X

بایگانی فروردین 5, 1402

دفتر سینمایی

«ایرانشهر» پس از گذشت ۳۰ سال میزبان «معرکه در معرکه» می‌شود – اخبار سینمای ایران و جهان

سینماپرس: نمایش «معرکه در معرکه» به کارگردانی سیاوش طهمورث پس از گذشت ۳۰ سال از نخستین اجرای خود، از روز سه شنبه پانزدهم فروردین در سالن سمندریان تماشاخانه‌ ایرانشهر به صحنه می‌رود.

به گزارش سینماپرس، نمایش «معرکه در معرکه» نوشته‌ داود میرباقری و کارگردانی سیاوش طهمورث، با بازی سیاوش طهمورث، نسیم ادبی، سیروس سپهری، مجید رحمتی، دنیا فتحی از تاریخ پانزدهم فروردین هر شب ساعت ۲۰:۱۵ در سالن سمندریان تماشاخانه‌ ایرانشهر اجراهای خود را آغاز می‌کند.

سایر عوامل نمایش «معرکه در معرکه» عبارتند از وحید لک تهیه کننده، سیاوش طهمورث طراح صحنه و لباس و نور، سهیلا جوادی طراح گریم و اجرای صحنه و لباس، مهدی دوایی طراح پوستر و بروشور و اقلام تبلیغاتی، احسان تارخ طراح صدا و موسیقی، السا فتحی مدیر برنامه ریزی و هماهنگی، سمیه رضایی سمنگانی‌ دستیار کارگردان، آرش دهقان شاد مدیر تولید، مریم نراقی‌ مدیر ارتباطات و اطلاع رسانی، امیر خدامی عکاس، فرزین طاهری تبلیغات دیداری، حسین ورزنده مدیر صحنه، عارفه موسوی دستیار لباس، ماهرخ لک تبلیغات محیطی و مجازی، مهرداد اکبری دستیار تولید.

علاقه‌مندان به خرید اینترنتی بلیت‌های این نمایش می‌توانند به سامانه‌ تیوال یا وب‌سایت تماشاخانه‌ ایرانشهر مراجعه نمایند.

مشاهده خبر از سایت منبع

دفتر سینمایی

همکاری «شهرام ناظری» و فریدون شهبازیان برای باستانی پاریزی


نماهنگ «بی‌انتهاتر از عشق» با صدای شهرام ناظری و آهنگسازی فریدون شهبازیان منتشر شد.

مشاهده خبر از سایت منبع

دفتر سینمایی

در حوزه ادبیات «نقشه راه» نداریم و اکثر برنامه‌ها ذوقی و سلیقه‌ای برگزار می‌شود – اخبار سینمای ایران و جهان

سینماپرس: رضا اسماعیلی می‌گوید: شعر امروز با چند چالش جدی روبروست که اگر برای آنها چاره‌اندیشی نشود، برای زبان پارسی مخاطراتی را به همراه خواهد داشت.

به گزارش سینماپرس، علاقه به شعر جوان و پیر نمی‌شناسد. ذهن ایرانی‌ها همواره و همیشه با آثار متعددی در این حوزه گره خورده است؛ اشعاری که توانسته‌اند یا در بزنگاه‌های تاریخی و اجتماعی با مخاطب خود همراه شده و گوشه‌ای از اشک‌ها و لبخندهای آنها را به تصویر بکشند و یا توانسته‌اند آنچه را که در سویدای دل داشته‌اند، خالصانه و با بهترین شیوه بیان کنند. در این میان نیز در هر دوره‌ای اشعاری بوده‌اند که فرسنگ‌ها با این دست از آثار فاصله داشته و با در نظر گرفتن مخاطبی عام، سطح زبان و محتوا را تنزل داده و لاجرم بر بقا در همان چند صباح رضایت داده‌اند.

شعر امروز اگرچه توانسته در فضاهای جدید طبع‌آزمایی کرده و با ورود به قالب‌ها، مضامین و موضوعات جدید مسیری تازه در این راستا را بپیماید، اما انبوه کتاب‌هایی که در این چند سال به نام شعر منتشر می‌شود، سبب شده تا بسیاری از کارشناسان نسبت به آینده آن اظهار نگرانی کرده و از آسیب‌های متعدد آن بگویند. در فضایی که صنعت نشر کشور با چالش‌ها و نیازهای متعددی مواجه است، آنچه برای انتشار یک کتاب تعیین‌کننده است، تنها موضوع «اقتصاد» و برقراری چرخه اقتصادی ناشران است؛ این رویه برخلاف سنت سابق است که تا اثری مقبولیت خواص را کسب نمی‌کرد، در دست عامه مردم قرار نمی‌گرفت.

رضا اسماعیلی، از جمله شاعرانی است که در این چند سال ضمن حضوری فعال در حلقه‌های شعری، به انتقاد از رویه‌های نادرست در حوزه‌های مختلف شعری نیز پرداخته است؛ امری که گاه برای او بی‌هزینه تمام نشده و آماج حملات تند و تیز نیز قرار گرفته است. او در سال گذشته به عنوان دبیر علمی هفدهمین دوره جشنواره شعر فجر معرفی شد. خبرگزاری تسنیم با او درباره جریان شعر امروز، چالش‌ها و فرصت‌ها به گفت‌وگو پرداخته است که در ادامه می‌خوانید:

*تسنیم: با توجه به اینکه شما هم با حلقه‌های مختلف شعری در ارتباط هستید و هم امسال در جشنواره شعر فجر به عنوان دبیر حضور داشتید و آثار متعدد را بررسی کرده‌اید، مهم‌ترین چالش‌ها و فرصت‌های پیش روی حوزه شعر را در چه اموری می‌بینید؟

در حوزه ادبیات «نقشه راه» نداریم و اکثر برنامه‌ها ذوقی و سلیقه‌ای برگزار می‌شود. تقویم‌زدگی و مناسبت‌زدگی آفت شعر و ادبیات روزگار ماست

شعر امروز با چند چالش جدی روبروست که اگر برای آنها چاره‌اندیشی نشود، برای زبان پارسی مخاطراتی را به همراه خواهد داشت. از جمله این چالش‌ها: افراط در ساده‌نویسی است و ساده‌اندیشی است. در حوزه ترانه‌سرایی با فرو افتادن در دامچاله «سانتی مانتالیسم» این تهدید جدی‌تر می‌شود.

چالش دیگر فاصله گرفتن نسل شاعران امروز از «خلوت شاعرانه» و گم شدن در هیاهوی «فضای مجازی» است که هر چند استفاده از این فضا برکاتی دارد؛ ولی شاعر را از ذات شاعرانه خود دور می‌کند. شاعر در فضای مجازی به ناگزیر به فرمول «آنچه شما خواسته‌اید» تن می‌دهد و بر اساس ذوق و ذائقه عمومی به تولید محتوا می‌پردازد. این امر در درازمدت ذهن و زبان شاعر را دچار فرسایش می‌کند.

«جشنواره‌زدگی» نیز از دیگر چالش‌هایی است که شعر امروز را در چنبره خود گرفتار کرده و از سکه انداخته است. جشنواره‌زدگی در نهایت به «مناسبت‌زدگی» ختم می‌شود. این که شعر امروز به «فقر اندیشه» مبتلاست، معلول جشنواره‌زدگی است. البته اگر جشنواره‌های ادبی هدفمند و با هوشمندی طراحی و اجرا شود، می توان از آسیب‌های آن پیشگیری کرد.

*تسنیم: راهکار شما به عنوان کسی که سال‌هاست دغدغه زبان فارسی و شعر دارد، برای خروج از این چالش‌ها و بحران‌ها چیست؟

توجه به مقوله «نقد ادبی» و «آموزش». اگر متولیان فرهنگی و ادبی در برنامه‌ریزی‌های خود به این مهم توجه بیشتری داشته باشند، می‌توان بسیاری از تهدیدها را به فرصت تبدیل کرد؛ ولی متاسفانه بسیاری از مدیران فرهنگی «نقد ادبی» و «آموزش» را جزو مستحبات حوزه ادبیات می‌دانند و برای آن وزن چندانی قائل نیستند.

*تسنیم: در حوزه شعر یکی از توفقیاتی که در سال‌های گذشته به چشم می‌خورد، ظهور استعدادهای جوان و خوش‌ذوق است. اما به نظر می‌رسد فعالیت این استعدادها به صورت جزیره‌ای و گاه بدون برنامه است. چه راهکاری را برای استفاده از این ظرفیت پیشنهاد می‌کنید؟

ما در حوزه ادبیات «نقشه راه» نداریم و اکثر برنامه‌ها ذوقی و سلیقه‌ای برگزار می‌شود. تقویم‌زدگی و مناسبت‌زدگی آفت شعر و ادبیات روزگار ماست. ما باید به ذات ادبیات برگردیم و به ادبیات به چشم ادبیات نگاه کنیم.

استفاده ابزاری از شعر و ادبیات، پیوند ما را با ادبیات گرانسنگ پارسی سست می‌کند. رسالت شعر و ادبیات تنها «تحریک احساسات» نیست. التذاذ هنری اگر بیرون از دایره «تفکر و اندیشه» اتفاق بیفتد، چیزی بر ارزش‌های جامعه نمی‌افزاید. حکمت، گمشده شعر امروز است. باید به دنبال کشف این حلقه مفقوده باشیم، وگرنه این «دور و تسلسل» همچنان ادامه خواهد یافت.

*تسنیم: یکی از موضوعات پرتکراری که هم در صحبت‌های کارشناسان و منتقدان مطرح می‌شود و هم در بخش قابل توجهی از جریان شعر کشور مشهود است، کمرنگ شدن بُعد اندیشه و پرداختن دم دستی به موضوعات مختلف عاطفی، اجتماعی و … است؛ به طوری که به نظر می‌رسد شاعر حرف چندان جدیدی ندارد. مضمون‌پردازی‌ها نیز به همان نسبت تکراری است. چقدر این موضوع را یکی از مسائل مبتلی به حوزه شعر امروز می‌دانید؟

شعر امروز- به‌خصوص شعر جوان – از نظر فرم، ساختار و تکنیک در جایگاه شایسته‌ای قرار گرفته است. در شعر شاعران جوان شاهد خلاقیت‌ها و نوآوری‌های قابل تأملی در حوزه فرم و صورت شعر هستیم که غیرقابل انکار است؛ ولی در ساحت «تفکر» و «اندیشه» و گذار از منزل «شعار» به «شعور» شعر جوان هنوز نتوانسته است به جایگاه مطلوب و قابل قبولی دست پیدا بکند.

به همین خاطر جز برانگیختن هیجانات زودگذر و «تحریک احساسات»، تکانه و لرزه دیگری در جان و جهان مخاطب ایجاد نمی‌کند. تکانه‌ای که منبعث از معرفت باشد، به اندیشه مخاطب تلنگر بزند و باعث «نگریستن» شود.

این کاستی از یک سو معلول نگاه فرمالیستی صرف به شعر و از سوی دیگر استفاده ابزاری از هنر شعر است؛ البته این نقد شامل شعر شاعران صاحب سبک نمی‌شود؛ شاعرانی که نگاه هستی‌شناسانه به شعر دارند و با شعر زندگی می‌کنند، جان و جهانی دیگرگونه و ذهن و زبانی مستقل دارند. ارجمندی و مانایی شعر این گروه از شاعران، محصول سال‌ها کار و تمرین مداوم، دوری از هیاهوهای ادبی، و برخورداری از دانش و بینش ادبی است.

*تسنیم: با توجه به اینکه صنعت نشر کشور در سال‌های گذشته با بحران‌های مختلفی روبروست و در چنین شرایطی، این ذائقه مخاطب و نیاز اوست که ملاک انتشار کتاب قرار می‌گیرد، چقدر «اقتصاد» را دلیل اصلی انتشار این دست از آثار می‌دانید؟ (منظور آثاری است که کیفیت چندانی هم به لحاظ محتوایی و هم به لحاظ زبانی ندارند.)

این امر در شرایط فعلی چاپ و نشر واقعیتی غیرقابل انکار است؛ چون ناشر به دنبال چاپ کتابی است که برگشت سرمایه داشته باشد و در بازار کتاب از سوی مخاطبان مورد استقبال قرار گیرد؛ البته در گذشته هم همین طور بوده است.

ناشرانی که صرفاً به دنبال چاپ آثار فاخر ادبی و علمی باشند معدود و انگشت‌شمارند؛ از همین رو به سمت و سوی «آنچه شما خواسته‌اید» حرکت می‌کنند؛ البته نویسند گان و شاعران شاخص و نام‌آور کمتر تن به «دیگرسانسوری» یا «خودسانسوری» می‌دهند. این گروه از مؤلفان به خاطر وجهه‌ای که در جامعه ادبی کشور دارند، برای چاپ کتاب‌های خود حاضر نیستند تن به هر شرایطی بدهند و چوب حراج بر اعتبار و حیثیت ادبی خود بزنند؛ ولی نوقلمان (شاعران و نویسندگان جوان و گمنام) برای چاپ آثار خود ناگزیرند به چنین شرایطی تن بدهند.

مشاهده خبر از سایت منبع

دفتر سینمایی

دو چالش بزرگ در سینمای ۱۴۰۲ وجود دارد که یکی از آنها بحث حفظ مخاطب است – اخبار سینمای ایران و جهان

سینماپرس: یک تهیه کننده سینما معتقد است اگرچه از تنوع گونه‌های سینمایی در سال گذشته صحبت شده است اما هنوز جای دو گونه کمدی و وحشت در جشنواره فیلم فجر و سینمای ایران خالی است که این موضوع منجر به کاهش مخاطبین سینما می‌شود.

به گزارش سینماپرس، سیدامیر سیدزاده تهیه کننده سینما و بازیگر، در خصوص مهم‌ترین چالش‌ها و فرصت‌های سینمایی در سال ۱۴۰۲ نکاتی را ناظر با مسأله قیمت و حفظ مخاطب بیان کرد.

سیدزاده گفت: دو چالش بزرگ در سینمای ۱۴۰۲ وجود دارد که یکی از آنها بحث حفظ مخاطب است. اینکه چگونه مخاطب را جذب سینما کنیم و آن را برای سینما نگه داریم. نکته دیگر نرخ گذاری قیمت بلیت سینما است. مشکلات اقتصادی کشور ما روز به روز بیشتر می‌شود و حالا دیگر امکان دارد سینما آن رسالت اصلی یعنی تفریح سالم برای مردم را از دست بدهد. اگر نتوانیم برای بلیت سینما در سال آینده قیمت مناسبی متصور شویم، قطعا از سینما استقبال خوبی نمی‌شود.

وی بیان کرد که عدم تولید فیلم‌ها و محتوای فرهنگی بر اساس سلایق و ژانرهای مختلف از چالش‌های دیگر است. یکی از چیزهایی که امسال در جشنواره فیلم فجر دیدیم این بود که گونه‌های مختلف در سینما نبود و بیشتر فیلم‌های درام و یا با فضای جبهه و مقاومت بود و دو فیلم کودک و نوجوان اما فیلم‌های ژانر وحشت و کمدی همچنان در جشنواره فیلم فجر نایاب است. اگر این موضوع در تولیدات سال آینده سینما ما مورد نظر نباشد، به عقیده من چالش جدی در جذب مخاطب خواهیم داشت و سرمایه‌گذاری جدی در سینما صورت نمی‌گیرد. به نظرم ممیزی‌ها نیز باید تا حدی کمتر شود تا در زمینه کمدی و وحشت نیز تولید داشته باشیم. کمدی‌های ما که عموماً‌ کمدی‌های سخیفی است که با چندتا شوخی می‌خنداند؛ جای کمدی شریف در این میان خیلی کم است. برای ساخت فیلم‌های کمدی و وحشت باید طبق قواعد ژانری جهانی فیلم ساخت و البته حمایت از سلایق و دیدگاه‌های تازه در این میان همراه با نظارت دقیق مستمر و درست بر آنچه تولید می‌شود.

او در خصوص فرصت‌های سینمایی در سال بعد نیز بیان کرد: سینمای ما به عنوان یکی از ارکان هدایت جامعه به سمت مسائل فرهنگی، اخلاقی، دینی و اعتقادی جایگاه بالایی دارد. یک فیلم خوب اثرگذار از ۱۰ منبر بهتر است. بنابراین اگر دنبال فرصت‌های سینما برای سال جدید هستیم، به نظرم نباید دنبال پدیده یا چیز خاص دیگری باشیم. خود سینما بهترین فرصت برای بهبود جامعه و اصلاح رفتارهای عمومی مردم است. اما مهم این است که سکان هدایت سینما در تولید محتوا، ژانرها و درام‌های مختلف چگونه مدیریت شود تا سینما را به ساحل امن برساند. این روشن است که سینمای ما سینمای ممتاز و مهمی در سطح جهانی است که خود را در دهه ۶۰ و ۷۰ تثبیت کرده است. سینمای ما از این فرصت برای مسائل فرهنگی و اعتقادی بهره برداری کرده است اما اگر این فرصت به صورت درست در اختیار سینماگران باشد می‌توانیم جذب مخاطب داشته باشیم.

وی گفت که اما با برخی سخت‌گیری‌ها و تخصیص بودجه به جناح‌ها و تهیه‌کننده‌ شرکت‌ها و گروه‌های خاص، از این فرصت استقبالی برای تولیدات مهم و اثرگذار صورت نخواهد گرفت.

سیدزاده در پایان گفت که به نظرم با حمایت همه مسئولین و برقراری عدالت و اختصاص بودجه‌ها به همه سلایق و گروه‌های سینمایی، سال خوب و پرشکوهی را می‌توانیم برای سینمای کشور در نظر بگیریم.

مشاهده خبر از سایت منبع

دفتر سینمایی

عکس/ سینما در سالی که گذشت-۵


سینماپرس : سال ۱۴۰۱ با همه اتفاقات متفاوت خود به پایان رسید، در گزارش های پیش‌رو همه این اتفاقات را در قالب گزارش تصویری برای مخاطبان مرور خواهیم کرد.

مشاهده خبر از سایت منبع

دفتر سینمایی

صداوسیما ناگزیر است چابک‌سازی و تحول در شبکه‌های رسانه‌ای‌اش را با قدرت بیشتری دنبال کند – اخبار سینمای ایران و جهان

سینماپرس: احمد راستینه در واکنش به بحث رفتار انحصارگرایانه برخی از پلتفرم‌ها و دستمزدهای هنگفت بازیگران در شبکه نمایش‌خانگی اعلام کرد که اجازه نمی‌دهیم پلتفرم‌ها به سمت انحصارگرایی بروند و راهبری حکمرانی رسانه را مورد خدشه قرار دهند.

به گزارش سینماپرس، سالی که گذشت اتفاقات مختلفی در حوزه فرهنگ و هنر افتاد که کمیسیون فرهنگی مجلس ورودهای قابل توجهی داشت. یکی از آنها بحث بودجه‌ای بود که پیگیری‌های زیادی توسط این کمیسیون انجام شد، جلسات فراوانی که اتفاقات خوبی را در سال ۱۴۰۲ برای تولید آثار محتوایی در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و صداوسیما و نهادهای دیگر رقم بزند.

همچنین موضوع کش و قوس‌های حوزه پلتفرم‌ها و نظارت سازمان صداوسیما بر نمایش‌خانگی که بارها در جلسات مختلفی از سوی کمیسیون فرهنگی مجلس پیگیری شد. یکی از آن حواشی به بحث حذف آیین‌نامه رسیدگی به تخلفات سکوهای انتشار صوت و تصویر برمی‌گردد. ماجرا از این قرار است که ۲۴ اسفندماه خبری رسانه‌ای شد؛ نمایندگان مجلس شورای اسلامی در جریان جلسه علنی نوبت دوم مجلس گزارش کمیسیون تلفیق در خصوص لایحه بودجه ۱۴۰۲ را بررسی کرده و بند الحاقی ۱ تبصره ۹ را حذف کردند.

“در بند الحاقی ۱ تبصره ۹ آمده بود که سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ‌ایران مکلف است در راستای حمایت از فرهنگ و ارزش‌های ایرانی – اسلامی ‌و توسعه حکمرانی رسانه‌ای و همچنین باتوجه به صلاحیت سازمان در تنظیم مقررات، صدور مجوز و نظارت بر صوت و تصویر فراگیر در فضای مجازی، حداکثر ظرف یک‌ماه پس از تصویب این قانون، ‌آیین‌نامه رسیدگی به تخلفات سکوهای انتشار صوت و تصویر فراگیر را به دولت ارائه کند و همچنین ظرف سه‌ماه پیش‌نویس لایحه تأسیس سازمان تنظیم مقررات صوت و تصویر فراگیر را تهیه کند و در اختیار دولت قرار دهد. “

یا در خصوص سریال «حضرت موسی(ع)» بحث بودجه ۱۰ هزار میلیاردی مطرح شد که بسیاری نسبت به آن واکنش نشان دادند. در کنار رسانه ملّی و تهیه‌کننده سریال (محمود رضوی)، احمد راستینه سخنگوی کمیسیون فرهنگی مجلس نیز در گفت‌وگویی با خبرنگار تسنیم به این نکته اشاره کرد که “اساساً این دروغ‌پردازی‌ها در حوزه ردیف‌های مجزا برای بودجه ۱۰ میلیاردی درباره فلان سریال و فیلم مطرح می‌شود؛ این همان پروپاگاندا و دروغ‌های رسانه‌ای که متأسفانه شبکه‌های رسانه‌ای معاند و پیاده‌نظام‌های آنها مطرح می‌کنند و به آنها دامن می‌زنند. اگر چنین ردیف بودجه‌ای برای آثار فاخر درنظر گرفتیم نه تنها خطا نکردیم بلکه به حداقل مسئولیت‌های فرهنگی‌مان عمل کردیم. “

شاید یکی از ورودهای جدّی دیگر بحث کددار شدن بودجه‌های فرهنگی بود خصوصاً صداوسیما که درباره‌اش صحبت شد. احسان قاضی‌زاده هاشمی به عنوان عضو کمیسیون تلفیق مجلس و همچنین دبیر شورای نظارت بر صداوسیما برای اولین بار این نکته را در یک برنامه تلویزیونی مطرح کرد: “ما برای اولین بار در مجلس، ردیف بودجه برای سریال فاخر و شاخص تعیین کردیم. سریال «سلمان فارسی» الان پیش رفته و یک مسیری از آن طی شده، به خاطر این است که ما بودجه را کُددار کردیم. ما اتفاقاً بودجه را به دستِ مسئولین صداوسیما ندادیم که آن را حقوق بدهند. این کار را قطعاً نمی‌کنیم. ما این بودجه را برای تک تک برنامه‌ها، مستند فاخر، انیمیشن فاخر می‌دهیم؛ مردم نیازمند محتوای خوب‌اند. “

یک مقوله دیگر موضوع طرح اقتصاد فرهنگ است که به تعبیرِ راستینه در حال بررسی و پیگیری است. طرحی که در آن تلاش شده به نیازهای اساسی هنرمندان پاسخ داده شود؛ چرا که یکی از نیازهای جدّی آنها مسائل رفاهی و معیشتی از جمله بیمه و… حوزه اصحاب هنر و فرهنگ کشور است.

با احمد راستینه سخنگوی کمیسیون فرهنگی مجلس گفت‌وگو کردیم تا او درباره این مسائل و برخی از تهدیدها و فرصت‌ها در حوزه فرهنگ و هنر به‌خصوص رسانه ملّی صحبت کند. مشروح این گفت‌وگو را در ادامه بخوانید:

سهم فرهنگ در همان دو و نیم درصد باقی ماند

* بگذارید از صداوسیما و سالی که بر این رسانه گذشت آغاز کنیم. نظر شما در این باره چیست؟

صداوسیما صحنه‌ای از مظلومیت ملت ایران است. رسانه‌ای که پیش‌قراول مبارزه با جنگ ترکیبی دشمن در خط مقدم تهدید و بازروایی صحنه‌های مختلف کشور است. اما آن‌چیزی که باید در صداوسیما اتفاق می‌افتاد به سمت تولیدات فاخر و اثربخش حرکت کند تا بتواند جامعه مخاطب را پای تلویزیون نگه دارد و به تقاضا و نیاز مخاطبین پاسخ دهد. اما متأسفانه با بی‌مهری و عدم توجه به تأمین اعتبارات لازم در جنگ ترکیبی مخصوصاً صداوسیما، در مظلومیت و شرایط سخت کاری، باز هم مورد اجحاف در نگاه حمایتی مسئولین و منتقدین قرار گرفت.

ما معتقدیم یکی از نکات مهم در حوزه اعتبارات فرهنگی، تولید محتواست که چه برای صداوسیما و شبکه‌های خانگی و چه برای وزارت فرهنگ و ارشاد، لازمه‌اش حرکت به سمت آثار محتوایی، تقویت زیرساخت‌ها و تجهیز و تأمین نیازهای سخت‌افزاری و نرم‌افزاری حوزه فرهنگ و هنر و رسانه و همچنین حرکت به سمت تأمین اعتبارات لازم برای آثار فاخر است.

متأسفانه سهم فرهنگ در بودجه کشور در تولید سالیان متمادی، مورد کم‌مهری قرار گرفته است؛ هرچند در یکی دو سال گذشته سهم فرهنگ از نیم درصد بودجه عمومی به دو و نیم درصد ارتقاء یافت اما در لایحه ۱۴۰۲ نسبت به سالِ گذشته، سهم فرهنگ با توجه به رشد بودجه عمومی دیده نشد. در همان دو و نیم درصد باقی ماند؛ در حالی که رشد بودجه عمومی نسبت به بودجه ۱۴۰۲ از ۴۵ درصد رشد برخوردار بود و بودجه فرهنگ ۲۳ درصد رشد پیدا کرد.

این نکته نشان می‌دهد توجه به اعتبارات حوزه فرهنگ به صورت جدّی در لایحه ۱۴۰۲ دیده نشده است. به هر حال اگر خواسته باشیم در یک قاب، تلویزیون را در ۱۴۰۱ تعریف کنیم باید بگوییم تلویزیون تصویری از مظلومیت مردم ایران در عرصه فرهنگ و هنر است.

اعتباراتی که کافی نیست

* این بودجه‌ای که الان برای صداوسیما و یا وزارت ارشاد، طراحی شده کفاف این همه مأموریت و ساخت تولیدات فاخر را می‌دهد؟

اعتبارات صداوسیما نه تنها کافی نیست بلکه در برابر ضرورت‌های فرهنگی و الزامات تولید محتواهای مؤثر و فاخر و همچنین تقویت فرهنگ و هویت ملی و سبک زندگی ایرانی اسلامی ما، این بودجه و اعتبارات بسیار ناچیز است. شما امروز وقتی می‌خواهید یک اثر فاخر، تولید کنید همچون سریال «سلمان فارسی» و «حضرت موسی» و پیش‌تر آثاری مثل «مختارنامه»، ناگزیر به خاطر هزینه‌های سرسام‌آور بخش تولید، مجبورید سرمایه‌گذاری‌های سنگینی انجام دهید. در واقع مجموع بودجه و اعتبارات پاسخگوی نیازهای اولیه این سازمان‌ها و نهادها نیست.

این درصدهایی که به عنوان افزایش اعتبارات در این پروپاگاندای رسانه‌ای و شلوغ‌بازی‌ها مطرح می‌کنند تصویر دروغینی از حجم بودجه صداوسیما در ۱۴۰۲ است. در این راستا به دو چیز اصلاً توجه نمی‌شود؛ اول به مسئولیت‌های مهم صداوسیما و حتی مأموریت‌های دیگر دستگاه‌ها؛ از طرفی دیگر بالا رفتن حجم بودجه عمومی به ۲۱۶۴ همت، تقریباً همه دستگاه‌ها و بخش‌ها با رشد بودجه ۴۰ درصدی به صورت میانگین روبرو خواهند شد.

اعتبارات صداوسیما نه تنها کافی نیست بلکه در برابر ضرورت‌های فرهنگی و الزامات تولید محتواهای مؤثر و فاخر و همچنین تقویت فرهنگ و هویت ملی و سبک زندگی ایرانی اسلامی ما، این بودجه و اعتبارات بسیار ناچیز است.

در حالی که بخش قابل توجهی از این افزایش رشد بودجه صداوسیما، شامل هزینه‌های جاری این سازمان می‌شود. برای تولید آثار فاخر و حمایت از تنوع‌بخشی آنتن صداوسیما، شبکه‌های تلویزیونی و پاسخگویی به مطالبات اقشار مختلف مردم نیازمند توجه ویژه به افزایش بودجه و اعتبارات به حوزه محتوایی رسانه ملی هستیم که متأسفانه در بودجه نیز مورد غفلت واقع شده است.

قاطعانه می‌گویم آنچه در بودجه برای کمک به رسانه ملی دیده شده نه تنها متناسب با نیازهای واقعی تولید محتوا و فرهنگ ایرانی اسلامی ما نیست، بلکه یک بودجه حداقلی برای اداره سازمان صداوسیماست. من فکر می‌کنم مسئولین نسبت به این غفلت در حوزه طراحی بودجه و اعتبارات فرهنگ به خصوص رسانه ملی بایستی تجدیدنظر کنند.

چالش‌ها و فرصت‌ها

* چالش‌ها و فرصت‌های صداوسیما را در چه نکاتی می‌بینید و فکر می‌کنید در سال ۱۴۰۲ چه چشم‌اندازی را در دستور کار قرار بدهد؟

صداوسیما در طول سالیان متمادی از ظرفیت‌های خوبی در عرصه‌ نیروی انسانی و زیرساخت‌های فنی برخوردار شده است. امروز شاهد ۱۳ شبکه استانی فعال هستیم و صداوسیما از یک کادر مجرب و توانمند در بخش‌های مختلف بهره می‌برد؛ از شبکه خبرنگاران تا تهیه‌کنندگان، کارگردانان و نویسندگان، ظرفیت و نکته قابل توجه برای رفتن به سمت تولیدات فاخر است. اما چالش جدّی صداوسیما این است که با وجود این ظرفیت‌های در اختیار اما در برابر جنگ ترکیبی دشمن همان انبوه شبکه‌های خصوصی مورد حمایت صهیونیسم که هزینه‌های سرسام‌آور و سرمایه‌های کلان را در دست دارند، آثار ضدفرهنگ ایرانی، اسلامی و بشری را تولید می‌کند فقر مادی جدّی دارد.

صداوسیما در سال ۱۴۰۲ باید چند کار ویژه را در دستور کار خودش قرار دهد و مسئولین هم باید چند قدم جدّی بردارند. اول اینکه پیشنهاد می‌شود در نیمه اول سال شاهد تخصیص اعتبارات صداوسیما باشیم تا دست‌اندرکاران رسانه ملّی بتوانند با توجه به این تخصیص به سمت برنامه‌ریزی برای تولید آثار حرکت کنند. در وهله بعدی صداوسیما ناگزیر است چابک‌سازی و تحول در شبکه‌های رسانه‌ای‌اش را با قدرت بیشتری دنبال کند. همچنان که آقای جبلی این روندرا آغاز کرده اما باید به سمت تقویت شبکه‌های تحلیلی و خبری و اغنای آن برای جامعه مخاطبین پیش بروند.

صداوسیما در قدم بعدی باید به سمت ارتباط با مراکز تولیدات انیمیشن قدرتمند در کشور برود؛ همان شرکت‌هایی که «پسر دلفینی» تولید می‌کنند و در فضای بین‌المللی افتخار می‌آفرینند. این ظرفیت باید به خدمت گرفته شود. در ادامه راه، ظرفیت‌های شهرستانی و استانی به کار گرفته شوند و صداوسیما به سمت استعدادهای نوظهور و تشکیل نظام استعدادیابی برای جذب ظرفیت‌هایی که امروز در مجموعه جوانان برای نقش‌آفرینی در بخش‌های مختلف صداوسیما حرکت کند.

نکته دیگر بحث استفاده از ظرفیت تبلیغاتی است که صداوسیما می‌تواند از آن به نحو درستی بهره ببرد. هرچند که همین مقوله به چالش‌های صداوسیما تبدیل شده و اساساً معتقدیم صداوسیما محل تبلیغات تجاری و بازرگانی باشد. از این فرصت به سمت جذب سرمایه‌های خصوصی با تولیدات آثار بازتعریف جدید برود. در واقع صداوسیما با توجه به نیازهای مخاطبین و ذائقه‌شان، برنامه کاری طراحی کند، هدف‌گذاری داشته باشد و به تهیه‌کنندگانش ارجاع بدهد نه اینکه تهیه‌کننده اثری را تولید کند و صداوسیما در مرحله ممیزی حذف و عدم پذیرش داشته باشد.

ماجرای بودجه ۱۰ هزار میلیاردی سریال حضرت موسی(ع)

* به نظر شما چرا دوباره بحث ۱۰ هزار میلیارد و ردیف بودجه جداگانه برای سریال حضرت موسی(ع) را به میان می‌آورند؟

اساساً فیلم‌ها و سریال‌های تاریخی و الف ویژه که باید مورد حمایت ویژه قرار بگیرند متأسفانه در سنوات گذشته و در لایحه بودجه امسال باز هم مورد غفلت قرار گرفته است. اساساً این دروغ‌پردازی‌ها در حوزه ردیف‌های مجزا برای بودجه ۱۰ میلیاردی درباره فلان سریال و فیلم مطرح می‌شود؛ این همان پروپاگاندا و دروغ‌های رسانه‌ای که متأسفانه شبکه‌های رسانه‌ای معاند و پیاده‌نظام‌های آنها مطرح می‌کنند و به آنها دامن می‌زنند.

اگر چنین ردیف بودجه‌ای برای آثار فاخر درنظر گرفتیم نه تنها خطا نکردیم بلکه به حداقل مسئولیت‌های فرهنگی‌مان عمل کردیم. ما این موضوعات را در دستور کار کمیسیون قرار خواهیم داد. اساساً فیلم‌ها و سریال‌های تاریخی و الف ویژه که باید مورد حمایت ویژه قرار بگیرند متأسفانه در سنوات گذشته و در لایحه بودجه امسال باز هم مورد غفلت قرار گرفته است.

بحث حذف آیین‌نامه رسیدگی به تخلفات سکوهای انتشار صوت و تصویر

* اگر از بحث بودجه خارج شویم؛ موضوع حواشیِ شبکه نمایش‌خانگی هم نکته دیگری است که در محافل رسانه‌ای بسیار مطرح شد. همان موضوع حذف آیین‌نامه رسیدگی به تخلفات سکوهای انتشار صوت و تصویر فراگیر است. چطور شد این اتفاق افتاد؟

اساساً تفاهم‌نامه میان صداوسیما و وزارت راشاد تفاهم‌نامه‌ی روشن و شفافی است. توصیه می‌کنیم براساس این تفاهم‌نامه مسئولیت‌های خودشان را در زمینه نظارت بر نمایش‌خانگی شفاف و تعیین کنند. نکته دوم اساساً در بودجه جای آیین‌نامه نویسی و حکم‌نویسی نیست. لایحه بودجه یک برنامه مالی دولت است و آوردنِ آیین‌نامه از ابتدا هم مورد تأیید نمایندگان مجلس نبوده و فکر می‌کنیم هیچ اتفاق خاصی نیفتاده است.

این نکته‌ای که دوستان تحت عنوان دغدغه مطرح می‌کنند آیین‌نامه در شورای نگهبان حذف شده ضربه و آسیبی به صداوسیما و وزارت ارشاد وارد کند، اساساً وجود ندارد. تفاهم‌نامه میان وزارت ارشاد و صداوسیما ظرفیت لازم را برای تعیین نقش و مسئولیت‌های شفاف هر دو دستگاه فراهم کرده است.

* شاید بخشی از این دغدغه‌ها و نگرانی‌ها به همان نکته‌ای برگردد که با این «حذف»، بحث تشدید تخلفات و عدم مقابله درست ساترا نهاد نظارتی بر نمایش‌خانگی اتفاق بیفتد؛ نظر شما چیست؟

تفاهم‌نامه بسیار روشن و شفاف است و صوت و تصویر فراگیر در حوزه رسانه تعریف شده و مشخص است و جای نگرانی وجود ندارد. براساس این تفاهم‌نامه مجلس کمک خواهد کرد اختلافی در این خصوص شکل نگیرد.

انحصارگرایی در نمایش‌خانگی

* گفت‌وگویی توسط یکی از معاونین ساترا مطرح شد که طی آن درآمدهای کلان، بحث انحصارگرایی و حتی دستمزدهای نجومی بازیگران مطرح شده بود. همان قصه معروف یک بام و دو هوایی‌هایی که نمایش‌خانگی دارد و کار را برای تهیه‌کنندگان تلویزیون سخت‌تر کرده است. آیا تا به حال در کمیسیون فرهنگی بحث انحصارگرایی برخی از پلتفرم‌ها و بازار نمایش‌خانگی مطرح شد؟

ما جلساتی با صداوسیما و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای ایجاد سازوکارهای تعاملی در رابطه با این دستگاه‌ها برای نظارت بر پلتفرم‌ها داشتیم. در سال ۱۴۰۲ هم این مسیر را تا رسیدن به یک نقطه قابل قبول ادامه می‌دهیم. اساساً هیچ انحصاری نباید سبب شود صحنه حکمرانی در راهبری رسانه‌ ملی مورد خدشه و آسیب قرار گیرد.

به عبارتی انحصاری که راهبری رسانه ملی را در تولید آثار و محتوای مبتنی بر فرهنگ ایرانی- اسلامی و براساس شرح وظایف در قانون اساسی را خدشه‌دار کند حتماً باید اصلاح شود. اجازه نمی‌دهیم پلتفرم‌ها به سمت انحصارگرایی بروند که بخواهند راهبری حکمرانی رسانه را مورد خدشه قرار دهند.

ظرفیت پلتفرم‌ها حرکت به سمت تولید محتوا و جذب مخاطب ظرفیت قابل اتکایی است؛ هم وزارت فرهنگ و ارشاد و هم صداوسیما به بهره‌وری بیشتر این ظرفیت‌ها توجه کنند. حتماً تأیید نمی‌کنیم حرکت به سمت انحصار در تولید آثار در بستر پلتفرم‌ها، به حکمرانی رسانه ملی آسیب وارد کند.

کددار شدن بودجه‌های فرهنگی

* موضوع کددار شدن بودجه‌های فرهنگی خصوصاً بودجه صداوسیما مطرح شد؛ ماجرا از چه قرار است؟

اعتبار صداوسیما در قالب بودجه عمومی تعریف می‌شود و این سبب شده هزینه‌های جاری رسانه ملی غالب شود بر اعتبار مورد نیاز تولید محتوا و بحث‌های دیگر که باید مورد بازتعریف قرار بگیرند. بنابر رویه کددار شدن، می‌توانیم صداوسیما را مکلف کنیم با برنامه‌ریزی محتوایی به سمت تعدادی فیلم و سریال الف ویژه و الف و محتواهایی که در برنامه آمده، حرکت کند و اعتبار آن پروژه و محصول در ردیف بودجه مشخص شده است. نه اینکه اساساً بخش اعظم اعتبارات صداوسیما هزینه بخش جاری صداوسیما شود و برای محتوا چیزی باقی نماند. بازتعریف یک کد برای رسیدن به این نکته است که صداوسیما بتواند بهتر به وظیفه‌اش عمل کند.

طرح اقتصاد فرهنگ در مجلس

* موضوع طرح اقتصاد فرهنگ هم در مجلس مطرح شد. درباره این طرح بفرمایید به کجا رسید؟

ما در کمیسیون معتقدیم بسیاری از کشورهای توسعه یافته مبنای رشد و توسعه اقتصادی‌شان بر بستر فرهنگی و زیرساخت‌های قابل توجه فرهنگی است. ما معتقدیم اگر به سمت بهره‌مندی از ظرفیت فرهنگ در بحث اقتصاد برویم اقتصاد هم رشد خواهد کرد. اما در طول این سال‌ها به بخش اقتصاد فرهنگ توجه نکردیم؛ ما در خود حوزه فرهنگ می‌توانیم با فعال‌سازی ظرفیت‌های اقتصادی، خود فرهنگ را از لحاظ بازتولید نیازمندی‌های خودش بی‌نیاز و غنی کنیم، اما متأسفانه به بخش اقتصاد فرهنگ توجه نمی‌شود.

در تولید آثار خلاق و هنرهای نوین یا همین حرکت به سمت پویانمایی و انیمیشن که امروز دنیا ظرفیت بزرگی از اقتصادش را در ترویج فرهنگ خودش قرار داده، از این ظرفیت در فرهنگ‌مان غفلت کردیم. به خاطر یادآوری این خلأها و غفلت‌ها و کاستی‌های زیادی که وجود دارد و البته توجه به بخش‌های مختلف شاخه‌های هنری‌مان، در کمیسیون فرهنگی طرح بهره‌مندی از اقتصاد فرهنگ را مطرح کردیم و در سال ۱۴۰۲ به اقتضای زمان روی آن کار خواهد شد.

تلاش خواهیم کرد این طرح را به نقطه قابل قبولی نزدیک کنیم و باورمان این است، این ظرفیت یعنی اقتصاد فرهنگ باید مورد توجه مسئولان ارشد نظام مخصوصاً در بخش دولتی هم قرار بگیرد و دولت هم به این مقوله توجه جدّی داشته باشد.

مشاهده خبر از سایت منبع

دفتر سینمایی

متاسفانه انگار سال‌هاست که از گروه‌های کاری حذف شده‌ام! – اخبار سینمای ایران و جهان

سینماپرس: مهوش وقاری، بازیگر پیشکسوت، با اشاره به علاقه‌اش به تئاتر و ارتباط مستقیم با تماشاگر می‌گوید با وجودی که سال‌هاست از گروه‌های هنری حذف شده‌ است، اما اگر پیشنهاد خوبی داشته باشد، می‌پذیرد و پس از سال‌ها روی صحنه خواهد آمد.

به گزارش سینماپرس، مهوش وقاری، بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون، پیش از انقلاب، فعالیت خود را در عرصه هنرهای نمایشی، با حضور در کاخ جوانان و سینمای آزاد آغاز کرد. این هنرمند پس از انقلاب، در آثار نمایشی فراوانی به ایفای نقش پرداخت. «آواز مهر»، «موش‌ها و آدم‌ها» و «تانگو تخم‌مرغ داغ» ازجمله نقش‌آفرینی‌های وقاری روی صحنه تئاتر به شمار می‌آیند. او طی سال‌های اخیر، با توجه به بیماری زنده‌یاد محسن قاضی‌مرادی و لزوم مراقبت ویژه از این هنرمند، با عشق و صبری مثال‌زدنی به پرستاری از همسرش پرداخت و حضور در بسیاری از پروژه‌های کاری را رد کرد. قاضی‌مرادی ۲۵ فروردین ۱۴۰۰ پس از سال‌ها تحمل بیماری دار فانی را وداع گفت.

مهوش وقاری، درباره آشنایی‌اش با زنده‌یاد قاضی مرادی می‌گوید: «من و محسن از سال ۱۳۵۷ در اداره آموزش و پرورش همکار بودیم. این همکاری باعث آشنایی‌مان شد تا اینکه در ۲۰ شهریور ۱۳۵۹ با هم ازدواج کردیم. ما در هر دو زمینه بازیگری و معلمی با یکدیگر همراه بودیم و زندگی‌مان سرشار از خاطرات تلخ و شیرین بود به‌ویژه در حوالی نوروز و انتظار برای تغییر سال.»

این هنرمند می‌افزاید: «خاطرات مشترک زیادی از حضور در پروژه‌های تصویری تولید شده در ایام نوروز دارم. خاطرم هست که برای ضبط یک سریال به اراک رفته بودیم ولی از آن‌جا که همیشه معتقد بودیم سال تحویل را باید در خانه خودمان باشیم، ۶ ساعت مانده به تحویل سال از اراک به مقصد تهران حرکت کردیم، سال جدید را در خانه گذراندیم و فردای آن روز دوباره به اراک برگشتیم.»

وقاری می‌گوید: «متاسفانه طی دو سال گذشته همه عزیزانم را از دست داده‌ام و به همین دلیل خلا بزرگی در زندگی برای من به وجود آمده است و گویی بسیاری از خاطراتم را فراموش کرده‌ام. همیشه روزهای نزدیک نوروز و ایام عید پر از حس زندگی و جنب و جوش است اما این روزها برای من به ویژه در ۳ سال آخر زندگی محسن بسیار دردناک گذشت. در آن روزها فکر می‌کردم زندگی برای من هم تمام شده و حتی یادآوری‌شان برایم سخت است.»

این هنرمند در پاسخ به اینکه شاید بتوان سختی‌های گذشته را با ادامه فعالیت هنری تا حدی فراموش کرد، توضیح می‌دهد: «متاسفانه انگار سال‌هاست که از گروه‌های کاری حذف شده‌ام. بارها در گفت‌وگوهای متفاوت از من پرسیده‌اند که آیا خودم را بازنشسته کرده‌ام، در حالی‌که تنها در دوران بیماری محسن و با توجه به شرایط او از پذیرش پیشنهادهای کاری که وقت زیادی نیاز داشت، امتناع می‌کردم اما اکنون حدود ۲ سال است باوجودی که همه همکاران از شرایط من اطلاع دارند، باز هم برای کار دعوت نشده‌ام. شاید نبود پیشنهاد همکاری دلیل دیگری دارد که من از آن بی‌خبرم.»

او درباره پیشنهادهای بازی در تئاتر نیز می‌گوید: «در سال‌های اخیر پیشنهادهایی برای بازی روی صحنه تئاتر داشته‌ام اما این پیشنهادها هم بیشتر در زمان بیماری محسن بود و از آنجا که تئاتر به زمان زیادی برای تمرین نیاز دارد و به دلیل تعهد کاری آن‌ها را رد کردم. قطعا اگر پیشنهاد خوبی به ویژه در زمینه تئاتر داشته باشم، می‌پذیرم. چون تئاتر را خیلی دوست دارم و از ارتباط مستقیم با مخاطبان لذت می‌برم.»

بازیگر سریال «دزد و پلیس» با بیان اینکه همواره برای تماشای آثار نمایشی روی صحنه وقت گذاشته است، می‌افزاید: «گروه‌های نمایشی نیازمند حمایت هستند. گاهی اوقات فکر می‌کنم آن‌ها به چه امیدی کار می‌کنند. همه ما می‌دانیم که هنرمندان تئاتر بازگشت هزینه و دستمزدی ندارند و واقعا عشق به این هنر باعث ادامه فعالیت‌شان می‌شود به همین دلیل تنها راه حمایت از آن‌ها را حضور در سالن و تماشای زحمات‌شان می‌دانم.»

*ایران‌تئاتر

مشاهده خبر از سایت منبع

دفتر سینمایی

دوربین مخفی نسیما به فصل دوم رسید

برنامه دوربین مخفی نسیما در فصل دوم خود به سراغ سوژه‌های جدید از جمله، خانه تکانی، سفر‌های نوروزی، سبزه عید گره زدن، آجیل فروشی، ازدواج دانشجویی و… رفته است و در هر قسمت به معضلات و مشکلات پرداخته و راه حل‌هایی برای آن در نظر گرفته است.

یکی از قسمت‌های این برنامه بدین صورت است که در بزرگراه‌ها و ایام نوروز مانع ماشین‌هایی می‌شوند که سرنشین‌ها و راننده آن شاد و خوشحال نیستند و تا زمانی که خوشحال و خندان نباشند اجازه سفر به آن‌ها داده نمی‌شود.

یا در قسمت خانه تکانی بازیگر نسیما مردم را در یک چالشی قرار می‌دهد که باید آن‌ها به این فرد کمک کنند تا بتواند مغازه خود را خانه تکانی و برای ایام نوروز تمیز کند و در حین انجام این کار اتفاقاتی برای آن‌ها می‌افتد.

در قسمت آجیل فروشی مردمی که قصد خرید پسته برای آجیل شب عید داشتند بازیگر دوربین مخفی به جای کیلویی فروش پسته دانه‌ای به آن‌ها پسته میفروشد و یا راهکار‌های جالبی برای پذیرایی از مهمانان می‌دهد. همچنین قسمت پرچم ایران نیز فردی که متصدی پرچم است از مردم درخواست میکند که به آن فرد کمک کنند. تا پرچم ایران را بالا بکشند که این چالشی است برای مردم که چقدر ارق ملی دارند.

فصل دوم برنامه نسیما به کارگردانی و تهیه‌کنندگی پرهام عمرانی هرشب در ایام نوروز از شبکه نسیم پخش می‌شود.

مشاهده خبر از سایت منبع

دفتر سینمایی

برنامه کامل کنسرت‌ها تا نیمه ماه مبارک رمضان/ همه هستند!


تعدادی از گروه‌ها و خوانندگان فعال موسیقی پاپ در حالی طی روزهای پیش رو کنسرت‌های خود را در تهران و شهرهای دیگر برگزار می‌کنند که همچنان از کنسرت‌های مرتبط با دیگرگونه‌های موسیقی خبری نیست.

مشاهده خبر از سایت منبع

دفتر سینمایی

برج آزادی رکورد زد


در پایان سومین روز از سال ۱۴۰۲، برج آزادی پذیرای ۲ هزار و ۵۰۰ نفر گردشگر داخلی و خارجی بود.

مشاهده خبر از سایت منبع