بایگانی اردیبهشت 15, 1399

به گزارش سینماپرس، روانبخش صادقی کارگردان انیمیشن و عضو هیأت مدیره خانه سینما در گفتگو با مهر با اشاره به اهمیت انیمیشن در حوزه اطلاع‌رسانی و آموزش در مقاطع بحرانی گفت: انیمیشن می‌تواند تأثیرگذاری خوبی در زمینه آموزش و فرهنگسازی در موارد خاص مانند شیوع بیماری کرونا داشته باشد، در واقع با شیوع ویروس کرونا در سراسر جهان، بسیاری از هنرمندان داخلی و خارجی دست به تولید انیمیشن‌های مختلف زده‌اند که آثار تولید شده از سوی هنرمندان خارجی بسیار خوب و قابل توجه بوده است.

وی بیان کرد: در انیمیشن‌هایی با مضمون کرونا که در ایران ساخته شده، هنوز اثر قابل توجه و خوبی ندیده‌ام که این مساله به دلیل نبود برنامه‌ریزی مناسب از سوی نهادهای مختلف برای تولید انیمیشن‌های آموزشی است.

این کارگردان انیمیشن تاکید کرد: به تازگی با ستاد ملی مبارزه با کرونا، جلسه‌ای داشتیم و در آنجا اعلام شد که در حوزه انیمیشن‌های آموزشی ورود پیدا کرده و البته ایده‌های خوبی نیز برای تولید این نوع از انیمیشن‌ها ارائه کردند که می‌توان روی آن کار کرد.

هنوز از پتانسیل انیمیشن‌سازی ایران استفاده نکرده‌ایم

وی توضیح داد: معتقدم هنوز از پتانسیل انیمیشن ایران برای ساخت آثار آموزشی و فرهنگساز استفاده نشده است و تلویزیون نیز به‌عنوان یکی از رسانه‌های تأثیرگذار در کشور، از این پتانسیل برای آموزش و اطلاع‌رسانی درباره این بیماری استفاده نکرده است.

ایران بازار ارزانی برای تولید انیمیشن به شمار می‌رود و به همین دلیل معمولاً سفارش‌های خوبی نیز دریافت می‌کنند و انیماتورها به راحتی می‌توانند از این پتانسیل برای تولید انیمیشن برای کشورهای دیگر استفاده کنند. اما پیش از هر چیز باید به مصرف داخلی در این زمینه توجه کرد صادقی گفت: در این میان نهادهای مختلف مانند مرکز پویانمایی صبا نیز باید حضور پررنگ‌تری برای سفارش و تولید این آثار داشته باشد که البته تا امروز چندان در این زمینه ورود پیدا نکرده است. البته آثاری در این حوزه تولید شده که بسیار تکراری است. البته شنیده‌ام مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی در این حوزه ورود پیدا کرده است.

عضو هیأت مدیره خانه سینما بیان کرد: بیماری‌های این چنین که به حوزه بهداشت و پزشکی مربوط می‌شود و زبان تخصصی خود را دارند، با استفاده از زبان انیمیشن می‌توان آن را ساده‌تر کرده و اطلاعات مورد نیاز را به مخاطب منتقل کرد. در واقع انیمیشن زبان علم پزشکی و راهکارهای مبارزه با بیماری‌های همه‌گیر را ساده‌تر کرده تا همه گروه‌های سنی بتوانند اطلاعات مورد نظر خود را بدست آورند.

سفر به دنیای میکروسکوپی ویروس‌ها

وی تاکید کرد: این را نباید فراموش کرد که با انیمیشن می‌توان وارد عالم میکروسکپی ویروس‌ها شد و با فضای فانتزی دنیای ویروسی را نمایش داد، همان دنیایی که در فضای رئال نمی‌توان آن را ارائه کرد، در واقع با استفاده از این فضا همه موارد و مشکلات را می‌توان به زبان ساده‌تر برای مخاطب عام بیان کرد و در این زمینه نمونه‌های خارجی بسیار خوبی دیده‌ام که تأثیرگذاری خوبی در جامعه خود داشته‌اند.

صادقی با اشاره به اینکه در کل می‌توان گفت انیمیشن برای انتقال اطلاعات و آموزش‌هایی از این دست خیلی بهتر و تاثیرگذارتر از آثار رئال است، گفت: تاکید می‌کنم که جای انیمیشن در ایران برای اطلاع‌رسانی مناسب و آموزش‌های صحیح بسیار خالی است و باید به آن توجه بیشتری کرد، اگر در این زمینه درست ورود پیدا می‌کردیم بی شک بسیاری از مشکلات که با انتشار اخبار غلط برای مقابله با ویروس کرونا ایجاد شده بود، بوجود نمی‌آمد.

وی بیان کرد: می‌توانستیم با سرمایه‌گذاری مناسب برای مقابله با کرونا، انیمیشن‌های خوبی را تولید کنیم که تأثیرگذاری آن از حرف زدن درباره این ویروس بیشتر بود.

این کارگردان انیمیشن توضیح داد: نباید فراموش کرد که ایران بازار ارزانی برای تولید انیمیشن به شمار می‌رود و به همین دلیل معمولاً سفارش‌های خوبی نیز دریافت می‌کنند و انیماتورها به راحتی می‌توانند از این پتانسیل برای تولید انیمیشن برای کشورهای دیگر استفاده کنند. اما مساله این است که پیش از هر چیز باید به مصرف داخلی در این زمینه توجه کرد.

وی ادامه داد: درست است که تولیدکننده انیمیشن‌هایی مانند «دیرین دیرین» در این زمینه ورود پیدا کرده و کارهای خوبی نیز تولید کرده‌اند، اما باید از تولید تک به تک فاصله گرفت و با در نظر گرفتن بودجه مناسب، تولیدات انیمیشن را با موضوع کرونا در یک راستا تولید کنیم.

صادقی در پایان گفت: البته در این میان آموزش و پرورش و یا وزارت بهداشت نیز می‌توانند بودجه‌های مناسبی را برای تولید انیمیشن‌های آموزشی در نظر بگیرند، اما متأسفانه این سازمان‌های آموزشی بودجه کافی برای تولید انیمیشن ندارند.

سینماپرس: شفیعی گفت: پخش سریال «سرباز» پس از شب‌های ماه مبارک رمضان تا اواسط تابستان به طول خواهد انجامید.

به گزارش سینماپرس، حالا چند سالی می‌شود که شبکه نمایش خانگی حسابی جان گرفته و خیلی از فیلمسازان و هنرمندان ترجیح می‌دهند سری به این مدیوم هم بزنند و ضمن سرگرم کردن مخاطبان، از ظرفیت آن برای دیده شدن بیشتر و به تبع آن منفعت مالی بیشتر استفاده کنند. از همان اولین سریال اما می‌شد فهمید که در شبکه نمایش خانگی اوضاع متفاوت از تلویزیون است. در قلب یخی ما برای اولین‌بار شوی لباس می‌دیدیم و زندگی‌های اعیانی و اتفاقاتی که در تلویزیون خط قرمز بود یا خیلی کم دیده می‌شد. بعد از آن به‌خصوص در دو سه سال گذشته که به یمن بالا رفتن سرعت اینترنت و دسترسی به گوشی‌های هوشمند و… تماشای فیلم و سریال به صورت آنلاین میسر شده، این روند یعنی سریال‌سازی در شبکه نمایش خانگی حسابی قوت گرفته و همین الان سه چهار سریال با چندین و چند ستاره مطرح دنیای بازیگری در حال پخش از این رسانه است که تا اینجا خیلی هم خوب است و ایرادی ندارد.

منتها این وسط یک‌سری سوالات وجود دارد که معمولا کسی به آن پاسخ نمی‌دهد یا اگر بدهد مثل منوچهر هادی، کارگردان سریال دل در گفت‌وگوی اخیرش طوری پاسخ می‌دهد که انگار سوالات ما اشتباه است و ما یعنی مخاطبان نباید وارد این حوزه بشویم. با این اوصاف همچنان سوالات وجود دارد هرچند کسی دلش نخواهد به آنها اشاره شود.

منوچهر هادی در گفت‌وگویی که اخیرا از او منتشر شده در پاسخ به این سوال که چرا از ساره بیات در نقش دختر عاشق‌پیشه استفاده کرده در حالی که همه سن و سال واقعی او را تشخیص می‌دانند خیلی راحت گفته که  می‌توانسته از یک بازیگر دیگر استفاده کند و خرج سریال هم کمتر می‌شده اما خب کمتر هم می‌فروخته و دیده می‌شده! (نقل به مضمون) و این در واقع اصل و اساس ساخت سریال در شبکه نمایش خانگی است. دیده شدن! در سریال‌های شبکه نمایش خانگی، سازندگان به هر ترفندی دست می‌زنند تا دیده شوند، برای همین ماجراها مدام عجیب و عجیب‌تر می‌شود.

منتهی قبل از این یک‌سری فرمول ثابت هم وجود دارد که تضمینی باشد بر دیده شدن. مواردی مثل زندگی اشرافی، خودروهای گران‌قیمت، روابط عاطفی خاص، مصرف مواد مخدر و نوشیدنی های الکلی، خیانت، موسیقی، خوشتیپی غیرمعمول همه آدم‌ها و چندین و چند مورد دیگر که قبلا هم به آنها اشاره شده است و بعد از اینهاست که آن ترفندها نمایان می‌شود و سوال‌ها شکل می‌گیرد که در سریال‌های شبکه نمایش خانگی دقیقا چه خبر است؟

 نه به مامان و بابا یا چطوری خورشید جون؟

همه سریال‌های این چندوقت اخیر را مرور کنید. ممنوعه، دل، کرگدن و هم گناه. در همه این آثار و تقریبا در همه خانواده‌ها، جوان‌ها با پدر و مادرها مشکل دارند. پدرها یا مردهای منفعلی هستند که دائم  می‌خواهند رابطه مادر و فرزندشان را درست کنند و نمی‌توانند یا پدرهای عبوس و عنقی هستند که به سبک ۳۰۰ سال قبل می‌خواهند حرف خودشان را به کرسی بنشانند و درنهایت مزخرف بودن تفکرات‌شان ثابت  و پته‌شان روی آب ریخته می‌شود.

مادرها اغلب یا زنان عقب‌افتاده‌ای هستند که هیچ چیز از هیچ کجا نمی‌دانند و همان زنان دوران قاجار هستند که زندگی را در پستوی خانه‌ها دنبال می‌کنند و همه عمر زجر کشیده‌اند یا زنانی هستند که با بچه‌هایشان مشکل دارند و در تمام طول سریال در حال گند زدن به زندگی فرزندشان هستند و در این امر از هیچ تلاشی فروگذار نیستند. در طرف دیگر ماجرا، جوان‌ها کلا هیچ احترامی برای پدر و مادر قائل نیستند و حتی در صدا کردن آنها از اسامی کوچک مثل خورشید، فرید، منصوره و… استفاده می‌کنند که ظاهرا از نظر سازندگان سریال‌ها خیلی باکلاس به حساب می‌آید و نشان‌دهنده رابطه صمیمی بچه‌ها و والدین است.

دفاعیه : ممکن است نویسنده و کارگردان چنین سریالی در پاسخ این سوال بگوید ما چنین خانواده‌هایی داریم و خود من از نزدیک دیده‌ام و … منتها سوال ما دقیقا این است که چرا همه نویسندگان و کارگردان‌ها فقط این خانواده‌ها را دیده‌اند؟! یعنی هیچ خانواده دیگری با شکل دیگری نداریم؟ ما از فضا آمده‌ایم یا دوستان  سریال‌ساز؟
  

کلیشه پولدار باکلاس یا فقیر عقب‌افتاده

ماجراهای سریال‌های شبکه نمایش خانگی در کجا رخ می‌دهد؟ معمولا در تهران و میان خانواده‌های سوپرلاکچری که توی حیاط خانه‌شان همین‌طور بنز و پورشه ردیف شده و آنقدر ثروتمند هستند که دائم بین ایران و آلمان و کانادا در سفر هستند. این خانواده‌ها اساسا هیچ اعتقاد مذهبی ندارند و ما در هیچ سریالی نمی‌بینیم که حتی یکی از افراد این خانواده‌ها یک دعای ساده بخواند یا مثلا یک نمازخوان هم بین‌شان پیدا شود. در تمام سریال‌های شبکه نمایش خانگی، پوشش زنان موفق به شکلی است که از نظر شرعی ایرادهایی دارد. اگر یک بار سریال همگناه را مرور کنید متوجه می‌شوید که یک بازیگر خانم یا حتی بچه‌های خردسال را هم نمی‌توانید در این سریال پیدا کنید که موهایش معلوم نباشد.

حتی زن عموی هدیه که از طبقه فقیر جامعه است به شکلی احمقانه و توهین‌آمیز چادر به سر کرده و شبیه یک عقب افتاده، دسته‌ای مو را از زیر روسری بیرون گذاشته و با دیدن مهدی پاکدل خوشتیپ، قند توی دلش آب می‌شود! در سریال ممنوعه هم تنها زن چادری یعنی مادر برکه همیشه موهایش از زیر روسری بیرون است. انگار که حکم شده هیچ کس موهایش را نپوشاند. حالا این‌که این کار چه کمکی به قصه می‌کند برای ما که معلوم نیست.

دفاعیه : باز ممکن است نویسنده و کارگردان این آثار بگویند خواسته‌ایم قصه ما در این بستر بگذرد و شما اگر بلدید خودتان بیایید و بسازید و این هم بخشی از جامعه است و … خب درست. منتها باز چرا همه فقط همین بخش را می‌سازند؟ در این ایران به این بزرگی ، ۵۰ درصد آدم مذهبی پیدا نمی‌شود؟ آدم‌های طبقه متوسط، قصه ندارند؟ قصه‌ها فقط در ویلاهای کاخ مانند می‌گذرند؟ شما هیچ زنی سراغ ندارید که موهایش معلوم نباشد اما موفق باشد؟ مردی که یک کوچولو اعتقاد مذهبی داشته‌باشد نمی‌تواند در سریال‌ها حضور داشته‌باشد؟

      مجرد باش و راحت!

در سریال کرگدن کدام ازدواج موفق بود؟ کدام بچه‌ها از شرایط‌شان راضی هستند؟ دختری به سبک قرون وسطی با مردی ازدواج کرده که حالا مرده و باید به زور با برادر شوهرش ازدواج کند که نهایتا فرار می‌کند. پدر و مادر کاظی شبیه دو مرده متحرک هستند. بابای نوید یک معتاد قمارباز است و مادرشان هم مرده. خود جوان‌ها هم که می‌خواهند ازدواج کنند همه به بن‌بست می‌خورند. در سریال ممنوعه ازدواج پدر و مادر سامی قصه‌ای با پس زمینه خیانت دارد که به لجن کشیده‌شده. خود سامی از همسر اولش جدا شده. برکه به اجبار به عقد یک کارگر افغان در می‌آید، خسرو با بازی هادی حجازی فر از همسرش جدا می‌شود.

نیکی کریمی هم از همسرش جدا شده است. در سریال دل، یکی به خاطر پول با دیگری ازدواج کرده و حالا پشیمان است. یکی از ترس فقر با یکی ازدواج کرده و حالا جدا شده. دختری به نام رابی ( که معلوم نیست این اسم از کجا آمده ) روز عروسی، داماد را قال می‌گذارد و می‌رود پیش عشق قدیمی‌اش، این وسط فقط زندگی خسرو (سعید راد) و ناهید (افسانه بایگان) ظاهرا خوب است که آن هم نتیجه‌اش شده کلی بدبختی و بیچارگی. در سریال همگناه ازدواج فریبرز و لیلا نابود شده، رابطه فریبرز با همسر دومش نسرین به خاطر بچه‌دار نشدن خوب نیست، سارا فهمیده نامزدش قبلا زن و بچه داشته، ایرج از همسرش جدا شده، هدیه تهرانی از همسرش که معتاد است جدا شده، جوان‌های مجرد قصه همگی از ازدواج فراری هستند و مثل همه سریال‌های دیگر، مجردها دارند کیف می‌کنند و متاهل‌ها همه در بدختی و فلاکت اسیر هستند و از هر لحظه‌ای استفاده می‌کنند تا مجردی کنند. پس زندگی یعنی مجرد بودن!

دفاعیه : ما بد را نشان می‌دهیم تا شما خوب را انتخاب کنید یا ادب از که آموختی از بی ادبان. این می‌تواند پاسخ سریال‌سازان در شبکه نمایش خانگی باشد. شما اما اگر یک بار دیگر پاراگراف بالا را بخوانید دست‌تان می‌آید ماجرا از چه قرار است. تازه این را هم فاکتور گرفتیم که اگر ازدواجی هم در این سریال‌ها صورت بگیرد که نمایش موفقی داشته‌باشد، اغلب در سن بالای سی و چند سال است و آنها که زود ازدواج می‌کنند مانند خرس پشیمانند!  
 

آری این چنین است برادر

از این سوالات می‌شود چندتای دیگر هم نوشت و قطار کرد اما اگر لطف شود و به همین‌ها پاسخ داده‌شود هم خوب است. هر چند مسؤولان و مدیران فرهنگی کشور هم بد نیست یک بار این سریال‌ها را ببینند و به این سوالات فکر کنند بلکه یک پاسخی داشتند که ما را از گمراهی ضلالت بیرون آورد. مایی که یک جمعیت چند میلیونی از مردمان عادی ایران هستیم که یک نیمچه اعتقادات مذهبی داریم و دوست داریم یک روزی مثلا یکی شبیه خودمان را هم در یک سریالی ببینیم که دارد با مشکلات دست و پنجه نرم می‌کند و سرنوشتی دارد.

یک خانواده‌ای که شبیه خانواده خودمان در یک آپارتمان ۶۰ متری اجاره ای زندگی کند و خودرویش ساخت داخل باشد و جنس مذکرش وقتی در خیابان راه می‌رود همه برایش غش و ضعف نمی‌کند و جنس مونثش اصراری بر نمایش بدنش ندارد و بچه‌ها، پدر و مادر را مامان و بابا صدا می‌زنند و از این جور زندگی‌ها در خانواده‌های عادی که خب خیلی باب طبع هنرمندان ما نیست و خدا را شکر همه هنرمندان ما از طبقه مرفه جامعه هستند ظاهرا و دغدغه‌هایشان فقط در شهرک غرب و الهیه و زعفرانیه و ویلاهای لواسان و پشت فرمان مازراتی و در اتاق‌های کنفرانس شرکت‌های بین‌المللی معنا پیدا می‌کند.
خدا را شکر!

*جام جم آنلاین

به گزارش سینماپرس، حمیدرضا آشتیانی‌پور رییس انجمن گویندگان سینما در گفتگو با مهر درباره جلسه‌ای که روز گذشته شنبه ۱۳ اردیبهشت ماه با حضور نمایندگان ۲۰ صنف با همایون اسعدیان رییس هیات مدیره خانه سینما برگزار شد، گفت: متاسفانه طی ۲ ماه گذشته یکی از مشکلاتی که باعث جلوگیری از برگزاری جلسات در خانه سینما بود، توجه به پروتکل‌های بهداشتی بود که خوشخبتانه در جلسه روز گذشته تمام پروتکل‌های بهداشتی مورد توجه قرار گرفت و این نشست برگزار شد.

وی بیان کرد: جلسه‌ای که روز گذشته برگزار شد، در چارچوب مسائل و نیازهای صنوف خانه سینما بود و حاضران نظرات خود را ارائه کرده و به صورت کاملاً طبیعی اختلاف‌نظرهایی وجود داشت که مطرح و درباره آن بحث شد.

رییس انجمن گویندگان اعلام کرد: تمرکز جدی و مهم این جلسه روی این مساله بود که هیات مدیره و مدیرعامل خانه سینما تلاش کنند امکاناتی را برای صنوف سینمایی فراهم کنند که البته کم و کیف این امکانات مطرح نشد و ما هنوز ذهنیت واضحی درباره این امکانات نداریم و شاید بنابه دلایلی وارد جزئیات این مساله  نشده اند.

وی ادامه داد: آنچه که به نظر می‌رسد این است که مدیرعامل و هیات مدیره خانه سینما تلاش‌های موفقی در زمینه تأمین امکانات مناسب برای اعضای خانه سینما داشتند، البته ما نیز به عنوان صنوف سینمایی سعی می‌کنیم که به دوستان گوشزد کنیم که ساز و کاری فراهم شود تا جنبه‌های انسانی و عدالت تا حدی که مقدور است رعایت شود و تا جایی که ممکن است فضایی بوجود نیاید تا این حمایت‌ها و کمک‌ها آلوده به حاشیه‌ها شود.

آشتیانی‌پور گفت: واقعیت این است که در جامعه‌ای هستیم که همه ما انتظارات خود را محدود به نیازهای خود تنظیم می‌کنیم، خیلی وقت‌ها ممکن است این نیازها ارتباطی با امکانات و مقدورات طرف ارائه‌کننده نداشته باشد و طبیعی است که در این شرایط اختلاف‌نظرهایی پیش می‌آید.

وی تاکید کرد: مساله دیگر سطح طبقاتی مختلف صنوف سینما است، به این معنا که سطح پایین صنف ما با سطح پایین صنف دیگر برابر نیست و ملاک و معیار واحدی از نظر موقعیت اجتماعی برای شناسایی سطح اقتصادی اعضا وجود ندارد.

این هنرمند بیان کرد: به دلیل رابطه‌ای که بین اعضای صنوف مختلف وجود دارد، ممکن است اختلافاتی به وجود آید، به عنوان مثال ممکن است امکاناتی در اختیار سطح پایین یک صنف قرار گیرد، که متناسب با سطح پایین صنفی مانند صنف گویندگان نباشد و ارائه نکردن این خدمات به صنف مربوطه ممکن است حواشی را ایجاد کند.

وی توضیح داد: اختلاف‌هایی که بر سر حمایت‌های مالی تا قبل از شیوع ویروس کرونا و تعطیلی پروژه‌های سینمایی بوجود می‌آمد، خیلی جدی نبود و به سرعت نیز برطرف می‌شد، اما این روزها همه در شرایطی هستند که فعالیت‌های هیات مدیره خانه سینما در زمینه ارائه خدمات بسیار مورد توجه قرار گرفته است.

رییس انجمن گویندگان تاکید کرد: در مجموع باید به یک تعامل امیدوارکننده‌ای برسیم که مقداری جنبه‌های انسانی و دوستانه در آن ایجاد شود که اگر هم کمکی متوجه کسی می‌شود، فرد دیگری از آن کمک آسیب نبیند و یا حداقل آزرده خاطر نشوند.

آشتیانی‌پور درباره راه‌اندازی سامانه و بانک اطلاعاتی در خانه‌ سینما و ثبت نام اعضا هم گفت: ما در صنف خود تاکید کرده‌ایم که ثبت‌نام در سامانه موردنظر را انجام دهند چرا که هر حرکتی که به شفاف‌سازی موقعیت اعضا صنوف کمک کند، بسیار مهم است تا اگر زمانی راجع به اعضای خانه سینما دچار گنگی و ابهام شدند، با مراجعه به سایت اطلاعات لازم را بدست آورند.

روز گذشته شنبه ۱۳ اردیبهشت ماه همایون اسعدیان با روسای  ۲۰ صنوف خانه سینما جلسه‌ای را برگزار کرد تا به ابهامات صنوف خانه نسبت به خدماتی که باید به اعضا ارائه شود، پاسخ دهد.

در این جلسه رؤسای صنوفی چون فیلمنامه‌نویسان، مدیران تولید، طراحان صحنه و لباس، طراحان فنی فیلم، انجمن بازیگران، انجمن دستیار کارگردان و برنامه‌ریزان سینما، انجمن صنفی انیمیشن، انجمن مدیرات تبلیغات، انجمن منشیان صحنه، انجمن مدیران تدارکات، انجمن بدلکاران، انجمن مدرسان سینما، انجمن گویندگان، انجمن کارگردانان مستند، انجمن تهیه‌کنندگان مستند، انجمن فیلم کوتاه، انجمن صدا، انجمن عکاسان سینمایی حضور داشتند.

سینماپرس: سعید سعدی تهیه‌کننده فیلم سینمایی «مغزهای کوچک زنگ زده» عنوان کرد که محمد امامی سهمی در سرمایه‌گذاری این فیلم ندارد.

سینماپرس: هشتمین کمیسیون ثبت طرح و صدور مجوز دبیرخانه شورای نظارت بر طراحی ساخت واردات و توزیع اسباب‌بازی در سال ۱۳۹۸ به بررسی ۱۰۶ پرونده اختصاص داشت.

سینماپرس: قادر آشنا، مدیرکل هنرهای نمایشی تأکید کرد زمان بازگشایی مجدد سالن‌های تئاتر هنوز قطعی نشده و درخواست جلسه با ستاد ملی مقابله با کرونا در خصوص وضعیت فعالیت تئاتر در دوران پساکرونا ارائه شده است.

سینماپرس: «جی. کی. رولینگ» یک میلیون پوند برای کمک به افراد بی‌خانمان و کسانی که در دوران شیوع کرونا متحمل خشونت خانگی شده‌اند، اهدا می‌کند.