده باشند.
سینماپرس: پس از حضورهای مختلف در جشنوارههای بینالمللی، انیمیشن سینمایی «لوپتو» راهی جشنواره مسکو شد.
به گزارش سینماپرس، انیمیشن سینمایی «لوپتو» به کارگردانی عباس عسکری و تهیهکنندگی محمدحسین صادقی محصول مرکز انیمیشن سوره، در چهل و پنجمین دوره جشنواره بین المللی فیلم مسکو در بخش فیلمهای انیمیشن به نمایش در میآید.
چهل و پنجمین دوره این جشنواره از ۲۰ تا ۲۷ آوریل برابر با ۳۱ فروردین تا ۷ اردیبهشت ماه سال جاری در شهر مسکو برگزار خواهد شد.
«لوپتو» که با تکنیک سه بعدی و برگرفته از قصه و فضایی کاملاً ایرانی ساخته شده و با شعار «شادی ساختنی است» هماکنون در سینماهای سراسر کشور در حال اکران است، تاکنون موفق به جذب بیش از یک میلیون مخاطب و فروشی بالغ بر ۲۲ میلیارد تومان در سینماها شده است.
جشنواره بین المللی فیلم مسکو، اولین بار در سال ۱۹۳۵ برگزار و ابتدا به صورت دوسالانه و سپس به صورت سالانه برگزار شده است.
پخش بین المللی این انیمیشن سینمایی برعهده مرکز بین الملل سوره است.
نمایشگاه بینالمللی «روزهنر» با نمایش آثار بهناز پورنگ و امیر احدی، دو هنرمند ایرانی، شامگاه شنبه ـ ۲۵ فروردین ماه ـ در سالن کاروانسرای در کلوتر پارک شهر استانبول برپا شد.
سینماپرس: کارگردان سریال «زیرخاکی» اعتقاد دارد در صداوسیما کارشناسی اتفاق نمیافتد و تا مادامی که مدیران کنونی رسانه ملّی به این جمعبندی نرسند که تحول باید درون خودشان شکل بگیرد، تحولی اتفاق نمیافتد.
به گزارش سینماپرس، جلیل سامان در گفتگویی با تسنیم بیان داشت که در صداوسیما کارشناسی اتفاق نمیافتد و تا مادامی که مدیران کنونی رسانه ملّی به این جمعبندی نرسند که تحول باید درون خودشان شکل بگیرد، تحولی اتفاق نمیافتد.
مشروح این گفتگو به این ترتیب است:
* بهعنوان سؤال اول بفرمایید؛ چرا سازمان صداوسیما در سالهای اخیر نتوانسته است مخاطب فراوانی را داشته باشد؟
چون نتوانسته است سلیقه خود را با مخاطب همسو کند یا بهعبارتی درک درستی از مخاطب ندارد.
* موضوع بسته شدن پرونده «زیرخاکی» مطرح شد که دیگر فصل جدیدی از این سریال محبوب و پرمخاطب ساخته نخواهد شد، ماجرا از چه قرار است؟
بهخاطر شرایطی که در کار وجود داشت فصل سوم را هم نمیخواستم بسازم، فصل سوم را ساختیم قصه تمام شود، بهخاطر تعهدی که شخصاً به مخاطب تلویزیون داشتم باید قصه را تمام میکردم، البته به این معنا نیست دیگر نمیتواند ادامه پیدا کند، همچنین یادم میآید در همان ایام، خیلی سازمان صداوسیما هم تمایلی به ساخت ادامه سریالها نداشت و میگفتند میخواهند پروندههای سریالهای ادامهدار را ببندند.
* یعنی اگر شرایط فراهم شود این سریال را دیگر ادامه نخواهید داد؟
جلیل سامان یکی از عوامل این سریال است، اگر قرار باشد «زیرخاکی» جدیدی ساخته شود من یکی از آن آدمها هستم، باید یک مجموعهای قانع شوند تا این کار به مرحله اجرا برسد.
* پستهای اخیر شما در فضای مجازی نشان میدهد نوعی گلایه و انتقاد از وضعیت موجود سازمان صداوسیما دارید، البته سریالها و برنامههای اخیر هم نتوانستند آن رضایتمندی را افزایش بدهند و بهنوعی به بحران این روزهای رسانه ملّی در بحث «مخاطب» پایان دهند، بهنظر شما راه برونرفت از این بحران چیست؟
باید یک مقداری مدیرانمان با نگاه و ذائقه و سلیقه مردم همراه شوند، باید با خشوع به مخاطب احترام بگزارند. یک تجربه داستانی موفق ثمره بازیگران خوب، کارگردان، فیلمنامهنویس، تهیهکننده و مدیران تواناست، اینطوری نیست که با یک سال و دو سال آموزش، کسی بتواند به این جایگاه برسد، در واقع هنرمند باید راهی را برود که “بشود” یک نوع سلوک مطرح است. از مدیران فعلی بیشتر از قبلیها انتقاد میکنم و گلایه دارم چون این مدیوم و مخاطبانش را دوست دارم، سالها برای مردم سریال ساختم و سعی کردم به ذائقه و سلیقهشان احترام بگزارم.
وقتی میبینم در سازمان صداوسیما کارشناسی اتفاق نمیافتد؛ آدمهایی که کارشناس این سازمان نیستند و از بیرون سازمان آمدهاند آموزشی ندیدهاند، دورهای نگذراندهاند و تجربهای در خور هم ندارند؛ قاعدتاً نمیتوانند این مسیر دشوار و پرچالش را راهبری کنند و این بزرگترین بیاحترامی به مخاطب است.
تا وقتی که مدیران صداوسیما به این جمعبندی نرسند که بهجز اقوام و دوستان و همشهریها و دور و بریهایشان کسانی دیگر هم هستند که میتوانند از آنها برای بهتر شدن برنامههای سازمان صداوسیما کمک بگیرند، اتفاقی نمیافتد و در واقع تحولی هم پیش نمیآید، در واقع آنها باید تحول را از خودشان آغاز کنند، من فکر میکنم وحدت ملی هم که حضرت آقا فرمودند یکی از لوازمش و از اولین لوازمش بسط این نگاه در سازمان صداوسیما است.
بازیگر باید محبوب باشد بدون محبوبیت داستانتان را بیننده نمیبیند، پس شهرت برای بازیگر (و برای هرکس) اگرچه سمّ است اما برای رسانه یک امکان است، اصلاً یکی از رازهای دیدن سریالها و فیلمها همین محبوبیت هنرمندانش است. واقعیت این است مرزبندیهایی هم به وجود آمد که باید سلبریتیزدایی اتفاق بیفتد، من با مرزبندی مخالف نیستم اما سلبریتیزدایی مثل خود کلمه سلبریتی در فارسی اصطلاحی بیقواره و غلطانداز است.
هر آدم مشهوری که دنبالهرو دارد سلبریتی بهمعنای دجال آدم ازراهبهدرکن نیست! هر آدم سرشناسی هم که توسط جوانان بهرسمیت شناخته میشود الزاماً الگوی مناسبی نیست، این یک واقعیت ناگریز است که تلویزیون آدمها را مشهور میکند و آدمهای مشهور دنبالهروهایی پیدا میکنند که ممکن است علیه رسانهای که از آن برآمدهاند بشورند حالا یا متوهم شده باشند یا بهحق، این خاصیت رسانه و خصوصاً تلویزیون است.
این یک واقعیت ناگریز است که تلویزیون آدمها را مشهور میکند و آدمهای مشهور دنبالهروهایی پیدا میکنند که ممکن است علیه رسانهای که از آن برآمدهاند بشورند حالا یا متوهم شده باشند یا بهحق، این خاصیت رسانه و خصوصاً تلویزیون است.
این تناقض کارکردی تنها یک راه برونرفت دارد اینکه مدیران رسانه آدمهای متخصص، باتجربه، خوشسلیقه، باهوش و بادرایتی باشند، نه اینکه با سلبریتیها سلفی بگیرند و بعد از آنها تبرّی بجویند(!)، برای تبلیغات(!) انتخابات و مراسم و جشنها سراغشان بروند و بهعنوان الگو معرفی کنند و بعد که حرفی خلاف میل یا اعتقاد آنها زدند مجبور شوند الگوزدایی کنند! متأسفانه در این بازار همهچیز درهم است! راهحل چیست؟ خودِ مدیران و مسئولان امر الگو باشند! تلویزیون آنقدر با مردم صادق باشد که وقتی گفتند “کار ما نیست” مردم باور کنند.
* آیا مشغول کاری هستید یا مثل برخی از دوستانِ دیگر فیلمنامه خوبی پیشنهاد نشده است؟
این را بگویم که مانعی از طرف مدیران سازمان برای کارم نبوده حتی پیشنهادهایی هم از شبکه سه و دو و سیما فیلم شده است، اما ماجرا این است که تنها نمیتوان سریال ساخت این دوستان که آمدند و اتفاقاتی افتاد که بیشتر شبیه به یک زلزله بود، خیلی از ساختارها دچار تغییراتی شد که آنچنان مثبت هم نبود، مدیرانی به سازمان تزریق شدند که تجربه لازم را نداشتند و دافعه ایجاد کردند، بعد از آن اعتراضات و اغتشاشات هم مثل یک سونامی پشت سر زلزله آمد و هرچه را مانده بود با خودش شست و برد.
یکشبه که نمیتوان بازیگر ساخت، فیلمنامهنویس و کارگردان تربیت کرد! من را اگر از قطار تلویزیون هم بیرون بیندازند از عقب واگن آویزان میشوم و رهایش نمیکنم، چون هنوز دوست دارم برای مردم و در تلویزیون قصه بگویم چون تلویزیون خانه من است؛ مدیران فعلی میهمان تلویزیون هستند اما ما برنامهسازها و مردم صاحب این رسانهایم.
امیدوارم بهزودی آزمون و خطاها تمام شود و شرایط برای کار در تلویزیون مهیا شود.
* یادم میآید جایی گفتید که دوست ندارید مردم برای دیدن فیلمها و سریالهایتان پولی پرداخت کنند و از این جهت به شبکه نمایش خانگی نخواهید رفت، اما با اتفاقاتی که افتاده است، آیا به آن سمت خواهید رفت یا خیر؟
هنوز هم میگویم دوست ندارم مردم برای دیدن کارمان پول بدهند، وقتی بچهها و خانوادههای فقیر شهرستانها و روستاهای دوردست را میبینم که «زیرخاکی» را دیدهاند و حالشان با آن خوب بوده است تمام خستگیهای کار از تنم بیرون میآید؛ دوست دارم مردم راحت کار ما را از تلویزیون ببینند.
تا به حال سینما و شبکه نمایش خانگی اولویتم نبودهاند؛ اما وقتی تلویزیون شرایط مناسبی برای تولید نداشته باشد، من با هیچ پیشنهادی مخالفت نمیکنم، آن را بررسی میکنم اگر ببینم آن کار میتواند کار دل من هم باشد حتماً کارش میکنم، بالاخره یک روزی از تلویزیون هم پخش میشود.
* جایزه چهره هنر انقلاب را دریافت کردید؛ نظرتان درباره این جایزه چیست؟
بهترین جایزه استقبال مخاطب است، جوایز جشنوارهها و ارگانها سلیقهای است، با وجود این، از اینکه «زیرخاکی» را شایسته تقدیر دانستند سپاسگزارم و این را نتیجه یک کارگروهی دلسوزانه میدانم.