بایگانی فینال

به گزارش سینماپرس به نقل از مووی وب، «مرد ایرلندی» فیلم جدید مارتین اسکورسیزی هنوز اکران نشده است، اما اعلام شده که این کارگردان در حال کار بر روی پروژه بعدی خود است.
«قاتلان ماه کامل» فیلم بعدی این کارگردان است که لئوناردو دی کاپریو بازیگر محبوب وی، در آن ایفای نقش می‌کند. به تازگی نیز اخباری منتشر شده که رابرت دنیرو هم به این پروژه اضافه شده و ساخت آن از بهار سال ۲۰۲۰ (۱۳۹۹) آغاز خواهد شد. مراحل پیش ساخت این فیلم از ماه نوامبر (آبان)، درست در زمانی که فیلم «مرد ایرلندی» اکران می‌شود، شروع می شود. فیلم مرد ایرلندی به دلیل استفاده از تکنولوژی‌های پیشرفته برای جوان سازی بازیگران، به تعویق افتاده است.

رابرت دنیرو در این فیلم نقش ویلیام هیل را بازی خواهد کرد و داستان این فیلم نیز حال و هوای سال ۱۹۲۰ در منطقه اوکلاهاما خواهد بود. این اولین همکاری او با دی کاپریو نیست و پیش از این در فیلم درام «زندگی این پسر» در سال ۱۹۹۳ ایفای نقش کرده است که در آن فیلم، دنیرو نقش پدر خوانده دی کاپریو را بازی می‌کرد.

این فیلم برای اسکورسیزی اولین فیلمی خواهد شد که دیکاپریو و دنیرو را همزمان در خود جای داده است. اما هر دوی آن‌ها پیش از این با اسکورسیزی همکاری داشته اند. دی کاپریو آخرین بار در فیلم «گرگ وال استریت» با اسکورسیزی کار کرده است، و «مرد ایرلندی» نیز آخرین همکاری دنیرو با مارتین است.

کمپانی پارامونت پیکچرز فیلم «قاتلان ماه کامل» را منتشر خواهد کرد و پیش بینی می‌شود این فیلم در پاییز یا زمستان سال ۲۰۲۰ اکران شود. گفتنی است فیلم مرد ایرلندی نیز برای شبکه نتفلیکس است که برای حضور در جوایز سینمایی به صورت محدود اکران خواهد شد.

به گزارش سینماپرس، اسکار بزرگترین مراسم سینمایی دنیا و جایزه آن برای هر کشور و فیلمسازی مهم و تاثیرگذار است.

بر اساس اعلام آکادمی علوم و هنرهای سینمایی اسکار تمامی فیلم‌ها برای کسب شرایط لازم برای حضور در شاخه بهترین فیلم بین‌المللی جوایز سینمایی اسکار در سال ۲۰۲۰، باید نه زودتر از تاریخ ۹ اکتبر ۲۰۱۸ (۹ مهر ۱۳۹۷) و نه دیرتر از ۳۰ سپتامبر ۲۰۱۹ (۸ مهر ۹۸) حداقل به مدت ۷ روز پیاپی، در سینماهای کشور مبدأ اکران تجاری شده باشند.

البته برخی فیلم‌ها هم هستند که در این تاریخ اکران نشدند؛ اما با صلاحدید مسئولان امر، اکران محدودی برای آن‌ها گذاشته می‌شود تا حق ورود به اسکار را داشته باشند. چنانچه در دوره‌های قبل و سال‌ها پیش در سینمای ما چنین اتفاقی افتاد.

تاریخ برگزاری اسکار ۲۰۲۰، بیستم بهمن ۹۸ است و آخرین مهلت ارسال و معرفی فیلم‌ها از سوی کشورهای مختلف برای رقابت در شاخه بهترین فیلم بین المللی اسکار ۲۰۲۰، روز اول اکتبر ۲۰۱۹ (۹ مهرماه) اعلام شده است.

تاکنون تعداد آثاری که در کشور ما طبق تاریخ تعیین کننده اسکار اکران شدند، ۳۰ فیلم است که طبق بازخوردها، نقدها، المان‌های موجود در آن‌ها، دریافت جوایز جهانی و مناسبت‌های دیگری که مسئولان در نظر می‌گیرند، به نظر می رسد فیلم‌های «سرخپوست»، «شبی که ماه کامل شد» و «بمب یک عاشقانه» پتانسیل حضور در اسکار را دارند.

البته «مغزهای کوچک زنگ زده» نیز می‌تواند جزو لیست انتخاب مسئولان مربوط باشد، اما تاریخ شروع اکران آن ۵ روز زودتر از زمان تعیین شده از سوی اسکار است که باید دید در مورد آن چه تصمیمی گرفته می‌شود. تا به این لحظه خبری از تشکیل گروه انتخاب فیلم اسکار و اعلام اعضای آن نیست.

تا امروز، فیلم‌های «دایره مینا» به کارگردانی داریوش مهرجویی، «زیر درختان زیتون» به کارگردانی عباس کیارستمی، «بچه‌های آسمان» به کارگردانی مجید مجیدی، «رنگ خدا» به کارگردانی مجید مجیدی، «زمانی برای مستی اسب‌ها» به کارگردانی بهمن قبادی، «باران» به کارگردانی مجید مجیدی، «من ترانه ۱۵ سال دارم» به کارگردانی رسول صدرعاملی، «نفس عمیق» به کارگردانی پرویز شهبازی، «لاک پشت‌ها هم پرواز می‌کنند» به کارگردانی بهمن قبادی، «خیلی دور خیلی نزدیک» به کارگردانی رضا میرکریمی، «کافه ترانزیت» به کارگردانی کامبوزیا پرتوی، «میم مثل مادر» به کارگردانی رسول صدرعاملی، «آواز گنجشک‌ها» به کارگردانی مجید مجیدی، «درباره الی» به کارگردانی اصغر فرهادی، «بدرود بغداد» به کارگردانی مهدی نادری، «جدایی نادر از سیمین» به کارگردانی اصغر فرهادی، «امروز» به کارگردانی رضا میرکریمی، «محمد رسول الله» به کارگردانی مجید مجیدی، «فروشنده» به کارگردانی اصغر فرهادی، «نفس» به کارگردانی نرگس آبیار و «بدون تاریخ بدون امضاء» به کارگردانی وحید جلیلوند نماینده کشورمان برای حضور در اسکار بودند.

سهم ایران در این بین، دو جایزه اسکار برای فیلم‌های «جدایی نادر از سیمین» و «فروشنده» بوده است. فیلم «بچه‌های آسمان» هم در دوره‌ای نامزد دریافت جایزه اسکار شد، اما از کسب آن بازماند. بقیه فیلم‌های معرفی شده به اسکار از سوی مسئولان کشورمان، نامزد دریافت جایزه اسکار نشده اند.

حال باید منتظر ماند و دید کدام فیلم ایرانی برای حضور در اسکار ۲۰۲۰ معرفی می‌شود و آیا موفقیتی دوباره برای سینمای کشورمان رقم می‌خورد؟

به گزارش سینماپرس، با گذشت سال‌ها از پیروزی انقلاب اسلامی و پایان جنگ تحمیلی، نمایشنامه‌های بسیاری برای این حوزه نوشته و آثار بسیار خوبی نیز ساخته شده است. با این حال زمانی که به تاریخ اجرای این نمایش‌ها در سالیان گذشته نگاه می‌کنیم، اجرای نمایش‌های این حوزه را مختص زمانی مشخص و برای رویدادهای خاص می‌بینیم که البته نگاه ما را به این نمایش‌ها سفارشی می‌کند.

ممکن است که نگاه سفارشی به آثار ما را از تماشای آن باز دارد، ولی سفارشی بودن آثار برای بیان اهداف مناسب است. از طرفی مخاطبان اجرای نمایش‌هایی در حوزه انقلاب اسلامی را مناسب دهه فجر و دفاع مقدس را مناسب شهادت‌ها می‌دانند، اما بهتر است شاهد اجرای آثار حوزه دفاع مقدس و انقلاب اسلامی در طول روزهای سال باشیم و نمایش‌های این حوزه را مختص مناسبت‌ها نکنیم. از طرفی قدرت آثار تولیدی در این زمینه بسیار موثر است و اجرای قوی این گونه آثار مخاطبان زیادی را به خود جذب می‌کند.

سال‌ها است که نویسندگان خوبی در حوزه پیروزی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس می‌نویسند و کارگردان‌های خوبی نیز آن‌ها را بر روی صحنه می‌آورند، اما به نظر می‌رسد هنوز هم در این حوزه در مرحله آزمون و خطا به سر می‌بریم و این موضوع نیازمند توجه بیشتری است.

علی موسویان نویسنده، بازیگر و کارگردان تئاتر در خصوص کمبود آثار هنری در حوزه پیروزی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس، به باشگاه خبرنگاران جوان، گفت: کمبود آثار نمایشی در حوزه انقلاب اسلامی و دفاع مقدس به نبود حمایت و استقبال در این حوزه بازمی گردد. این استقبال از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و متصدیان فرهنگ و هنر صورت نمی‌گیرد؛ نمایشنامه‌هایی که در این حوزه نوشته می‌شوند، چاپ نمی‌شود و نمایش‌های آن اجرا نمی‌گیرد. به همین دلیل نویسنده سراغ آن نمی‌رود. نویسنده فعالیت هنری را انجام می‌دهد که یک فرآیند فرهنگی، مادی و معنوی به دنبال داشته باشد.

وی افزود: زمانی که این فرآیندها وجود ندارد، نویسنده نیز تصمیم می‌گیرد در این زمینه قلم نزد. از طرفی باید سفارشی پشت این نمایش ها باشد. این سفارش‌ها برای اجرای این گونه از نمایش‌ها بد نیست.

موسویان با اشاره به اینکه در تمام هنر سفارش وجود دارد، گفت: اگر بخواهیم به این سفارش‌ها به شکل عام نگاه کنیم، باید بگوییم تمام هنر سفارشی است. برای نمونه شخصی به شما سفارش تولید کار با هر موضوعی را می‌دهد که البته این سفارش بد نیست؛ اما چیزی که در جامعه مصطلح شده و به اشتباه بد برداشت می‌شود، این است که سفارشی و به سفارش ارگانی کار کرده اید، در حالی که این موضوع خوب است.

وی ادامه داد: فلان ارگان برای حفظ و پیشبرد اهداف خود از تئاتر کمک می‌گیرد و این خوب است؛ چرا باید آن را بد تلقی کرد؟ شاید کارهای ضعیفی که در این زمینه تولید شده اند سبب به وجود آمدن این ذهنیت و باعث شده که اسم سفارشی در کارها نامناسب جلوه دهد.

به گزارش سینماپرس، فیلم سینمایی «گیتی همسر علیرضا» به کارگردانی حمیدرضا هنری و با حضور بازیگرانی همچون آرش آصفی، رویا جاوید نیا، ریحانه رضی، زهرا برومند، کریم اکبری مبارکه، سیامک راشدی و مریم معینی آماده نمایش و همزمان تیزر بین المللی فیلم نیز رونمایی شد.

همچنین مذاکراتی برای نمایش این فیلم در جشنواره های خارجی انجام شده و همزمان مقدمات و برنامه ریزی برای اکران فیلم در حال انجام است.

در خلاصه داستان «گیتی همسر علیرضا» آمده است: پژواک راز زندگی مشترک گیتی ‌و علیرضا ‌و ماندن و نماندن در بزنگاهی از زندگی شان.

حمیدرضا هنری منتقد و روزنامه نگار تاکنون کارگردانی چند فیلم کوتاه را نیز برعهده داشته است.

عوامل فیلم عبارتند از کارگردان، طراح صحنه و لباس و تدوین: حمیدرضا هنری، نویسندگان فیلمنامه: حمیدرضا هنری و فاضل وزیری، مدیر برنامه ریزی: علیرضا رضوانی، طراح چهره پردازی: محمد علی ضرابی، مدیر فیلمبرداری: محمد رسولی، صدابردار: جعفر علیان، طراح جلوه های ویژه بصری: فرید ناظر فصیحی، گرافیک: ابراهیم حقیقی، طراح صدا: مهران ملکوتی، موسیقی: داریوش تقی پور (اوستا).

به گزارش سینماپرس، محمد زارع از ساخت انیمیشن جدیدش با نام «نقطه» خبر داد و به صبا عنوان کرد: این انیمیشن با حمایت مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی در دست ساخت و مدت زمان آن ۱۰ دقیقه است و برای حضور در جشنواره های داخلی و خارجی تهیه می شود.

وی درباره موضوع این انیمیشن توضیح داد: داستان این انیمیشن در آینده ای نه چندان دور اتفاق می افتد که استفاده از تکنولوژی و دنیای دیجیتال فراگیر شده است، انسان ها بر خلاف زندگی مجازی شلوغ و پرهیاهو، در زندگی واقعی تنها و افسرده هستند و در خانه های مرتفع و دور از دسترس دیگران زندگی می کنند. آناتومی بدن انسان ها به دلیل استفاده بیش از حد از ابزار تکنولوژی تغییر یافته، بالاتنه آنها به سمت پایین خم شده و روبروی خود را نمی توانند ببینند. آسمان و طبیعت به دلیل استفاده بشر از خودروهای برقی دارای آب و هوای خوب و زیبایی خاصی است، اما متاسفانه دایره دید مردم بیشتر از اطراف پاهایشان نیست. در این بین مردی را می بینیم که طی اتفاقی متوجه زیبایی طبیعت می شود و در ادامه تلاش می کند با روش های مختلف لذت بیشتری از این زیبایی ببرد اما برای این هدف باید بهای بزرگی پرداخت کند.

این انیماتور روند تولید انیمیشن «نقطه» را اینگونه بیان کرد: تکنیک این انیمیشن استاپ موشن است که در این تکنیک شخصیت های انیمیشن به صورت عروسکی انیمیت و عکس برداری می شوند.

زارع در پایان خبر داد: به احتمال زیاد هفته دیگر انیمیت و تصویربرداری کار را شروع می کنیم که تقریبا این بخش ۲ ماه طول می کشد و از مهر ماه وارد مرحله پس تولید می شویم که این مرحله شامل ساخت جلوه های ویژه، موسیقی و تدوین کار است. امیدوارم تا اوایل زمستان مراحل تولید این انیمیشن به پایان رسد.

عوامل انیمیشن «نقطه» عبارتند از کارگردان: محمد زارع، نویسنده فیلمنامه: زهرا رضوی و محمد زارع، انیماتور: مهران زعیم و محمد زارع، ساخت دکور: محمد زارع، رعنا واعظی، مهدی یاورزاده، آیدین پورعلی و محمد اسماعیل پور، ساخت عروسک: مهران زعیم، امیر واحدی، پگاه ایزدیان، پری روحانی و محمد زارع، طراح کاراکتر: مسعودصباحی، طراح کانسپت و فضا: هادی جوانشیر، مدیرتصویربرداری: امیر پورحکمت، دستیار کارگردان: رعنا واعظی.

به گزارش سینماپرس، پیمان جبلی معاون برون مرزی صدا و سیما و رئیس شبکه پرس تی وی به اظهارات امروز علی ربیعی سخنگوی دولت در مورد آمادگی پرس تی وی برای مصاحبه با مایک پمپئو، وزیر خارجه ایالات متحده آمریکا واکنش نشان داد و تاکید کرد: شبکه پرس تی وی درخواستی برای مصاحبه با وزیر خارجه آمریکا نداشته و فعلا هم برنامه ای برای مصاحبه با پمپئو ندارد.

روابط عمومی شبکه پرس تی وی اعلام کرد این واکنش در حالی صورت گرفته که علی ربیعی سخنگوی دولت در نشست خبری امروز خود با خبرنگاران به پیشنهاد وزیر خارجه آمریکا به مصاحبه با شبکه های ایران اشاره کرده و گفته است: پمپئو مایل است با خبرنگاران ایرانی گفت‌وگو کند. ما می‌گوییم خانم مرضیه هاشمی (خبرنگار شبکه پرس تی وی) را داریم که می‌تواند با او گفت‌وگو کند و ما از این ‌مساله گریزان نیستیم.

وزیر خارجه آمریکا چندی پیش برای مصاحبه با شبکه های ایرانی اعلام آمادگی کرده بود.

به گزارش سینماپرس، در قرن بیستم و اوایل دهه ۲۰ میلادی، سه سال پیاپی فیلم‌هایی با موضوعات همجنس‌گرایانه روی پرده‌ها رفتند. سیسیل ب دمیل، تهیه‌کننده و کارگردان مشهور هالیوودی که او را با فیلم‌هایی مثل «ده فرمان» و «کلئوپاترا» می‌شناسند، در سال ۱۹۲۲ اولین فیلم در جهان را که با موضوع همجنس‌گرایی ارتباط داشت، جلوی دوربین برد. سال بعد از آن چارلز برایان فیلم «سالومه» را با بازی آلا نازیمووا کارگردانی کرد که در درونمایه‌اش چنین مضمونی وجود داشت. اما سومین نسخه از این دومینوی تصادفی به کارل تئودور درایر، فیلمساز دانمارکی و یکی از مشهورترین سینماگران تاریخ تعلق دارد. او به‌رغم اینکه در سینما به چهره‌ای مذهبی مشهور است، فیلم «مایکل» را ساخت که آشکارا یک رابطه عاطفی ناهنجار بین دو مرد را روایت می‌کرد.

اگرچه ممکن است به نظر برسد که بین مذهبی بودن و دفاع از همجنس‌گرایی یا حتی گرایش به آن، تناقضاتی بنیادین وجود دارد، اما این مساله بارها اتفاق افتاده است و در سینما نمونه‌های متعددی در این زمینه می‌توان یافت. سال ۱۹۲۹ لوید فرنج که کارگردان پنج فیلم از آثار «لورل و هاردی» بود، فیلم «آن همسر من» را ساخت که عده‌ای بخش‌هایی از آن را به چنین موضوعاتی ربط دادند و پس از آن، این درونمایه تا حدود ۵۰ سال در سینمای جهان غایب یا مهجور بود. در این سال‌ها فقط پیر پائولو پازولینی را می‌توان نام برد که با فیلم «سالو» به چنین مضامینی پرداخت. البته دشوار می‌توان گفت که او در دفاع از همجنس‌گرایی حرفی زده است و چیزی که سالو نشان می‌داد، بیشتر «تجاوز» بود و تمایلات ارادی و آگاهانه. سالو به شهر سدوم که مطابق بعضی از متون ادیان ابراهیمی، شهری در دره اردن بوده و حضرت لوط در آن سکونت داشته، اشاره‌ای ضمنی کرده است. با این حال نمایش منفی از مضامین همجنس‌گرایی را باید از واقعیات زندگی شخصی پازولینی جدا کرد و در این رابطه نکته قابل‌توجه درمورد این فیلمساز آن است که او هم به‌رغم وجود چنین درونمایه‌هایی در کارهایش، مایه‌های مذهبی هم داشت. غیر از بحثی که برخی جامعه‌شناسان در مورد وجود چنین تناقضاتی در بعضی افراد کرده‌اند و آن را به موضوع «ادیان سوپرمارکتی» و «دینداری دلبخواهانه و نه پرستش‌گرانه» ربط داده‌اند، موضوع همجنس‌گرا بودن کسانی که داعیه اعتقاد به ادیان ابراهیمی دارند، یکی از پایه‌های بحث در این‌باره قرار گرفته که آیا همجنس‌گرایی یک گرایش جسمی و به عبارتی یک خصوصیت نادر فیزیکی در بعضی افراد است یا بحرانی ناشی از اختلالات شخصیتی که نوعی بیماری به‌حساب می‌آید، این درحالی است که پای چنین تحلیل‌هایی تا به حال به سینما باز نشده و در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ میلادی، پس از به میدان آمدن یک‌سری موسسات غیرانتفاعی با هدف تبلیغ همجنس‌گرایی و ورود آنها به بحث سینما و برگزاری جشنواره‌های متعدد هنری با این موضوع، رفته‌رفته سینما وضع دیگری در این رابطه پیدا کرد. همجنس‌گرایی تا سال‌ها در سینمای جهان یک جنبه شخصیتی برای تخریب افراد بود و نمایش بعضی شخصیت‌های تاریخی با این خصوصیت، یک روش جدی برای از چشم انداختن آنها به‌حساب می‌آمد.

 در سال ۱۹۷۶ جشنواره بین‌المللی فیلم LGBT در سان‌فرانسیسکو شروع به کار کرد تا فیلم‌هایی که با مایه‌های همجنس‌گرایانه تولید می‌شوند، در آن به رقابت بپردازند. این فستیوال در سال ۲۰۰۴ میلادی به فراملاین (Frameline) تغییر نام داد و حالا فراملاین قدیمی‌ترین جشنواره فیلم در دنیا با موضوع همجنس‌گرایان شناخته می‌شود. پس از سان‌فرانسیسکو، در لس‌آنجلس نیز که قطب سینمای آمریکا به‌حساب می‌آید، چنین فستیوالی شروع به کار کرد. کار این فستیوال در سال ۱۹۸۲ آغاز شد و از ۱۹۹۴ به بعد با نام اوت‌فست (Outfest) به کار خود ادامه داد. جشنواره RA که نام آن مخفف عبارت Reel Affirmations به معنی تایید اعتبار است و سال ۱۹۹۱ میلادی در واشنگتن دی‌سی تاسیس شد، تا به حال بزرگ‌ترین رویداد سینمایی دنیا با موضوع اختصاصی همجنس‌گرایان شناخته می‌شود.
تعداد جشنواره‌هایی که با موضوع اختصاصی همجنس‌گرایی فیلم‌هایی را در این رابطه نمایش می‌دهند، به ده‌ها نام و عنوان می‌رسد که حداقل ۱۰ مورد آن بسیار جدی و پرخرج هستند و تاکنون ۴۵ کشور دنیا در این رابطه فیلم ساخته‌اند. شروع فستیوال‌هایی با این موضوع از کشور آمریکا آغاز شد. این در حالی است که کمپانی‌های پخش فیلم در این کشور نگاه مثبتی به چنین موضوعاتی ندارند. روی همین حساب، همچنان که چنین آثاری تاکنون نتوانسته‌اند در مراسم اسکار توفیقی داشته باشند، از این به بعد هم بعید است که به راحتی بتوانند جوایزی از جشن آکادمی ببرند. به علاوه، دفاع از همجنس‌گرایی در بعضی از لایه‌های مضمونی‌اش ممکن است با حساسیت شدید به آزار جنسی تناقض پیدا کند. آزار جنسی با تجاوز متفاوت است و تمایلات همجنس‌گرایانه بسیار در معرض قرار گرفتن در مظان اقدامات مرتبط با آزار جنسی هستند. جنبش me too آنچنان که تاکنون پیش رفته، نه‌تنها جایی برای همجنس‌گرایان در جریان اصلی هالیوود باز نمی‌کند، بلکه ممکن است خیلی از اوقات مقابل آن تعریف شود. اما سینمای رنگین‌کمانی در جریانی که به «روشنفکری منزوی» معروف شده، بیشتر پسندیده می‌شود. پس از جشنواره‌های آمریکایی که در مرحله اول این موضوع را به‌طور جدی سرزبان‌ها انداختند، پیگیری‌های جدی بعدی به فستیوال‌های اروپایی رسید. در آمریکا جشن‌های سینمایی مثل اسکار و گلدن‌گلوب از جشنواره‌های سینمایی مثل شیکاگو بسیار مهم‌تر و جریان‌سازتر هستند اما اروپا خاستگاه جشنواره‌هاست و سه فستیوال مهم فیلم‌های هنری دنیا یعنی‌ «کن»، «ونیز» و «برلیناله» در اروپای غربی قرار دارند.
برلیناله در سال ۱۹۸۷ اولین فستیوال فیلم اروپا در میان این سه غول بزرگ جشنواره‌ای بود که جایزه‌ای را به فیلم‌های همجنس‌گرا اختصاص داد. نام این جایزه «تدی» بود و همچنان به فیلم‌هایی که چنین موضوعاتی دارند، اهدا می‌شود. ۲۰ سال بعد فستیوال فیلم ونیز که قدیمی‌ترین رویداد سینمایی جهان است، جایزه‌ای را به‌عنوان «شیر دگرباشی» به فهرست جوایزش اضافه کرد و و جشنواره کن هم سه سال بعد با گنجاندن «نخل دگرباشی» در جدول جوایزش، به رقیب دیرینه ایتالیایی خود پیوست. این فستیوال‌ها تاکنون بارها جوایز اصلی‌شان را هم به فیلم‌هایی با موضوعات همجنس‌گرایانه داده‌اند.
جشنواره «سن سباستین» هم جایزه ویژه‌ای برای فیلم‌های همجنس‌گرا قرار داده است. این در حالی است که پرداختن به موضوع تمایل جشنواره‌های فیلم اروپایی به مضامین همجنس‌گرا، طی چند سال اخیر باعث ایجاد واکنش‌های تندی در میان بعضی از مخاطبان ایرانی سینما شد. آنها طرح این موضوع را توهین و توهم توطئه قلمداد کردند، در حالی که هر سه این فستیوال‌ها به‌طور رسمی، بخشی را به موضوع همجنس‌گرایان اختصاص داده بودند و به علاوه، بعید است جوایزی که تاکنون بارها در بخش اصلی این جشنواره‌ها به این دست آثار تعلق گرفته، جایی برای تردید در مورد گرایش رویدادهای انتلکت سینمایی اروپا به همجنس‌گرایی باقی گذاشته باشند. همان‌طور که جنبش me too و فمینیسم شدید، در سال‌های اخیر به بخشی از پرستیژ هالیوود تبدیل شده، اکنون می‌شود با قطعیت گفت که در سال‌های اخیر، دفاع از LGBT  و  افراد همجنس‌گرا یا دوجنس‌گرا هم بخشی از پرستیژ جشنواره‌های هنری فیلم در اروپاست.

*فرهیختگان

به گزارش سینماپرس، حسین تراب نژاد فیلمنامه نویس به صبا درباره ایده نگارش سریال «جنگل سرخ» به تهیه کنندگی ابوالفضل صفری توضیح داد: من در دو سه سال اخیر در نگارش پروژه های سینمایی مانند «سیانور» به کارگردانی بهروز شعیبی و «ماجرای نیمروز:رد خون» به کارگردانی محمدحسین مهدویان که به تاریخ معاصر به ویژه ماجراهای منافقین می پرداختند، حضور داشته ام و به اینگونه موضوعات علاقه دارم.

وی ادامه داد: از زمانی که «جنگل سرخ» از طرف تهیه کننده به من پیشنهاد شد با مطالعه طرح اولیه و منابعی که در این زمینه وجود داشت متوجه جذابیت موضوع شدم و کار را در کنار مشاوران پروژه آغاز کردم.

تراب نژاد تصریح کرد: به نظر من اتمسفر حاکم بر این سریال با توجه به قصه پیچیده، متفاوت و اکشن آن در کمتر سریالی دیده شده است.

نویسنده سریال «جنگل سرخ» درباره آخرین وضعیت نگارش این سریال گفت: اسفند سال ۹۶ بود که کار پژوهش را آغاز کردیم ولی به علت آنکه من درگیر متن های دیگری نیز بودم مطالعه و پژوهش های مربوطه کمی زمانبر و طولانی شد و عملا کمی دیر وارد مرحله نگارش شدیم.

تراب نژاد افزود: سریال «جنگل سرخ» که قرار است موضوع حضور منافقین در دهه ۶۰ در شمال کشور را روایت کند به دلیل حساسیت برانگیز بودن نیازمند حضور جدی مشاوران و کسانی است که در آن سال ها درگیر این ماجرا بوده و مطالعه کتاب هایی درباره وقایع جنگل است و این موضوع باعث شده کار با وسواس بیشتری پیش برود.

وی تاکید کرد: تاکنون ۱۵ قسمت از این سریال به نگارش درآمده است و مرتضی اصفهانی به عنوان مشاور رسمی پروژه در کنار ما حضور دارد.

نویسنده سریال «جنگل سرخ» در پاسخ به این پرسش که این سریال چه زمانی به تولید می رسد، مطرح کرد: با توجه به قصه برای تولید و پیش تولید آن نیاز به شرایط فصلی مناسب داریم و می توانم بگویم در بهترین حالت تابستان سال ۹۹ وارد مرحله پیش تولید و تولید می شویم.

تراب نژاد با بیان اینکه این روزها تهیه کننده «جنگل سرخ» گزینه های مختلف کارگردانی را بررسی می کند، عنوان کرد: این پروژه به دلیل حساسیت بالا نیازمند کارگردان درجه یک است. تهیه کننده در حال بررسی گزینه های مختلف و رایزنی با آنهاست تا هرچه سریع تر کارگردان در کنار متن حضور پیدا کند و ما بتوانیم نقطه نظراتش را لحاظ نماییم. اما هنوز گزینه نهایی انتخاب نشده است.

وی در پایان درباره جدیدترین فیلمنامه خود توضیح داد: اکنون مشغول بازنویسی یک فیلم سینمایی هستم که به وقایع ۷ تیرماه می پردازد. در واقع قصه این فیلم از سه ماه قبل از ۷ تیرماه تا خود آن روز روایت می شود.